مزامیر 9

1 برای رهبر سرایندگان: مزمور داوود، در مایۀ «مرگ پسر». ای خداوند، با تمام وجود تو را می‌ستایم و از کارهای شگفت‌انگیز تو سخن می‌رانم.

Unto the end. For the secrets of the Son. A Psalm of David. I will confess to you, Lord, with my whole heart. I will recount all your wonders.

2 تو شادی و خوشی من هستی و من در وصف تو، ای خدای متعال، می‌سرایم.

I will rejoice and exult in you. I will sing a psalm to your name, O Most High.

3 دشمنانم عقب‌نشینی کرده، در حضور تو بر زمین خواهند افتاد و هلاک خواهند شد،

For my enemy will be turned back. They will be weakened and perish before your face.

4 زیرا تو ای داور عادل بر مسند خود نشسته‌ای و از حق من دفاع می‌کنی.

For you have accomplished my judgment and my cause. You have sat upon the throne that judges justice.

5 تو قومهای شرور را محکوم و نابود کرده‌ای و نام آنها را از صفحهٔ روزگار محو ساخته‌ای.

You have rebuked the Gentiles, and the impious one has perished. You have deleted their name in eternity and for all generations.

6 دشمنان ما را به کلی ریشه‌کن نموده‌ای و شهرهای آنها را ویران کرده‌ای به طوری که حتی نامی از آنها نیز باقی نمانده است.

The spears of the enemy have failed in the end, and their cities, you have destroyed. Their memory has perished with a loud noise.

7 خداوند تا به ابد پادشاه است. او مسند داوری خود را برقرار کرده

But the Lord remains in eternity. He has prepared his throne in judgment.

8 تا بر قومهای دنیا با عدل و انصاف داوری نماید.

And he will judge the whole world in equity. He will judge the people in justice.

9 خداوند پناهگاه رنجدیدگان است و ایشان را در سختیها حفظ می‌کند.

And the Lord has become a refuge for the poor, a helper in opportunity, in tribulation.

10 خداوندا، کسانی که تو را می‌شناسند، به تو پناه می‌آورند زیرا تو هرگز طالبان خود را ترک نکرده‌ای.

And may they hope in you, who know your name. For you have not abandoned those seeking you, Lord.

11 در وصف خداوند که در اورشلیم سلطنت می‌کند، بسرایید! کارهای او را در میان همهٔ قومها اعلام کنید!

Sing a psalm to the Lord, who dwells in Zion. Announce his study among the Gentiles.

12 زیرا او قاتلان را بی‌سزا نخواهد گذاشت و فریاد ستمدیدگان را فراموش نخواهد کرد.

Because of those who yearned for their blood, he has remembered them. He has not forgotten the cry of the poor.

13 ای خداوند، ببین دشمنانم چگونه به من ظلم می‌کنند. بر من رحم کن و مرا از چنگال مرگ رهایی دِه

Have mercy on me, Lord. See my humiliation from my enemies.

14 تا تو را در حضور همهٔ مردم اورشلیم ستایش کنم و به سبب این رهایی شادی نمایم.

You lift me up from the gates of death, so that I may announce all your praises at the gates of the daughter of Zion.

15 دشمنان در چاهی که برای دیگران کنده بودند، افتاده‌اند و در دامهایی که برای دیگران گذاشته بودند گرفتار شده‌اند.

I will exult in your salvation. The Gentiles have become trapped in the ruin that they made. Their foot has been caught in the same snare that they themselves had hidden.

16 خداوند بدکاران را در دامهای خودشان گرفتار می‌کند و نشان می‌دهد که خدای عادلی است.

The Lord will be recognized when making judgments. The sinner has been caught in the works of his own hands. (Pause)

17 همهٔ بدکاران و تمام قومهایی که خدا را از یاد می‌برند هلاک خواهند شد. (Sheol h7585)

The sinners will be turned into Hell: all the Gentiles who have forgotten God. (Sheol h7585)

18 بیچارگان و ستمدیدگان سرانجام به یاد آورده خواهند شد و امیدشان بر باد نخواهد رفت.

For the poor will not be forgotten in the end. The patience of the poor will not perish in the end.

19 برخیز، ای خداوند! نگذار انسان پیروز شود؛ باشد که قومها در حضور تو داوری شوند.

Rise up, Lord: do not let man be strengthened. Let the Gentiles be judged in your sight.

20 آنها را به وحشت انداز تا بفهمند که انسان فانی‌ای بیش نیستند.

O Lord, establish a lawgiver over them, so that the Gentiles may know that they are only men. (Pause)