مزامیر 88
| برای رهبر سرایندگان: سرودی در مایۀ «مَحَلَت لِعَنوت». مزموری از پسران قورَح. قصیدۀ هیمانِ اِزراحی. ای خداوند، ای خدای نجات من، شب و روز در حضور تو گریه و زاری کرده‌ام. | 1 |
Ein song, ein salme av Korahs born. Til songmeisteren; etter Mahalat leannot; ein song til lærdom av ezrahiten Heman. Herre, min Frelse-Gud! Dag og natt ropar eg framfyre deg.
| دعای مرا بشنو و به ناله‌ام توجه فرما. | 2 |
Lat mi bøn koma for di åsyn, bøyg ditt øyra til mitt klagerop!
| زندگی من پر از رنج و مصیبت است؛ جانم به لب رسیده است! (Sheol h7585) | 3 |
For mi sjæl er mett av ulukkor, og mitt liv er kome nær til helheimen. (Sheol h7585)
| رمقی در من نمانده است؛ مانند مرده شده‌ام، | 4 |
Eg er rekna lik deim som fer ned i gravi, eg er som ein mann utan livskraft.
| مانند کشته‌ای که به قبر سپرده شده، مانند مرده‌ای که دیگر به یاد نخواهی آورد و لطف خود را شامل حالش نخواهی فرمود. | 5 |
Eg er forlaten millom dei daude, som dei ihelslegne som ligg i gravi, som du ikkje meir kjem i hug, då dei er avskorne frå di hand.
| تو مرا به اعماق تاریکی انداخته‌ای | 6 |
Du hev lagt meg i den djupe hola, i myrkrer, i ovdjup.
| غضب تو بر من سنگینی می‌کند؛ طوفان خشم تو مرا در بر گرفته است. | 7 |
Din harm kvilar tungt på meg, og med alle dine bylgjor trengjer du meg. (Sela)
| آشنایانم را از من دور کرده‌ای و آنها را از من بیزار ساخته‌ای. چنان گرفتار شده‌ام که نمی‌توانم برای خلاصی خود چاره‌ای بیندیشم. | 8 |
Du hev drive mine kjenningar langt burt frå meg, du hev gjort meg til ein styggedom for deim, eg er innestengd og kann ikkje koma ut.
| چشمانم از شدت گریه ضعیف شده‌اند. ای خداوند، هر روز از تو درخواست کمک نموده و دست نیاز به سویت دراز می‌کنم تا بر من رحم کنی. | 9 |
Mitt auga hev vanmegtast av liding, eg hev kalla på deg kvar dag, Herre, eg hev rett ut mine hender til deg.
| وقتی بمیرم، دیگر معجزات و کمک تو برایم چه فایده خواهد داشت؟ آنگاه دیگر چگونه می‌توانم تو را ستایش کنم؟ | 10 |
Gjer du vel under for dei daude? eller vil skuggar stand upp og lova deg? (Sela)
| مگر آنانی که در قبر هستند می‌توانند از محبت و وفاداری تو سخن بگویند؟ | 11 |
Tru dei i gravi fortel um di miskunn, og um di truskap i avgrunnen?
| آیا معجزهٔ تو در آن مکان تاریک دیده می‌شود؟ آیا می‌توان در عالم خاموشی از وفاداری و عدالت تو سخن گفت؟ | 12 |
Vert dine under kjende i myrkret, og di rettferd i gløymelandet?
| خداوندا، نزد تو فریاد برمی‌آورم و کمک می‌طلبم. هر روز صبح به پیشگاه تو دعا می‌کنم. | 13 |
Men eg ropar til deg, Herre, og um morgonen kjem mi bøn imot deg.
| چرا مرا ترک نموده و روی خود را از من برگردانیده‌ای؟ | 14 |
Kvifor, Herre, støyter du burt mi sjæl? Kvifor løyner du ditt andlit for meg?
| از جوانی تاکنون، در رنج و خطر مرگ بوده‌ام و همیشه از جانب تو تنبیه شده‌ام. | 15 |
Arm er eg og døyande frå ungdomen av, eg ber dine rædslor, eg lyt gjeva meg yver.
| خشم شدید تو مرا پریشان کرده و از ترس تو ناتوان شده‌ام. | 16 |
Logarne av din harm hev gjenge yver meg, dine skræmor hev gjort meg til inkjes.
| خشم تو و ترس از تو تمام روز چون سیل از هر سو مرا احاطه می‌کند. | 17 |
Dei hev ringa seg um meg som vatn all dagen, dei hev i samlag kringsett meg.
| دوستان و عزیزانم را از من دور کرده‌ای؛ تاریکی تنها مونس من است. | 18 |
Du hev drive langt burt frå meg ven og næste, mine kjenningar er myrkret.
