مزامیر 88
| برای رهبر سرایندگان: سرودی در مایۀ «مَحَلَت لِعَنوت». مزموری از پسران قورَح. قصیدۀ هیمانِ اِزراحی. ای خداوند، ای خدای نجات من، شب و روز در حضور تو گریه و زاری کرده‌ام. | 1 |
A Song. A Psalm by the sons of Korah. For the Chief Musician. To the tune of “The Suffering of Affliction.” A contemplation by Heman, the Ezrahite. LORD, the God of my salvation, I have cried day and night before you.
| دعای مرا بشنو و به ناله‌ام توجه فرما. | 2 |
Let my prayer enter into your presence. Turn your ear to my cry.
| زندگی من پر از رنج و مصیبت است؛ جانم به لب رسیده است! (Sheol h7585) | 3 |
For my soul is full of troubles. My life draws near to Sheol. (Sheol h7585)
| رمقی در من نمانده است؛ مانند مرده شده‌ام، | 4 |
I am counted amongst those who go down into the pit. I am like a man who has no help,
| مانند کشته‌ای که به قبر سپرده شده، مانند مرده‌ای که دیگر به یاد نخواهی آورد و لطف خود را شامل حالش نخواهی فرمود. | 5 |
set apart amongst the dead, like the slain who lie in the grave, whom you remember no more. They are cut off from your hand.
| تو مرا به اعماق تاریکی انداخته‌ای | 6 |
You have laid me in the lowest pit, in the darkest depths.
| غضب تو بر من سنگینی می‌کند؛ طوفان خشم تو مرا در بر گرفته است. | 7 |
Your wrath lies heavily on me. You have afflicted me with all your waves. (Selah)
| آشنایانم را از من دور کرده‌ای و آنها را از من بیزار ساخته‌ای. چنان گرفتار شده‌ام که نمی‌توانم برای خلاصی خود چاره‌ای بیندیشم. | 8 |
You have taken my friends from me. You have made me an abomination to them. I am confined, and I can’t escape.
| چشمانم از شدت گریه ضعیف شده‌اند. ای خداوند، هر روز از تو درخواست کمک نموده و دست نیاز به سویت دراز می‌کنم تا بر من رحم کنی. | 9 |
My eyes are dim from grief. I have called on you daily, LORD. I have spread out my hands to you.
| وقتی بمیرم، دیگر معجزات و کمک تو برایم چه فایده خواهد داشت؟ آنگاه دیگر چگونه می‌توانم تو را ستایش کنم؟ | 10 |
Do you show wonders to the dead? Do the departed spirits rise up and praise you? (Selah)
| مگر آنانی که در قبر هستند می‌توانند از محبت و وفاداری تو سخن بگویند؟ | 11 |
Is your loving kindness declared in the grave? Or your faithfulness in Destruction?
| آیا معجزهٔ تو در آن مکان تاریک دیده می‌شود؟ آیا می‌توان در عالم خاموشی از وفاداری و عدالت تو سخن گفت؟ | 12 |
Are your wonders made known in the dark? Or your righteousness in the land of forgetfulness?
| خداوندا، نزد تو فریاد برمی‌آورم و کمک می‌طلبم. هر روز صبح به پیشگاه تو دعا می‌کنم. | 13 |
But to you, LORD, I have cried. In the morning, my prayer comes before you.
| چرا مرا ترک نموده و روی خود را از من برگردانیده‌ای؟ | 14 |
LORD, why do you reject my soul? Why do you hide your face from me?
| از جوانی تاکنون، در رنج و خطر مرگ بوده‌ام و همیشه از جانب تو تنبیه شده‌ام. | 15 |
I am afflicted and ready to die from my youth up. While I suffer your terrors, I am distracted.
| خشم شدید تو مرا پریشان کرده و از ترس تو ناتوان شده‌ام. | 16 |
Your fierce wrath has gone over me. Your terrors have cut me off.
| خشم تو و ترس از تو تمام روز چون سیل از هر سو مرا احاطه می‌کند. | 17 |
They came around me like water all day long. They completely engulfed me.
| دوستان و عزیزانم را از من دور کرده‌ای؛ تاریکی تنها مونس من است. | 18 |
You have put lover and friend far from me, and my friends into darkness.
