مزامیر 88
| برای رهبر سرایندگان: سرودی در مایۀ «مَحَلَت لِعَنوت». مزموری از پسران قورَح. قصیدۀ هیمانِ اِزراحی. ای خداوند، ای خدای نجات من، شب و روز در حضور تو گریه و زاری کرده‌ام. | 1 |
A SONG. A PSALM OF THE SONS OF KORAH. TO THE OVERSEER. [SET] ON “SICKNESS TO AFFLICT.” AN INSTRUCTION OF HEMAN THE EZRAHITE. O YHWH, God of my salvation, Daily I have cried, nightly before You,
| دعای مرا بشنو و به ناله‌ام توجه فرما. | 2 |
My prayer comes in before You, Incline Your ear to my loud cry,
| زندگی من پر از رنج و مصیبت است؛ جانم به لب رسیده است! (Sheol h7585) | 3 |
For my soul has been full of evils, And my life has come to Sheol. (Sheol h7585)
| رمقی در من نمانده است؛ مانند مرده شده‌ام، | 4 |
I have been reckoned with those going down [to] the pit, I have been as a man without strength.
| مانند کشته‌ای که به قبر سپرده شده، مانند مرده‌ای که دیگر به یاد نخواهی آورد و لطف خود را شامل حالش نخواهی فرمود. | 5 |
Among the dead—free, As pierced ones lying in the grave, Whom You have not remembered anymore, Indeed, they have been cut off by Your hand.
| تو مرا به اعماق تاریکی انداخته‌ای | 6 |
You have put me in the lowest pit, In dark places, in depths.
| غضب تو بر من سنگینی می‌کند؛ طوفان خشم تو مرا در بر گرفته است. | 7 |
Your fury has lain on me, And You have afflicted [with] all Your breakers. (Selah)
| آشنایانم را از من دور کرده‌ای و آنها را از من بیزار ساخته‌ای. چنان گرفتار شده‌ام که نمی‌توانم برای خلاصی خود چاره‌ای بیندیشم. | 8 |
You have put my acquaintance far from me, You have made me an abomination to them, Shut up—I do not go forth.
| چشمانم از شدت گریه ضعیف شده‌اند. ای خداوند، هر روز از تو درخواست کمک نموده و دست نیاز به سویت دراز می‌کنم تا بر من رحم کنی. | 9 |
My eye has grieved because of affliction, I called You, O YHWH, all the day, I have spread out my hands to You.
| وقتی بمیرم، دیگر معجزات و کمک تو برایم چه فایده خواهد داشت؟ آنگاه دیگر چگونه می‌توانم تو را ستایش کنم؟ | 10 |
Do You do wonders to the dead? Does Rephaim rise? Do they thank You? (Selah)
| مگر آنانی که در قبر هستند می‌توانند از محبت و وفاداری تو سخن بگویند؟ | 11 |
Is Your kindness recounted in the grave? Your faithfulness in destruction?
| آیا معجزهٔ تو در آن مکان تاریک دیده می‌شود؟ آیا می‌توان در عالم خاموشی از وفاداری و عدالت تو سخن گفت؟ | 12 |
Are Your wonders known in the darkness? And Your righteousness in the land of forgetfulness?
| خداوندا، نزد تو فریاد برمی‌آورم و کمک می‌طلبم. هر روز صبح به پیشگاه تو دعا می‌کنم. | 13 |
And I, to You, O YHWH, I have cried, And in the morning my prayer comes before You.
| چرا مرا ترک نموده و روی خود را از من برگردانیده‌ای؟ | 14 |
Why, O YHWH, do You cast off my soul? You hide Your face from me.
| از جوانی تاکنون، در رنج و خطر مرگ بوده‌ام و همیشه از جانب تو تنبیه شده‌ام. | 15 |
I [am] afflicted, and expiring from youth, I have borne Your terrors—I pine away.
| خشم شدید تو مرا پریشان کرده و از ترس تو ناتوان شده‌ام. | 16 |
Your wrath has passed over me, Your terrors have cut me off,
| خشم تو و ترس از تو تمام روز چون سیل از هر سو مرا احاطه می‌کند. | 17 |
They have surrounded me as waters all the day, They have gone around against me together,
| دوستان و عزیزانم را از من دور کرده‌ای؛ تاریکی تنها مونس من است. | 18 |
You have put lover and friend far from me, My acquaintance [is] the place of darkness!
