مزامیر 88
| برای رهبر سرایندگان: سرودی در مایۀ «مَحَلَت لِعَنوت». مزموری از پسران قورَح. قصیدۀ هیمانِ اِزراحی. ای خداوند، ای خدای نجات من، شب و روز در حضور تو گریه و زاری کرده‌ام. | 1 |
A Canticle Psalm to the sons of Korah. Unto the end. For Mahalath, to answer the understanding of Heman the Ezrahite. O Lord, God of my salvation: I have cried out, day and night, in your presence.
| دعای مرا بشنو و به ناله‌ام توجه فرما. | 2 |
Let my prayer enter in your sight. Incline your ear to my petition.
| زندگی من پر از رنج و مصیبت است؛ جانم به لب رسیده است! (Sheol h7585) | 3 |
For my soul has been filled with evils, and my life has drawn near to Hell. (Sheol h7585)
| رمقی در من نمانده است؛ مانند مرده شده‌ام، | 4 |
I am considered to be among those who will descend into the pit. I have become like a man without assistance,
| مانند کشته‌ای که به قبر سپرده شده، مانند مرده‌ای که دیگر به یاد نخواهی آورد و لطف خود را شامل حالش نخواهی فرمود. | 5 |
idle among the dead. I am like the wounded sleeping in sepulchers, whom you no longer remember, and who have been repelled by your hand.
| تو مرا به اعماق تاریکی انداخته‌ای | 6 |
They have lain me in the lower pit: in dark places and in the shadow of death.
| غضب تو بر من سنگینی می‌کند؛ طوفان خشم تو مرا در بر گرفته است. | 7 |
Your fury has been confirmed over me. And you have brought all your waves upon me.
| آشنایانم را از من دور کرده‌ای و آنها را از من بیزار ساخته‌ای. چنان گرفتار شده‌ام که نمی‌توانم برای خلاصی خود چاره‌ای بیندیشم. | 8 |
You have sent my acquaintances far from me. They have set me as an abomination to themselves. I was handed over, yet I did not depart.
| چشمانم از شدت گریه ضعیف شده‌اند. ای خداوند، هر روز از تو درخواست کمک نموده و دست نیاز به سویت دراز می‌کنم تا بر من رحم کنی. | 9 |
My eyes languished before destitution. All day long, I cried out to you, O Lord. I stretched out my hands to you.
| وقتی بمیرم، دیگر معجزات و کمک تو برایم چه فایده خواهد داشت؟ آنگاه دیگر چگونه می‌توانم تو را ستایش کنم؟ | 10 |
Will you perform wonders for the dead? Or will physicians raise to life, and so confess to you?
| مگر آنانی که در قبر هستند می‌توانند از محبت و وفاداری تو سخن بگویند؟ | 11 |
Could anyone declare your mercy in the sepulcher, or your truth from within perdition?
| آیا معجزهٔ تو در آن مکان تاریک دیده می‌شود؟ آیا می‌توان در عالم خاموشی از وفاداری و عدالت تو سخن گفت؟ | 12 |
Will your wonders be known in the darkness, or your justice in the land of oblivion?
| خداوندا، نزد تو فریاد برمی‌آورم و کمک می‌طلبم. هر روز صبح به پیشگاه تو دعا می‌کنم. | 13 |
And I have cried out to you, O Lord, and in early morning, my prayer will come before you.
| چرا مرا ترک نموده و روی خود را از من برگردانیده‌ای؟ | 14 |
Lord, why do you reject my prayer? Why do you turn your face away from me?
| از جوانی تاکنون، در رنج و خطر مرگ بوده‌ام و همیشه از جانب تو تنبیه شده‌ام. | 15 |
I am poor, and I have been amid hardships from my youth. And, though I have been exalted, I am humbled and disturbed.
| خشم شدید تو مرا پریشان کرده و از ترس تو ناتوان شده‌ام. | 16 |
Your wrath has crossed into me, and your terrors have disturbed me.
| خشم تو و ترس از تو تمام روز چون سیل از هر سو مرا احاطه می‌کند. | 17 |
They have surrounded me like water, all day long. They have surrounded me, all at once.
| دوستان و عزیزانم را از من دور کرده‌ای؛ تاریکی تنها مونس من است. | 18 |
Friend and neighbor, and my acquaintances, you have sent far away from me, away from misery.
