مزامیر 88
| برای رهبر سرایندگان: سرودی در مایۀ «مَحَلَت لِعَنوت». مزموری از پسران قورَح. قصیدۀ هیمانِ اِزراحی. ای خداوند، ای خدای نجات من، شب و روز در حضور تو گریه و زاری کرده‌ام. | 1 |
A Song. A Psalm. Of the sons of Korah. To the chief music-maker; put to Mahalath Leannoth. Maschil. Of Heman the Ezrahite. O Lord, God of my salvation, I have been crying to you for help by day and by night:
| دعای مرا بشنو و به ناله‌ام توجه فرما. | 2 |
Let my prayer come before you; give ear to my cry:
| زندگی من پر از رنج و مصیبت است؛ جانم به لب رسیده است! (Sheol h7585) | 3 |
For my soul is full of evils, and my life has come near to the underworld. (Sheol h7585)
| رمقی در من نمانده است؛ مانند مرده شده‌ام، | 4 |
I am numbered among those who go down into the earth; I have become like a man for whom there is no help:
| مانند کشته‌ای که به قبر سپرده شده، مانند مرده‌ای که دیگر به یاد نخواهی آورد و لطف خود را شامل حالش نخواهی فرمود. | 5 |
My soul is among the dead, like those in the underworld, to whom you give no more thought; for they are cut off from your care.
| تو مرا به اعماق تاریکی انداخته‌ای | 6 |
You have put me in the lowest deep, even in dark places.
| غضب تو بر من سنگینی می‌کند؛ طوفان خشم تو مرا در بر گرفته است. | 7 |
The weight of your wrath is crushing me, all your waves have overcome me. (Selah)
| آشنایانم را از من دور کرده‌ای و آنها را از من بیزار ساخته‌ای. چنان گرفتار شده‌ام که نمی‌توانم برای خلاصی خود چاره‌ای بیندیشم. | 8 |
You have sent my friends far away from me; you have made me a disgusting thing in their eyes: I am shut up, and not able to come out.
| چشمانم از شدت گریه ضعیف شده‌اند. ای خداوند، هر روز از تو درخواست کمک نموده و دست نیاز به سویت دراز می‌کنم تا بر من رحم کنی. | 9 |
My eyes are wasting away because of my trouble: Lord, my cry has gone up to you every day, my hands are stretched out to you.
| وقتی بمیرم، دیگر معجزات و کمک تو برایم چه فایده خواهد داشت؟ آنگاه دیگر چگونه می‌توانم تو را ستایش کنم؟ | 10 |
Will you do works of wonder for the dead? will the shades come back to give you praise? (Selah)
| مگر آنانی که در قبر هستند می‌توانند از محبت و وفاداری تو سخن بگویند؟ | 11 |
Will the story of your mercy be given in the house of the dead? will news of your faith come to the place of destruction?
| آیا معجزهٔ تو در آن مکان تاریک دیده می‌شود؟ آیا می‌توان در عالم خاموشی از وفاداری و عدالت تو سخن گفت؟ | 12 |
May there be knowledge of your wonders in the dark? or of your righteousness where memory is dead?
| خداوندا، نزد تو فریاد برمی‌آورم و کمک می‌طلبم. هر روز صبح به پیشگاه تو دعا می‌کنم. | 13 |
But to you did I send up my cry, O Lord; in the morning my prayer came before you.
| چرا مرا ترک نموده و روی خود را از من برگردانیده‌ای؟ | 14 |
Lord, why have you sent away my soul? why is your face covered from me?
| از جوانی تاکنون، در رنج و خطر مرگ بوده‌ام و همیشه از جانب تو تنبیه شده‌ام. | 15 |
I have been troubled and in fear of death from the time when I was young; your wrath is hard on me, and I have no strength.
| خشم شدید تو مرا پریشان کرده و از ترس تو ناتوان شده‌ام. | 16 |
The heat of your wrath has gone over me; I am broken by your cruel punishments.
| خشم تو و ترس از تو تمام روز چون سیل از هر سو مرا احاطه می‌کند. | 17 |
They are round me all the day like water; they have made a circle about me.
| دوستان و عزیزانم را از من دور کرده‌ای؛ تاریکی تنها مونس من است. | 18 |
You have sent my friends and lovers far from me; I am gone from the memory of those who are dear to me.
