مزامیر 88
| برای رهبر سرایندگان: سرودی در مایۀ «مَحَلَت لِعَنوت». مزموری از پسران قورَح. قصیدۀ هیمانِ اِزراحی. ای خداوند، ای خدای نجات من، شب و روز در حضور تو گریه و زاری کرده‌ام. | 1 |
(En Sang. En Salme af Koras Sønner. Til Sangmesteren. Al-mahalat-leannot. En Maskil af Ezraitten Heman.) HERRE min Gud, jeg råber om dagen, om Natten når mit Skrig til dig;
| دعای مرا بشنو و به ناله‌ام توجه فرما. | 2 |
lad min Bøn komme frem for dit Åsyn, til mit Klageråb låne du Øre!
| زندگی من پر از رنج و مصیبت است؛ جانم به لب رسیده است! (Sheol h7585) | 3 |
Thi min Sjæl er mæt af Lidelser, mit Liv er Dødsriget nær, (Sheol h7585)
| رمقی در من نمانده است؛ مانند مرده شده‌ام، | 4 |
jeg regnes blandt dem, der sank i Graven, er blevet som den, det er ude med,
| مانند کشته‌ای که به قبر سپرده شده، مانند مرده‌ای که دیگر به یاد نخواهی آورد و لطف خود را شامل حالش نخواهی فرمود. | 5 |
kastet hen imellem de døde, blandt faldne, der hviler i Graven, hvem du ej mindes mere, thi fra din Hånd er de revet.
| تو مرا به اعماق تاریکی انداخته‌ای | 6 |
Du har lagt mig i den underste Grube, på det mørke, det dybe Sted;
| غضب تو بر من سنگینی می‌کند؛ طوفان خشم تو مرا در بر گرفته است. | 7 |
tungt hviler din Vrede på mig, alle dine Brændinger lod du gå over mig. (Sela)
| آشنایانم را از من دور کرده‌ای و آنها را از من بیزار ساخته‌ای. چنان گرفتار شده‌ام که نمی‌توانم برای خلاصی خود چاره‌ای بیندیشم. | 8 |
Du har fjernet mine Frænder fra mig, gjort mig vederstyggelig for dem; jeg er fængslet, kan ikke gå ud,
| چشمانم از شدت گریه ضعیف شده‌اند. ای خداوند، هر روز از تو درخواست کمک نموده و دست نیاز به سویت دراز می‌کنم تا بر من رحم کنی. | 9 |
mit Øje er sløvt af Vånde. Hver Dag, HERRE, råber jeg til dig og rækker mine Hænder imod dig.
| وقتی بمیرم، دیگر معجزات و کمک تو برایم چه فایده خواهد داشت؟ آنگاه دیگر چگونه می‌توانم تو را ستایش کنم؟ | 10 |
Gør du Undere for de døde, står Skyggerne op og takker dig? (Sela)
| مگر آنانی که در قبر هستند می‌توانند از محبت و وفاداری تو سخن بگویند؟ | 11 |
Tales der om din Nåde i Graven, i Afgrunden om din Trofasthed?
| آیا معجزهٔ تو در آن مکان تاریک دیده می‌شود؟ آیا می‌توان در عالم خاموشی از وفاداری و عدالت تو سخن گفت؟ | 12 |
Er dit Under kendt i Mørket, din Retfærd i Glemselens Land?
| خداوندا، نزد تو فریاد برمی‌آورم و کمک می‌طلبم. هر روز صبح به پیشگاه تو دعا می‌کنم. | 13 |
Men jeg, o HERRE, jeg råber til dig, om Morgenen kommer min Bøn dig i Møde.
| چرا مرا ترک نموده و روی خود را از من برگردانیده‌ای؟ | 14 |
Hvorfor forstøder du, HERRE, min Sjæl og skjuler dit Åsyn for mig?
| از جوانی تاکنون، در رنج و خطر مرگ بوده‌ام و همیشه از جانب تو تنبیه شده‌ام. | 15 |
Elendig er jeg og Døden nær, dine Rædsler har omgivet mig fra min Ungdom;
| خشم شدید تو مرا پریشان کرده و از ترس تو ناتوان شده‌ام. | 16 |
din Vredes Luer går over mig, dine Rædsler har lagt mig øde,
| خشم تو و ترس از تو تمام روز چون سیل از هر سو مرا احاطه می‌کند. | 17 |
som Vand er de om mig Dagen lang, til Hobe slutter de Kreds om mig;
| دوستان و عزیزانم را از من دور کرده‌ای؛ تاریکی تنها مونس من است. | 18 |
Ven og Frænde fjerned du fra mig, holdt mine Kendinge borte.
