< مزامیر 82 >

مزمور آساف. خدا در دادگاه آسمانی ایستاده است تا قضات را به پای میز محاکمه بکشاند. 1
Бог ста в сонме богов, посреде же боги разсудит.
او به قضات این جهان می‌گوید: «تا به کی با بی‌انصافی قضاوت خواهید کرد؟ تا به کی از مجرمین جانبداری خواهید نمود؟ 2
Доколе судите неправду, и лица грешников приемлете?
از حقوق بیچارگان و یتیمان دفاع کنید؛ به داد مظلومان و فقیران برسید. 3
Судите сиру и убогу, смирена и нища оправдайте:
ستمدیدگان و درماندگان را از چنگ ظالمان برهانید. 4
измите нища и убога, из руки грешничи избавите его.
«اما شما به حماقت رفتار می‌نمایید و در جهل و تاریکی زندگی می‌کنید، به همین جهت اساس اجتماع متزلزل است. 5
Не познаша, ниже уразумеша, во тме ходят: да подвижатся вся основания земли.
«گفتم:”شما خدایانید؛ همۀ شما فرزندان خدای متعال هستید. 6
Аз рех: бози есте, и сынове Вышняго вси:
اما شما مانند هر انسان دیگر خواهید مرد و همچون سایر رهبران خواهید افتاد.“» 7
вы же яко человецы умираете, и яко един от князей падаете.
ای خدا، برخیز و بر جهان داوری کن! زیرا تو همهٔ قومها را به تصرف در خواهی آورد. 8
Воскресени, Боже, суди земли: яко Ты наследиши во всех языцех.

< مزامیر 82 >