< مزامیر 82 >
مزمور آساف. خدا در دادگاه آسمانی ایستاده است تا قضات را به پای میز محاکمه بکشاند. | 1 |
Бог ста в сонме богов, посреде же боги разсудит.
او به قضات این جهان میگوید: «تا به کی با بیانصافی قضاوت خواهید کرد؟ تا به کی از مجرمین جانبداری خواهید نمود؟ | 2 |
Доколе судите неправду, и лица грешников приемлете?
از حقوق بیچارگان و یتیمان دفاع کنید؛ به داد مظلومان و فقیران برسید. | 3 |
Судите сиру и убогу, смирена и нища оправдайте:
ستمدیدگان و درماندگان را از چنگ ظالمان برهانید. | 4 |
измите нища и убога, из руки грешничи избавите его.
«اما شما به حماقت رفتار مینمایید و در جهل و تاریکی زندگی میکنید، به همین جهت اساس اجتماع متزلزل است. | 5 |
Не познаша, ниже уразумеша, во тме ходят: да подвижатся вся основания земли.
«گفتم:”شما خدایانید؛ همۀ شما فرزندان خدای متعال هستید. | 6 |
Аз рех: бози есте, и сынове Вышняго вси:
اما شما مانند هر انسان دیگر خواهید مرد و همچون سایر رهبران خواهید افتاد.“» | 7 |
вы же яко человецы умираете, и яко един от князей падаете.
ای خدا، برخیز و بر جهان داوری کن! زیرا تو همهٔ قومها را به تصرف در خواهی آورد. | 8 |
Воскресени, Боже, суди земли: яко Ты наследиши во всех языцех.