< مزامیر 82 >

مزمور آساف. خدا در دادگاه آسمانی ایستاده است تا قضات را به پای میز محاکمه بکشاند. 1
Bog stade na saboru Božijem, usred bogova izreèe sud:
او به قضات این جهان می‌گوید: «تا به کی با بی‌انصافی قضاوت خواهید کرد؟ تا به کی از مجرمین جانبداری خواهید نمود؟ 2
“Dokle æete suditi nepravo, i bezbožnicima gledati ko je ko?
از حقوق بیچارگان و یتیمان دفاع کنید؛ به داد مظلومان و فقیران برسید. 3
Sudite ubogome i siroti, onoga koga gone i ništega pravdajte.
ستمدیدگان و درماندگان را از چنگ ظالمان برهانید. 4
Izbavljajte ubogoga i ništega, iz ruke bezbožnièke otimajte.
«اما شما به حماقت رفتار می‌نمایید و در جهل و تاریکی زندگی می‌کنید، به همین جهت اساس اجتماع متزلزل است. 5
Ne poznaše, niti razumješe, hode po tami; zadrmaše se zemlji svi temelji.
«گفتم:”شما خدایانید؛ همۀ شما فرزندان خدای متعال هستید. 6
Rekoh: bogovi ste, i sinovi višnjega svi.
اما شما مانند هر انسان دیگر خواهید مرد و همچون سایر رهبران خواهید افتاد.“» 7
Ali æete kao ljudi pomrijeti, i kao svaki knez pašæete.”
ای خدا، برخیز و بر جهان داوری کن! زیرا تو همهٔ قومها را به تصرف در خواهی آورد. 8
Ustani, Bože, sudi zemlji; jer su tvoji po našljedstvu svi narodi.

< مزامیر 82 >