< مزامیر 82 >

مزمور آساف. خدا در دادگاه آسمانی ایستاده است تا قضات را به پای میز محاکمه بکشاند. 1
Asaph kah Tingtoenglung Pathen tah Pathen kah hlangboel khuiah pai tih pathen rhoek lakli ah lai a tloek.
او به قضات این جهان می‌گوید: «تا به کی با بی‌انصافی قضاوت خواهید کرد؟ تا به کی از مجرمین جانبداری خواهید نمود؟ 2
Me hil nim dumlai na tang sak uh vetih halang rhoek kah maelhmai na dan uh ve? (Selah)
از حقوق بیچارگان و یتیمان دفاع کنید؛ به داد مظلومان و فقیران برسید. 3
Tattloel neh cadah te laitloek pah lamtah mangdaeng neh aka vawtthoek te tang sak.
ستمدیدگان و درماندگان را از چنگ ظالمان برهانید. 4
Tattloel neh khodaeng te hlawt lamtah halang rhoek kut khui lamkah huul lah.
«اما شما به حماقت رفتار می‌نمایید و در جهل و تاریکی زندگی می‌کنید، به همین جهت اساس اجتماع متزلزل است. 5
Tamyin khuiah pongpa uh tih diklai kah a yung boeih a tuen khaw ming uh pawt tih yakming uh pawh.
«گفتم:”شما خدایانید؛ همۀ شما فرزندان خدای متعال هستید. 6
Nangmih tah pathen rhoek neh Khohni ca rhoek ni. Nangmih boeih taengah kamah loh ka thui coeng.
اما شما مانند هر انسان دیگر خواهید مرد و همچون سایر رهبران خواهید افتاد.“» 7
Tedae hlang bangla na duek uh vetih mangpa pakhat bangla na cungku uh ni.
ای خدا، برخیز و بر جهان داوری کن! زیرا تو همهٔ قومها را به تصرف در خواهی آورد. 8
Namtom rhoek boeih te namah loh na pang coeng dongah Pathen aw thoo lamtah diklai he laitloek thil laeh.

< مزامیر 82 >