مزامیر 81

1 برای رهبر سرایندگان: در مایۀ گیتّیت. مزمور آساف. خدای اسرائیل را که قوت ماست با سرودهای شاد ستایش کنید!

To the Overseer. — 'On the Gittith.' By Asaph. Cry aloud to God our strength, Shout to the God of Jacob.

2 با دف و بربط دلنواز و رباب سرود بخوانید.

Lift up a song, and give out a timbrel, A pleasant harp with psaltery.

3 شیپورها را در روز عید به صدا درآورید در اول ماه و در ماه تمام.

Blow in the month a trumpet, In the new moon, at the day of our festival,

4 زیرا این فریضه‌ای است در اسرائیل و حکمی است از جانب خدای یعقوب.

For a statute to Israel it [is], An ordinance of the God of Jacob.

5 او این عید را به هنگام بیرون آمدن بنی‌اسرائیل از مصر، برای آنها تعیین کرد. صدایی ناآشنا شنیدم که می‌گفت:

A testimony on Joseph He hath placed it, In his going forth over the land of Egypt. A lip, I have not known — I hear.

6 «بار سنگین بردگی را از دوش تو برداشتم. دستهایت را از حمل سبدها رها ساختم.

From the burden his shoulder I turned aside, His hands from the basket pass over.

7 وقتی در زحمت بودی دعا کردی و من تو را رهانیدم. از میان رعد و برق به تو پاسخ دادم و در کنار چشمه‌های”مریبه“ایمان تو را آزمایش کردم.

In distress thou hast called and I deliver thee, I answer thee in the secret place of thunder, I try thee by the waters of Meribah. (Selah)

8 «ای قوم خاص من بشنو، به تو اخطار می‌کنم! ای اسرائیل، به من گوش بده!

Hear, O My people, and I testify to thee, O Israel, if thou dost hearken to me:

9 هرگز نباید خدای دیگری را پرستش نمایی.

There is not in thee a strange god, And thou bowest not thyself to a strange god.

10 من یهوه خدای تو هستم، که تو را از بردگی در مصر رهانیدم. دهان خود را باز کن و من آن را از برکات خود پر خواهم ساخت.

I [am] Jehovah thy God, Who bringeth thee up out of the land of Egypt. Enlarge thy mouth, and I fill it.

11 «اما بنی‌اسرائیل سخن مرا نشنیدند و مرا اطاعت نکردند.

But, My people hearkened not to My voice, And Israel hath not consented to Me.

12 پس من هم ایشان را رها کردم تا به راه خود روند و مطابق میل خود زندگی کنند.

And I send them away in the enmity of their heart, They walk in their own counsels.

13 «اما ای کاش به من گوش می‌دادند و مطابق دستورهای من زندگی می‌کردند.

O that My people were hearkening to Me, Israel in My ways would walk.

14 آنگاه به‌زودی دشمنانشان را شکست می‌دادم و همهٔ مخالفانشان را مغلوب می‌ساختم؛

As a little thing their enemies I cause to bow, And against their adversaries I turn back My hand,

15 کسانی که از من نفرت داشتند در حضور من به خاک می‌افتادند و گرفتار عذاب ابدی می‌شدند؛

Those hating Jehovah feign obedience to Him, But their time is — to the age.

16 و من اسرائیل را با بهترین گندم و عسل می‌پروراندم.»

He causeth him to eat of the fat of wheat, And [with] honey from a rock I satisfy thee!