مزامیر 81

1 برای رهبر سرایندگان: در مایۀ گیتّیت. مزمور آساف. خدای اسرائیل را که قوت ماست با سرودهای شاد ستایش کنید!

For the Chief Musician; set to the Gittith. A Psalm of Asaph. Sing aloud unto God our strength: make a joyful noise unto the God of Jacob.

2 با دف و بربط دلنواز و رباب سرود بخوانید.

Take up the psalm, and bring hither the timbrel, the pleasant harp with the psaltery.

3 شیپورها را در روز عید به صدا درآورید در اول ماه و در ماه تمام.

Blow up the trumpet in the new moon, at the full moon, on our solemn feast day.

4 زیرا این فریضه‌ای است در اسرائیل و حکمی است از جانب خدای یعقوب.

For it is a statute for Israel, an ordinance of the God of Jacob.

5 او این عید را به هنگام بیرون آمدن بنی‌اسرائیل از مصر، برای آنها تعیین کرد. صدایی ناآشنا شنیدم که می‌گفت:

He appointed it in Joseph for testimony, when he went out over the land of Egypt: [where] I heard a language that I knew not.

6 «بار سنگین بردگی را از دوش تو برداشتم. دستهایت را از حمل سبدها رها ساختم.

I removed his shoulder from the burden: his hands were freed from the basket.

7 وقتی در زحمت بودی دعا کردی و من تو را رهانیدم. از میان رعد و برق به تو پاسخ دادم و در کنار چشمه‌های”مریبه“ایمان تو را آزمایش کردم.

Thou calledst in trouble, and I answered thee in the secret place of thunder; I proved thee at the waters of Meribah. (Selah)

8 «ای قوم خاص من بشنو، به تو اخطار می‌کنم! ای اسرائیل، به من گوش بده!

Hear, O my people, and I will testify unto thee: O Israel, if thou wouldest hearken unto me!

9 هرگز نباید خدای دیگری را پرستش نمایی.

There shall no strange god be in thee; neither shalt thou worship any strange god.

10 من یهوه خدای تو هستم، که تو را از بردگی در مصر رهانیدم. دهان خود را باز کن و من آن را از برکات خود پر خواهم ساخت.

I am the LORD thy God, which brought thee up out of the land of Egypt: open thy mouth wide, and I will fill it.

11 «اما بنی‌اسرائیل سخن مرا نشنیدند و مرا اطاعت نکردند.

But my people hearkened not to my voice; and Israel would none of me.

12 پس من هم ایشان را رها کردم تا به راه خود روند و مطابق میل خود زندگی کنند.

So I let them go after the stubbornness of their heart, that they might walk in their own counsels.

13 «اما ای کاش به من گوش می‌دادند و مطابق دستورهای من زندگی می‌کردند.

Oh that my people would hearken unto me, that Israel would walk in my ways!

14 آنگاه به‌زودی دشمنانشان را شکست می‌دادم و همهٔ مخالفانشان را مغلوب می‌ساختم؛

I should soon subdue their enemies, and turn my hand against their adversaries.

15 کسانی که از من نفرت داشتند در حضور من به خاک می‌افتادند و گرفتار عذاب ابدی می‌شدند؛

The haters of the LORD should submit themselves unto him: but their time should endure for ever.

16 و من اسرائیل را با بهترین گندم و عسل می‌پروراندم.»

He should feed them also with the finest of the wheat: and with honey out of the rock should I satisfy thee.