مزامیر 80

1 برای رهبر سرایندگان: در مایۀ «سوسنهای عهد». مزمور آساف. ای شبان اسرائیل، به صدای ما گوش فرا ده! ای که قبیلهٔ یوسف را مانند گلهٔ گوسفند رهبری می‌کنی، جلال و شکوه خود را بنمایان! ای خدایی که بر فراز کروبیان جلوس فرموده‌ای،

Escucha, oh Guardián de Israel, guiando a José como un rebaño; tú que tienes tu asiento con los ángeles. deja que se vea tu gloria.

2 قدرت خود را بر قبایل افرایم، بنیامین و منسی آشکار ساز! بیا و ما را نجات ده!

Delante de Efraín, de Benjamín y de Manasés, despierta de tu sueño, y ven a salvarnos.

3 ای خدا، ما را به سوی خود بازآور و به ما توجه فرما تا نجات یابیم.

Llévanos de nuevo, oh Dios; veamos el brillo de tu rostro y déjanos estar a salvo.

4 ای خداوند، خدای لشکرهای آسمان، تا به کی بر قوم خود خشمگین خواهی بود و دعاهای آنها را اجابت نخواهی کرد؟

Oh Jehová Dios de los ejércitos, ¿hasta cuándo se encenderá tu ira contra la oración de tu pueblo?

5 تو به ما غصه داده‌ای تا به جای نان بخوریم و کاسه‌ای پر از اشک تا به جای آب بنوشیم!

Les diste el pan de llanto para comer; por su bebida les has dado tristeza en gran medida.

6 سرزمین ما را به میدان جنگ قومها تبدیل کرده‌ای و ما را مورد تمسخر دشمنان ساخته‌ای.

Nos haces causa de guerra entre nuestros vecinos; nuestros enemigos se están riendo de nosotros entre ellos.

7 ای خدای لشکرهای آسمان، ما را به سوی خود بازآور! بر ما نظر لطف بیفکن تا نجات یابیم.

Llévanos de nuevo, oh Dios de los ejércitos; veamos el brillo de tu rostro y déjanos estar a salvo.

8 ما را همچون یک درخت مو از مصر بیرون آوردی و در سرزمین کنعان نشاندی و تمام قومهای بت‌پرست را از آنجا بیرون راندی.

Sacaste una vid de Egipto, expulsando a las naciones y plantando en su tierra.

9 اطراف ما را از بیگانگان پاک کردی و ما ریشه دوانیده، سرزمین موعود را پر ساختیم.

Preparó un lugar para ello, para que arraigara profundamente, y envió sus ramas sobre toda la tierra.

10 سایهٔ ما تمام کوهها را پوشاند و شاخه‌های ما درختان سرو را فرا گرفت.

Las montañas estaban cubiertas con su sombra, y los grandes árboles con sus ramas.

11 تمام سرزمین موعود را تا به دریای بزرگ و رود فرات در برگرفتیم.

Envió sus armas al mar, y sus ramas al río.

12 اما اکنون دیوارهای ما را فرو ریخته‌ای؛ هر رهگذری دستش را دراز می‌کند و خوشه‌ای می‌کند! چرا، ای خدا، چرا؟

¿Por qué derribar sus muros con tus manos, para que todos los que pasan puedan tomar su fruto?

13 گرازهای جنگل، ما را پایمال می‌کنند و حیوانات وحشی، ما را می‌خورند.

Es desarraigado por los cerdos del bosque, las bestias del campo obtienen su alimento de él.

14 ای خدای لشکرهای آسمان، روی خود را به سوی ما بازگردان و از آسمان بر این درخت مو نظر کن و آن را نجات ده!

Vuelve, oh Dios de los ejércitos: desde el cielo vuelven tus ojos a esta vid, y concéntrate en ella,

15 از این نهالی که با دست خود آن را نشانده‌ای، و از فرزندی که بزرگش کرده‌ای، محافظت فرما،

Hasta el árbol que fue plantado a tu diestra, y al árbol que para ti afirmaste.

16 زیرا دشمنان آن را مانند هیزم می‌سوزانند. خدایا، بر دشمنان غضب فرما و آنها را نابود کن.

Se quema con fuego; es cortado: son destruidos por la ira de tu rostro.

17 از قومی که برای خود برگزیده و چنین قوی ساخته‌ای، حمایت کن!

Sea tu mano sobre el varón de tu diestra, sobre el hijo de hombre, que para ti afirmaste.

18 ما دیگر از تو روی گردان نخواهیم شد. ما را زنده نگاه دار تا نام تو را ستایش کنیم.

Así no nos apartaremos de ti; guárdanos en la vida y alabaremos tu nombre.

19 ای خداوند، خدای لشکرهای آسمان، ما را به سوی خود بازآور و به ما توجه فرما تا نجات یابیم.

Llévanos, oh Jehová Dios de los ejércitos; restáuranos! veamos el brillo de tu rostro y déjanos estar a salvo.