مزامیر 80

1 برای رهبر سرایندگان: در مایۀ «سوسنهای عهد». مزمور آساف. ای شبان اسرائیل، به صدای ما گوش فرا ده! ای که قبیلهٔ یوسف را مانند گلهٔ گوسفند رهبری می‌کنی، جلال و شکوه خود را بنمایان! ای خدایی که بر فراز کروبیان جلوس فرموده‌ای،

Tu, que és pastor de Israel, dá ouvidos: tu, que guias a José como a um rebanho: tu, que te assentas entre os cherubins, resplandece.

2 قدرت خود را بر قبایل افرایم، بنیامین و منسی آشکار ساز! بیا و ما را نجات ده!

Perante Ephraim, Benjamin e Manasseh, desperta o teu poder, e vem salvar-nos.

3 ای خدا، ما را به سوی خود بازآور و به ما توجه فرما تا نجات یابیم.

Faze-nos voltar, ó Deus, e faze resplandecer o teu rosto, e seremos salvos.

4 ای خداوند، خدای لشکرهای آسمان، تا به کی بر قوم خود خشمگین خواهی بود و دعاهای آنها را اجابت نخواهی کرد؟

Ó Senhor Deus dos exércitos, até quando te indignarás contra a oração do teu povo

5 تو به ما غصه داده‌ای تا به جای نان بخوریم و کاسه‌ای پر از اشک تا به جای آب بنوشیم!

Tu os sustentas com pão de lágrimas, e lhes dás a beber lágrimas, com abundância.

6 سرزمین ما را به میدان جنگ قومها تبدیل کرده‌ای و ما را مورد تمسخر دشمنان ساخته‌ای.

Tu nos pões em contendas com os nossos vizinhos: e os nossos inimigos zombam de nós entre si.

7 ای خدای لشکرهای آسمان، ما را به سوی خود بازآور! بر ما نظر لطف بیفکن تا نجات یابیم.

Faze-nos voltar, ó Deus dos exércitos, e faze resplandecer o teu rosto; e seremos salvos.

8 ما را همچون یک درخت مو از مصر بیرون آوردی و در سرزمین کنعان نشاندی و تمام قومهای بت‌پرست را از آنجا بیرون راندی.

Trouxeste uma vinha do Egito: lançaste fora as nações, e a plantaste.

9 اطراف ما را از بیگانگان پاک کردی و ما ریشه دوانیده، سرزمین موعود را پر ساختیم.

Preparaste-lhe lugar, e fizeste com que ela deitasse raízes; e encheu a terra.

10 سایهٔ ما تمام کوهها را پوشاند و شاخه‌های ما درختان سرو را فرا گرفت.

Os montes foram cobertos da sua sombra, e os seus ramos se fizeram como os formosos cedros.

11 تمام سرزمین موعود را تا به دریای بزرگ و رود فرات در برگرفتیم.

Ela estendeu a sua ramagem até ao mar, e os seus ramos até ao rio.

12 اما اکنون دیوارهای ما را فرو ریخته‌ای؛ هر رهگذری دستش را دراز می‌کند و خوشه‌ای می‌کند! چرا، ای خدا، چرا؟

Porque quebraste então os seus valados, de modo que todos os que passam por ela a vindimam?

13 گرازهای جنگل، ما را پایمال می‌کنند و حیوانات وحشی، ما را می‌خورند.

O javali da selva a devasta, e as feras do campo a devoram.

14 ای خدای لشکرهای آسمان، روی خود را به سوی ما بازگردان و از آسمان بر این درخت مو نظر کن و آن را نجات ده!

Oh Deus dos exércitos, volta-te, nós te rogamos, atende dos céus, e vê, e visita esta vide;

15 از این نهالی که با دست خود آن را نشانده‌ای، و از فرزندی که بزرگش کرده‌ای، محافظت فرما،

E a videira que a tua dextra plantou, e o sarmento que fortificaste para ti.

16 زیرا دشمنان آن را مانند هیزم می‌سوزانند. خدایا، بر دشمنان غضب فرما و آنها را نابود کن.

Está queimada pelo fogo, está cortada: pereceu pela repreensão da tua face.

17 از قومی که برای خود برگزیده و چنین قوی ساخته‌ای، حمایت کن!

Seja a tua mão sobre o varão da tua dextra, sobre o filho do homem, que fortificaste para ti.

18 ما دیگر از تو روی گردان نخواهیم شد. ما را زنده نگاه دار تا نام تو را ستایش کنیم.

Assim nós não te viraremos as costas; guarda-nos em vida, e invocaremos o teu nome.

19 ای خداوند، خدای لشکرهای آسمان، ما را به سوی خود بازآور و به ما توجه فرما تا نجات یابیم.

Faze-nos voltar, Senhor Deus dos exércitos: faze resplandecer o teu rosto; e seremos salvos.