مزامیر 80

1 برای رهبر سرایندگان: در مایۀ «سوسنهای عهد». مزمور آساف. ای شبان اسرائیل، به صدای ما گوش فرا ده! ای که قبیلهٔ یوسف را مانند گلهٔ گوسفند رهبری می‌کنی، جلال و شکوه خود را بنمایان! ای خدایی که بر فراز کروبیان جلوس فرموده‌ای،

Tu, que és pastor d'Israel, dá ouvidos: tu, que guias a José como a um rebanho: tu, que te assentas entre os cherubins, resplandece.

2 قدرت خود را بر قبایل افرایم، بنیامین و منسی آشکار ساز! بیا و ما را نجات ده!

Perante Ephraim, Benjamin e Manasseh, desperta o teu poder, e vem salvar-nos.

3 ای خدا، ما را به سوی خود بازآور و به ما توجه فرما تا نجات یابیم.

Faze-nos voltar, ó Deus, e faze resplandecer o teu rosto, e seremos salvos.

4 ای خداوند، خدای لشکرهای آسمان، تا به کی بر قوم خود خشمگین خواهی بود و دعاهای آنها را اجابت نخواهی کرد؟

Ó Senhor Deus dos Exercitos, até quando te indignarás contra a oração do teu povo

5 تو به ما غصه داده‌ای تا به جای نان بخوریم و کاسه‌ای پر از اشک تا به جای آب بنوشیم!

Tu os sustentas com pão de lagrimas, e lhes dás a beber lagrimas, com abundancia.

6 سرزمین ما را به میدان جنگ قومها تبدیل کرده‌ای و ما را مورد تمسخر دشمنان ساخته‌ای.

Tu nos pões em contendas com os nossos visinhos: e os nossos inimigos zombam de nós entre si.

7 ای خدای لشکرهای آسمان، ما را به سوی خود بازآور! بر ما نظر لطف بیفکن تا نجات یابیم.

Faze-nos voltar, ó Deus dos Exercitos, e faze resplandecer o teu rosto; e seremos salvos.

8 ما را همچون یک درخت مو از مصر بیرون آوردی و در سرزمین کنعان نشاندی و تمام قومهای بت‌پرست را از آنجا بیرون راندی.

Trouxeste uma vinha do Egypto: lançaste fóra as nações, e a plantaste.

9 اطراف ما را از بیگانگان پاک کردی و ما ریشه دوانیده، سرزمین موعود را پر ساختیم.

Preparaste-lhe logar, e fizeste com que ella deitasse raizes; e encheu a terra.

10 سایهٔ ما تمام کوهها را پوشاند و شاخه‌های ما درختان سرو را فرا گرفت.

Os montes foram cobertos da sua sombra, e os seus ramos se fizeram como os formosos cedros.

11 تمام سرزمین موعود را تا به دریای بزرگ و رود فرات در برگرفتیم.

Ella estendeu a sua ramagem até ao mar, e os seus ramos até ao rio.

12 اما اکنون دیوارهای ما را فرو ریخته‌ای؛ هر رهگذری دستش را دراز می‌کند و خوشه‌ای می‌کند! چرا، ای خدا، چرا؟

Porque quebraste então os seus vallados, de modo que todos os que passam por ella a vindimam?

13 گرازهای جنگل، ما را پایمال می‌کنند و حیوانات وحشی، ما را می‌خورند.

O javali da selva a devasta, e as feras do campo a devoram.

14 ای خدای لشکرهای آسمان، روی خود را به سوی ما بازگردان و از آسمان بر این درخت مو نظر کن و آن را نجات ده!

Oh Deus dos Exercitos, volta-te, nós te rogamos, attende dos céus, e vê, e visita esta vide;

15 از این نهالی که با دست خود آن را نشانده‌ای، و از فرزندی که بزرگش کرده‌ای، محافظت فرما،

E a videira que a tua dextra plantou, e o sarmento que fortificaste para ti.

16 زیرا دشمنان آن را مانند هیزم می‌سوزانند. خدایا، بر دشمنان غضب فرما و آنها را نابود کن.

Está queimada pelo fogo, está cortada: pereceu pela reprehensão da tua face.

17 از قومی که برای خود برگزیده و چنین قوی ساخته‌ای، حمایت کن!

Seja a tua mão sobre o varão da tua dextra, sobre o filho do homem, que fortificaste para ti.

18 ما دیگر از تو روی گردان نخواهیم شد. ما را زنده نگاه دار تا نام تو را ستایش کنیم.

Assim nós não te viraremos as costas; guarda-nos em vida, e invocaremos o teu nome.

19 ای خداوند، خدای لشکرهای آسمان، ما را به سوی خود بازآور و به ما توجه فرما تا نجات یابیم.

Faze-nos voltar, Senhor Deus dos Exercitos: faze resplandecer o teu rosto; e seremos salvos.