مزامیر 80

1 برای رهبر سرایندگان: در مایۀ «سوسنهای عهد». مزمور آساف. ای شبان اسرائیل، به صدای ما گوش فرا ده! ای که قبیلهٔ یوسف را مانند گلهٔ گوسفند رهبری می‌کنی، جلال و شکوه خود را بنمایان! ای خدایی که بر فراز کروبیان جلوس فرموده‌ای،

Til songmeisteren, etter «Liljor»; eit vitnemål av Asaf, ein salme. Du Israels hyrding, vend øyra til! du som fører Josef som ei hjord, du som tronar yver kerubarne, syn deg herleg!

2 قدرت خود را بر قبایل افرایم، بنیامین و منسی آشکار ساز! بیا و ما را نجات ده!

Vekk upp ditt velde for Efraim og Benjamin og Manasse, og kom oss til hjelp!

3 ای خدا، ما را به سوی خود بازآور و به ما توجه فرما تا نجات یابیم.

Gud, reis oss upp att, og lat ditt andlit lysa, so me vert frelste!

4 ای خداوند، خدای لشکرهای آسمان، تا به کی بر قوم خود خشمگین خواهی بود و دعاهای آنها را اجابت نخواهی کرد؟

Herre Gud, Allhers drott! Kor lenge du frøser av harm, endå folket ditt bed!

5 تو به ما غصه داده‌ای تا به جای نان بخوریم و کاسه‌ای پر از اشک تا به جای آب بنوشیم!

Du gav deim tårebrød til å eta og tåror til å drikka i fullt mål.

6 سرزمین ما را به میدان جنگ قومها تبدیل کرده‌ای و ما را مورد تمسخر دشمنان ساخته‌ای.

Du sette oss til eit trættemål for våre grannar, og våre fiendar spottar seg imillom.

7 ای خدای لشکرهای آسمان، ما را به سوی خود بازآور! بر ما نظر لطف بیفکن تا نجات یابیم.

Gud, allhers drott, reis oss upp att og lat ditt andlit lysa, so me vert frelste!

8 ما را همچون یک درخت مو از مصر بیرون آوردی و در سرزمین کنعان نشاندی و تمام قومهای بت‌پرست را از آنجا بیرون راندی.

Eit vintre flutte du frå Egyptarland, du dreiv heidningar ut og planta det.

9 اطراف ما را از بیگانگان پاک کردی و ما ریشه دوانیده، سرزمین موعود را پر ساختیم.

Du rudde rom for det, og det feste rot og fyllte landet.

10 سایهٔ ما تمام کوهها را پوشاند و شاخه‌های ما درختان سرو را فرا گرفت.

Fjell vart løynde av skuggen frå det, og Guds cedrar av greinerne.

11 تمام سرزمین موعود را تا به دریای بزرگ و رود فرات در برگرفتیم.

Det strekte sine greiner ut til havet, og sine renningar burt imot elvi.

12 اما اکنون دیوارهای ما را فرو ریخته‌ای؛ هر رهگذری دستش را دراز می‌کند و خوشه‌ای می‌کند! چرا، ای خدا، چرا؟

Kvi hev du rive ned gardarne ikring det, so alle som gjeng framum på vegen, plukkar av det?

13 گرازهای جنگل، ما را پایمال می‌کنند و حیوانات وحشی، ما را می‌خورند.

Svinet frå skogen gneg på det og dyri på marki beitar i det.

14 ای خدای لشکرهای آسمان، روی خود را به سوی ما بازگردان و از آسمان بر این درخت مو نظر کن و آن را نجات ده!

Gud, allhers drott, vend um att! skoda ned frå himmelen og sjå og vitja ditt vintre!

15 از این نهالی که با دست خود آن را نشانده‌ای، و از فرزندی که بزرگش کرده‌ای، محافظت فرما،

og verna um det som di høgre hand hev planta, og um den son du hev valt deg ut!

16 زیرا دشمنان آن را مانند هیزم می‌سوزانند. خدایا، بر دشمنان غضب فرما و آنها را نابود کن.

Det er brent med eld, det er avhogge, for trugsl frå ditt andlit gjeng dei til grunnar.

17 از قومی که برای خود برگزیده و چنین قوی ساخته‌ای، حمایت کن!

Haldt di hand yver mannen ved di høgre hand, yver menneskjesonen som du hev valt deg ut,

18 ما دیگر از تو روی گردان نخواهیم شد. ما را زنده نگاه دار تا نام تو را ستایش کنیم.

so vil me ikkje vika frå deg! Gjer oss levande att, so vil me kalla på ditt namn!

19 ای خداوند، خدای لشکرهای آسمان، ما را به سوی خود بازآور و به ما توجه فرما تا نجات یابیم.

Herre Gud, allhers drott, reis oss upp att, og lat ditt andlit lysa, so me vert frelste!