مزامیر 80

1 برای رهبر سرایندگان: در مایۀ «سوسنهای عهد». مزمور آساف. ای شبان اسرائیل، به صدای ما گوش فرا ده! ای که قبیلهٔ یوسف را مانند گلهٔ گوسفند رهبری می‌کنی، جلال و شکوه خود را بنمایان! ای خدایی که بر فراز کروبیان جلوس فرموده‌ای،

In finem, Pro iis, qui commutabuntur, testimonium Asaph, Psalmus. Qui regis Israel, intende: qui deducis velut ovem Ioseph. Qui sedes super cherubim, manifestare

2 قدرت خود را بر قبایل افرایم، بنیامین و منسی آشکار ساز! بیا و ما را نجات ده!

coram Ephraim, Beniamin, et Manasse. Excita potentiam tuam, et veni, ut salvos facias nos.

3 ای خدا، ما را به سوی خود بازآور و به ما توجه فرما تا نجات یابیم.

Deus converte nos: et ostende faciem tuam, et salvi erimus.

4 ای خداوند، خدای لشکرهای آسمان، تا به کی بر قوم خود خشمگین خواهی بود و دعاهای آنها را اجابت نخواهی کرد؟

Domine Deus virtutum, quousque irasceris super orationem servi tui?

5 تو به ما غصه داده‌ای تا به جای نان بخوریم و کاسه‌ای پر از اشک تا به جای آب بنوشیم!

Cibabis nos pane lacrymarum: et potum dabis nobis in lacrymis in mensura?

6 سرزمین ما را به میدان جنگ قومها تبدیل کرده‌ای و ما را مورد تمسخر دشمنان ساخته‌ای.

Posuisti nos in contradictionem vicinis nostris: et inimici nostri subsannaverunt nos.

7 ای خدای لشکرهای آسمان، ما را به سوی خود بازآور! بر ما نظر لطف بیفکن تا نجات یابیم.

Deus virtutum converte nos: et ostende faciem tuam: et salvi erimus.

8 ما را همچون یک درخت مو از مصر بیرون آوردی و در سرزمین کنعان نشاندی و تمام قومهای بت‌پرست را از آنجا بیرون راندی.

Vineam de Ægypto transtulisti: eiecisti Gentes, et plantasti eam.

9 اطراف ما را از بیگانگان پاک کردی و ما ریشه دوانیده، سرزمین موعود را پر ساختیم.

Dux itineris fuisti in conspectu eius: plantasti radices eius, et implevit terram.

10 سایهٔ ما تمام کوهها را پوشاند و شاخه‌های ما درختان سرو را فرا گرفت.

Operuit montes umbra eius: et arbusta eius cedros Dei.

11 تمام سرزمین موعود را تا به دریای بزرگ و رود فرات در برگرفتیم.

Extendit palmites suos usque ad mare: et usque ad flumen propagines eius.

12 اما اکنون دیوارهای ما را فرو ریخته‌ای؛ هر رهگذری دستش را دراز می‌کند و خوشه‌ای می‌کند! چرا، ای خدا، چرا؟

Ut quid destruxisti maceriam eius: et vindemiant eam omnes, qui prætergrediuntur viam?

13 گرازهای جنگل، ما را پایمال می‌کنند و حیوانات وحشی، ما را می‌خورند.

Exterminavit eam aper de silva: et singularis ferus depastus est eam.

14 ای خدای لشکرهای آسمان، روی خود را به سوی ما بازگردان و از آسمان بر این درخت مو نظر کن و آن را نجات ده!

Deus virtutum convertere: respice de cælo, et vide, et visita vineam istam.

15 از این نهالی که با دست خود آن را نشانده‌ای، و از فرزندی که بزرگش کرده‌ای، محافظت فرما،

Et perfice eam, quam plantavit dextera tua: et super filium hominis, quem confirmasti tibi.

16 زیرا دشمنان آن را مانند هیزم می‌سوزانند. خدایا، بر دشمنان غضب فرما و آنها را نابود کن.

Incensa igni, et suffossa ab increpatione vultus tui peribunt.

17 از قومی که برای خود برگزیده و چنین قوی ساخته‌ای، حمایت کن!

Fiat manus tua super virum dexteræ tuæ: et super filium hominis, quem confirmasti tibi.

18 ما دیگر از تو روی گردان نخواهیم شد. ما را زنده نگاه دار تا نام تو را ستایش کنیم.

Et non discedimus a te, vivificabis nos: et nomen tuum invocabimus.

19 ای خداوند، خدای لشکرهای آسمان، ما را به سوی خود بازآور و به ما توجه فرما تا نجات یابیم.

Domine Deus virtutum converte nos: et ostende faciem tuam, et salvi erimus.