مزامیر 80

1 برای رهبر سرایندگان: در مایۀ «سوسنهای عهد». مزمور آساف. ای شبان اسرائیل، به صدای ما گوش فرا ده! ای که قبیلهٔ یوسف را مانند گلهٔ گوسفند رهبری می‌کنی، جلال و شکوه خود را بنمایان! ای خدایی که بر فراز کروبیان جلوس فرموده‌ای،

Au maître-chantre. — Sur «Les lis rendent témoignage». — Psaume d'Asaph. Prête l'oreille, berger d'Israël! Toi qui conduis Joseph comme un troupeau. Toi dont le trône est au-dessus des chérubins, Fais rayonner ta splendeur!

2 قدرت خود را بر قبایل افرایم، بنیامین و منسی آشکار ساز! بیا و ما را نجات ده!

Devant Éphraïm, Benjamin et Manassé, réveille ta puissance, Et viens nous sauver.

3 ای خدا، ما را به سوی خود بازآور و به ما توجه فرما تا نجات یابیم.

Dieu, relève-nous; Fais resplendir ta face, et nous serons sauvés!

4 ای خداوند، خدای لشکرهای آسمان، تا به کی بر قوم خود خشمگین خواهی بود و دعاهای آنها را اجابت نخواهی کرد؟

Éternel, Dieu des armées, Jusques à quand répondras-tu par la colère A la prière de ton peuple?

5 تو به ما غصه داده‌ای تا به جای نان بخوریم و کاسه‌ای پر از اشک تا به جای آب بنوشیم!

Tu nous fais manger un pain trempé de nos pleurs; Tu nous abreuves sans mesure de nos larmes.

6 سرزمین ما را به میدان جنگ قومها تبدیل کرده‌ای و ما را مورد تمسخر دشمنان ساخته‌ای.

Tu nous livres aux outrages de nos voisins, Et nos ennemis se raillent de nous.

7 ای خدای لشکرهای آسمان، ما را به سوی خود بازآور! بر ما نظر لطف بیفکن تا نجات یابیم.

Dieu des armées, relève-nous; Fais resplendir ta face, et nous serons sauves!

8 ما را همچون یک درخت مو از مصر بیرون آوردی و در سرزمین کنعان نشاندی و تمام قومهای بت‌پرست را از آنجا بیرون راندی.

Tu tiras de l'Egypte une vigne, Et, pour la planter, tu chassas des nations.

9 اطراف ما را از بیگانگان پاک کردی و ما ریشه دوانیده، سرزمین موعود را پر ساختیم.

Tu déblayas le sol devant elle; Elle jeta ses racines et couvrit la terre.

10 سایهٔ ما تمام کوهها را پوشاند و شاخه‌های ما درختان سرو را فرا گرفت.

Les montagnes furent couvertes de son ombre. Et ses rameaux ombrageaient les cèdres de Dieu.

11 تمام سرزمین موعود را تا به دریای بزرگ و رود فرات در برگرفتیم.

Elle étendait ses pampres jusqu'à la mer, Et ses rejetons jusqu'au fleuve.,

12 اما اکنون دیوارهای ما را فرو ریخته‌ای؛ هر رهگذری دستش را دراز می‌کند و خوشه‌ای می‌کند! چرا، ای خدا، چرا؟

Pourquoi as-tu rompu ses clôtures. En sorte que tous les passants la dépouillent,

13 گرازهای جنگل، ما را پایمال می‌کنند و حیوانات وحشی، ما را می‌خورند.

Que le sanglier des forêts la dévaste. Et que les bêtes des champs en font leur pâture?

14 ای خدای لشکرهای آسمان، روی خود را به سوی ما بازگردان و از آسمان بر این درخت مو نظر کن و آن را نجات ده!

Dieu des armées, reviens! Regarde des cieux, vois, et visite cette vigne!

15 از این نهالی که با دست خود آن را نشانده‌ای، و از فرزندی که بزرگش کرده‌ای، محافظت فرما،

Protège le cep que ta main droite a planté, Et le rejeton que tu t'es choisi.

16 زیرا دشمنان آن را مانند هیزم می‌سوزانند. خدایا، بر دشمنان غضب فرما و آنها را نابود کن.

Ta vigne est brûlée; elle est saccagée; Tout périt devant l'éclat de ton courroux.

17 از قومی که برای خود برگزیده و چنین قوی ساخته‌ای، حمایت کن!

Étends ta protection sur le peuple Que ta main droite a choisi, Sur les fils des hommes que tu as élus!

18 ما دیگر از تو روی گردان نخواهیم شد. ما را زنده نگاه دار تا نام تو را ستایش کنیم.

Alors, nous ne nous détournerons plus de toi. Rends-nous la vie, et nous invoquerons ton nom.

19 ای خداوند، خدای لشکرهای آسمان، ما را به سوی خود بازآور و به ما توجه فرما تا نجات یابیم.

Éternel, Dieu des armées, relève-nous! Fais resplendir ta face, et nous serons sauvés!