مزامیر 80

1 برای رهبر سرایندگان: در مایۀ «سوسنهای عهد». مزمور آساف. ای شبان اسرائیل، به صدای ما گوش فرا ده! ای که قبیلهٔ یوسف را مانند گلهٔ گوسفند رهبری می‌کنی، جلال و شکوه خود را بنمایان! ای خدایی که بر فراز کروبیان جلوس فرموده‌ای،

For the Chief Musician. To the tune of “The Lilies of the Covenant.” A Psalm by Asaph. Hear us, Shepherd of Israel, you who lead Joseph like a flock, you who sit above the cherubim, shine out.

2 قدرت خود را بر قبایل افرایم، بنیامین و منسی آشکار ساز! بیا و ما را نجات ده!

Before Ephraim, Benjamin, and Manasseh, stir up your might! Come to save us!

3 ای خدا، ما را به سوی خود بازآور و به ما توجه فرما تا نجات یابیم.

Turn us again, God. Cause your face to shine, and we will be saved.

4 ای خداوند، خدای لشکرهای آسمان، تا به کی بر قوم خود خشمگین خواهی بود و دعاهای آنها را اجابت نخواهی کرد؟

Yahweh God of Armies, how long will you be angry against the prayer of your people?

5 تو به ما غصه داده‌ای تا به جای نان بخوریم و کاسه‌ای پر از اشک تا به جای آب بنوشیم!

You have fed them with the bread of tears, and given them tears to drink in large measure.

6 سرزمین ما را به میدان جنگ قومها تبدیل کرده‌ای و ما را مورد تمسخر دشمنان ساخته‌ای.

You make us a source of contention to our neighbors. Our enemies laugh among themselves.

7 ای خدای لشکرهای آسمان، ما را به سوی خود بازآور! بر ما نظر لطف بیفکن تا نجات یابیم.

Turn us again, God of Armies. Cause your face to shine, and we will be saved.

8 ما را همچون یک درخت مو از مصر بیرون آوردی و در سرزمین کنعان نشاندی و تمام قومهای بت‌پرست را از آنجا بیرون راندی.

You brought a vine out of Egypt. You drove out the nations, and planted it.

9 اطراف ما را از بیگانگان پاک کردی و ما ریشه دوانیده، سرزمین موعود را پر ساختیم.

You cleared the ground for it. It took deep root, and filled the land.

10 سایهٔ ما تمام کوهها را پوشاند و شاخه‌های ما درختان سرو را فرا گرفت.

The mountains were covered with its shadow. Its boughs were like God’s cedars.

11 تمام سرزمین موعود را تا به دریای بزرگ و رود فرات در برگرفتیم.

It sent out its branches to the sea, its shoots to the River.

12 اما اکنون دیوارهای ما را فرو ریخته‌ای؛ هر رهگذری دستش را دراز می‌کند و خوشه‌ای می‌کند! چرا، ای خدا، چرا؟

Why have you broken down its walls, so that all those who pass by the way pluck it?

13 گرازهای جنگل، ما را پایمال می‌کنند و حیوانات وحشی، ما را می‌خورند.

The boar out of the wood ravages it. The wild animals of the field feed on it.

14 ای خدای لشکرهای آسمان، روی خود را به سوی ما بازگردان و از آسمان بر این درخت مو نظر کن و آن را نجات ده!

Turn again, we beg you, God of Armies. Look down from heaven, and see, and visit this vine,

15 از این نهالی که با دست خود آن را نشانده‌ای، و از فرزندی که بزرگش کرده‌ای، محافظت فرما،

the stock which your right hand planted, the branch that you made strong for yourself.

16 زیرا دشمنان آن را مانند هیزم می‌سوزانند. خدایا، بر دشمنان غضب فرما و آنها را نابود کن.

It’s burned with fire. It’s cut down. They perish at your rebuke.

17 از قومی که برای خود برگزیده و چنین قوی ساخته‌ای، حمایت کن!

Let your hand be on the man of your right hand, on the son of man whom you made strong for yourself.

18 ما دیگر از تو روی گردان نخواهیم شد. ما را زنده نگاه دار تا نام تو را ستایش کنیم.

So we will not turn away from you. Revive us, and we will call on your name.

19 ای خداوند، خدای لشکرهای آسمان، ما را به سوی خود بازآور و به ما توجه فرما تا نجات یابیم.

Turn us again, Yahweh God of Armies. Cause your face to shine, and we will be saved.