مزامیر 80

1 برای رهبر سرایندگان: در مایۀ «سوسنهای عهد». مزمور آساف. ای شبان اسرائیل، به صدای ما گوش فرا ده! ای که قبیلهٔ یوسف را مانند گلهٔ گوسفند رهبری می‌کنی، جلال و شکوه خود را بنمایان! ای خدایی که بر فراز کروبیان جلوس فرموده‌ای،

For the leader. On shoshannim, eduth. Of Asaph, a psalm. Listen, Shepherd of Israel, who leads Joseph like a flock of sheep; from your throne on the cherubs shine forth

2 قدرت خود را بر قبایل افرایم، بنیامین و منسی آشکار ساز! بیا و ما را نجات ده!

before Ephraim, Manasseh, and Benjamin. Stir up your mighty power, come to our help.

3 ای خدا، ما را به سوی خود بازآور و به ما توجه فرما تا نجات یابیم.

God, restore us: show us the light of your face, so we may be saved.

4 ای خداوند، خدای لشکرهای آسمان، تا به کی بر قوم خود خشمگین خواهی بود و دعاهای آنها را اجابت نخواهی کرد؟

O Lord of hosts, how long is your anger to smoke, despite the prayer of your people?

5 تو به ما غصه داده‌ای تا به جای نان بخوریم و کاسه‌ای پر از اشک تا به جای آب بنوشیم!

You have fed them with bread of tears, you have made them drink tears by the measure.

6 سرزمین ما را به میدان جنگ قومها تبدیل کرده‌ای و ما را مورد تمسخر دشمنان ساخته‌ای.

The scorn of our neighbors you make us, the laughing-stock of our foes.

7 ای خدای لشکرهای آسمان، ما را به سوی خود بازآور! بر ما نظر لطف بیفکن تا نجات یابیم.

God of hosts, restore us: show us the light of your face, so we may be saved.

8 ما را همچون یک درخت مو از مصر بیرون آوردی و در سرزمین کنعان نشاندی و تمام قومهای بت‌پرست را از آنجا بیرون راندی.

A vine out of Egypt you brought; you did drive out the nations, and plant her;

9 اطراف ما را از بیگانگان پاک کردی و ما ریشه دوانیده، سرزمین موعود را پر ساختیم.

in the ground you did clear she struck root, and she filled all the land.

10 سایهٔ ما تمام کوهها را پوشاند و شاخه‌های ما درختان سرو را فرا گرفت.

The shade of her covered the mountains, her branches the cedars of God.

11 تمام سرزمین موعود را تا به دریای بزرگ و رود فرات در برگرفتیم.

She sent forth her shoots to the sea, and her branches as far as the River.

12 اما اکنون دیوارهای ما را فرو ریخته‌ای؛ هر رهگذری دستش را دراز می‌کند و خوشه‌ای می‌کند! چرا، ای خدا، چرا؟

Why have you torn down her fences, and left her to be plucked at by all who pass by,

13 گرازهای جنگل، ما را پایمال می‌کنند و حیوانات وحشی، ما را می‌خورند.

to be gnawed by the boar from the forest, and devoured by the beasts of the field?

14 ای خدای لشکرهای آسمان، روی خود را به سوی ما بازگردان و از آسمان بر این درخت مو نظر کن و آن را نجات ده!

O God of hosts, return: look down from heaven and see and visit this vine, and restore her

15 از این نهالی که با دست خود آن را نشانده‌ای، و از فرزندی که بزرگش کرده‌ای، محافظت فرما،

the vine which your right hand has planted.

16 زیرا دشمنان آن را مانند هیزم می‌سوزانند. خدایا، بر دشمنان غضب فرما و آنها را نابود کن.

She is burned with fire and cut down before your stern face they are perishing.

17 از قومی که برای خود برگزیده و چنین قوی ساخته‌ای، حمایت کن!

Support the one you have chosen, the one you have raised for yourself;

18 ما دیگر از تو روی گردان نخواهیم شد. ما را زنده نگاه دار تا نام تو را ستایش کنیم.

then from you we will never draw back. Preserve us, and we will call on your name.

19 ای خداوند، خدای لشکرهای آسمان، ما را به سوی خود بازآور و به ما توجه فرما تا نجات یابیم.

Lord, God of hosts, restore us: Show us the light of your face, so we may be saved.