مزامیر 80

1 برای رهبر سرایندگان: در مایۀ «سوسنهای عهد». مزمور آساف. ای شبان اسرائیل، به صدای ما گوش فرا ده! ای که قبیلهٔ یوسف را مانند گلهٔ گوسفند رهبری می‌کنی، جلال و شکوه خود را بنمایان! ای خدایی که بر فراز کروبیان جلوس فرموده‌ای،

For the end, for alternate [strains], a testimony for Asaph, a Psalm concerning the Assyrian. Attend, O Shepherd of Israel, who guide Joseph like a flock; you who sit upon the cherubs, manifest yourself;

2 قدرت خود را بر قبایل افرایم، بنیامین و منسی آشکار ساز! بیا و ما را نجات ده!

before Ephraim and Benjamin and Manasse, stir up your power, and come to deliver us.

3 ای خدا، ما را به سوی خود بازآور و به ما توجه فرما تا نجات یابیم.

Turn us, O God, and cause your face to shine; and we shall be delivered.

4 ای خداوند، خدای لشکرهای آسمان، تا به کی بر قوم خود خشمگین خواهی بود و دعاهای آنها را اجابت نخواهی کرد؟

O Lord God of hosts, how long are you angry with the prayer of your servant?

5 تو به ما غصه داده‌ای تا به جای نان بخوریم و کاسه‌ای پر از اشک تا به جای آب بنوشیم!

You will feed us with bread of tears; and will cause us to drink tears by measure.

6 سرزمین ما را به میدان جنگ قومها تبدیل کرده‌ای و ما را مورد تمسخر دشمنان ساخته‌ای.

You has made us a strife to our neighbors; and our enemies have mocked at us.

7 ای خدای لشکرهای آسمان، ما را به سوی خود بازآور! بر ما نظر لطف بیفکن تا نجات یابیم.

Turn us, O Lord God of hosts, and cause your face to shine; and we shall be saved. (Pause)

8 ما را همچون یک درخت مو از مصر بیرون آوردی و در سرزمین کنعان نشاندی و تمام قومهای بت‌پرست را از آنجا بیرون راندی.

You have transplanted a vine out of Egypt: you have cast out the heathen, and planted it.

9 اطراف ما را از بیگانگان پاک کردی و ما ریشه دوانیده، سرزمین موعود را پر ساختیم.

You made a way before it, and did cause its roots to strike, and the land was filled [with it].

10 سایهٔ ما تمام کوهها را پوشاند و شاخه‌های ما درختان سرو را فرا گرفت.

Its shadow covered the mountains, and its shoots [equalled] the goodly cedars.

11 تمام سرزمین موعود را تا به دریای بزرگ و رود فرات در برگرفتیم.

It sent forth its branches to the sea, and its shoots to the river.

12 اما اکنون دیوارهای ما را فرو ریخته‌ای؛ هر رهگذری دستش را دراز می‌کند و خوشه‌ای می‌کند! چرا، ای خدا، چرا؟

Therefore have you broken down its hedge, while all that pass by the way pluck it?

13 گرازهای جنگل، ما را پایمال می‌کنند و حیوانات وحشی، ما را می‌خورند.

The boar out of the wood has laid it waste, and the wild beast has devoured it.

14 ای خدای لشکرهای آسمان، روی خود را به سوی ما بازگردان و از آسمان بر این درخت مو نظر کن و آن را نجات ده!

O God of hosts, turn, we pray you: look on [us] from heaven, and behold and visit this vine;

15 از این نهالی که با دست خود آن را نشانده‌ای، و از فرزندی که بزرگش کرده‌ای، محافظت فرما،

and restore that which your right hand has planted: and look on the son of man whom you did strengthen for yourself.

16 زیرا دشمنان آن را مانند هیزم می‌سوزانند. خدایا، بر دشمنان غضب فرما و آنها را نابود کن.

[It is] burnt with fire and dug up: they shall perish at the rebuke of your presence.

17 از قومی که برای خود برگزیده و چنین قوی ساخته‌ای، حمایت کن!

Let your hand be upon the man of your right hand, and upon the son of man whom you did strengthen for yourself.

18 ما دیگر از تو روی گردان نخواهیم شد. ما را زنده نگاه دار تا نام تو را ستایش کنیم.

So will we not depart from you: you shall quicken us, and we will call upon your name.

19 ای خداوند، خدای لشکرهای آسمان، ما را به سوی خود بازآور و به ما توجه فرما تا نجات یابیم.

Turn us, O Lord God of hosts, and make your face to shine; and we shall be saved.