مزامیر 80
| برای رهبر سرایندگان: در مایۀ «سوسنهای عهد». مزمور آساف. ای شبان اسرائیل، به صدای ما گوش فرا ده! ای که قبیلهٔ یوسف را مانند گلهٔ گوسفند رهبری می‌کنی، جلال و شکوه خود را بنمایان! ای خدایی که بر فراز کروبیان جلوس فرموده‌ای، | 1 |
For the Leader; upon Shoshannim. A testimony. A Psalm of Asaph. Give ear, O Shepherd of Israel, Thou that leadest Joseph like a flock; Thou that art enthroned upon the cherubim, shine forth.
| قدرت خود را بر قبایل افرایم، بنیامین و منسی آشکار ساز! بیا و ما را نجات ده! | 2 |
Before Ephraim and Benjamin and Manasseh, stir up Thy might, and come to save us.
| ای خدا، ما را به سوی خود بازآور و به ما توجه فرما تا نجات یابیم. | 3 |
O God, restore us; and cause Thy face to shine, and we shall be saved.
| ای خداوند، خدای لشکرهای آسمان، تا به کی بر قوم خود خشمگین خواهی بود و دعاهای آنها را اجابت نخواهی کرد؟ | 4 |
O LORD God of hosts, how long wilt Thou be angry against the prayer of Thy people?
| تو به ما غصه داده‌ای تا به جای نان بخوریم و کاسه‌ای پر از اشک تا به جای آب بنوشیم! | 5 |
Thou hast fed them with the bread of tears, and given them tears to drink in large measure.
| سرزمین ما را به میدان جنگ قومها تبدیل کرده‌ای و ما را مورد تمسخر دشمنان ساخته‌ای. | 6 |
Thou makest us a strife unto our neighbours; and our enemies mock as they please.
| ای خدای لشکرهای آسمان، ما را به سوی خود بازآور! بر ما نظر لطف بیفکن تا نجات یابیم. | 7 |
O God of hosts, restore us; and cause Thy face to shine, and we shall be saved.
| ما را همچون یک درخت مو از مصر بیرون آوردی و در سرزمین کنعان نشاندی و تمام قومهای بت‌پرست را از آنجا بیرون راندی. | 8 |
Thou didst pluck up a vine out of Egypt; Thou didst drive out the nations, and didst plant it.
| اطراف ما را از بیگانگان پاک کردی و ما ریشه دوانیده، سرزمین موعود را پر ساختیم. | 9 |
Thou didst clear a place before it, and it took deep root, and filled the land.
| سایهٔ ما تمام کوهها را پوشاند و شاخه‌های ما درختان سرو را فرا گرفت. | 10 |
The mountains were covered with the shadow of it, and the mighty cedars with the boughs thereof.
| تمام سرزمین موعود را تا به دریای بزرگ و رود فرات در برگرفتیم. | 11 |
She sent out her branches unto the sea, and her shoots unto the River.
| اما اکنون دیوارهای ما را فرو ریخته‌ای؛ هر رهگذری دستش را دراز می‌کند و خوشه‌ای می‌کند! چرا، ای خدا، چرا؟ | 12 |
Why hast Thou broken down her fences, so that all they that pass by the way do pluck her?
| گرازهای جنگل، ما را پایمال می‌کنند و حیوانات وحشی، ما را می‌خورند. | 13 |
The boar out of the wood doth ravage it, that which moveth in the field feedeth on it.
| ای خدای لشکرهای آسمان، روی خود را به سوی ما بازگردان و از آسمان بر این درخت مو نظر کن و آن را نجات ده! | 14 |
O God of hosts, return, we beseech Thee; look from heaven, and behold, and be mindful of this vine,
| از این نهالی که با دست خود آن را نشانده‌ای، و از فرزندی که بزرگش کرده‌ای، محافظت فرما، | 15 |
And of the stock which Thy right hand hath planted, and the branch that Thou madest strong for Thyself.
| زیرا دشمنان آن را مانند هیزم می‌سوزانند. خدایا، بر دشمنان غضب فرما و آنها را نابود کن. | 16 |
It is burned with fire, it is cut down; they perish at the rebuke of Thy countenance.
| از قومی که برای خود برگزیده و چنین قوی ساخته‌ای، حمایت کن! | 17 |
Let Thy hand be upon the man of Thy right hand, upon the son of man whom Thou madest strong for Thyself.
| ما دیگر از تو روی گردان نخواهیم شد. ما را زنده نگاه دار تا نام تو را ستایش کنیم. | 18 |
So shall we not turn back from Thee; quicken Thou us, and we will call upon Thy name.
| ای خداوند، خدای لشکرهای آسمان، ما را به سوی خود بازآور و به ما توجه فرما تا نجات یابیم. | 19 |
O LORD God of hosts, restore us; cause Thy face to shine, and we shall be saved.
