مزامیر 80

1 برای رهبر سرایندگان: در مایۀ «سوسنهای عهد». مزمور آساف. ای شبان اسرائیل، به صدای ما گوش فرا ده! ای که قبیلهٔ یوسف را مانند گلهٔ گوسفند رهبری می‌کنی، جلال و شکوه خود را بنمایان! ای خدایی که بر فراز کروبیان جلوس فرموده‌ای،

Give ear, O Shepherd of Israel, thou who lead Joseph like a flock. Thou who sit above the cherubim, shine forth.

2 قدرت خود را بر قبایل افرایم، بنیامین و منسی آشکار ساز! بیا و ما را نجات ده!

Stir up thy might before Ephraim and Benjamin and Manasseh, and come to save us.

3 ای خدا، ما را به سوی خود بازآور و به ما توجه فرما تا نجات یابیم.

Turn us again, O God, and cause thy face to shine, and we shall be saved.

4 ای خداوند، خدای لشکرهای آسمان، تا به کی بر قوم خود خشمگین خواهی بود و دعاهای آنها را اجابت نخواهی کرد؟

O Jehovah God of hosts, how long will thou be angry against the prayer of thy people?

5 تو به ما غصه داده‌ای تا به جای نان بخوریم و کاسه‌ای پر از اشک تا به جای آب بنوشیم!

Thou have fed them with the bread of tears, and given them tears to drink in large measure.

6 سرزمین ما را به میدان جنگ قومها تبدیل کرده‌ای و ما را مورد تمسخر دشمنان ساخته‌ای.

Thou make us hatred to our neighbors, and our enemies laugh among themselves.

7 ای خدای لشکرهای آسمان، ما را به سوی خود بازآور! بر ما نظر لطف بیفکن تا نجات یابیم.

Turn us again, O God of hosts, and cause thy face to shine, and we shall be saved.

8 ما را همچون یک درخت مو از مصر بیرون آوردی و در سرزمین کنعان نشاندی و تمام قومهای بت‌پرست را از آنجا بیرون راندی.

Thou brought a vine out of Egypt. Thou drove out the nations, and planted it.

9 اطراف ما را از بیگانگان پاک کردی و ما ریشه دوانیده، سرزمین موعود را پر ساختیم.

Thou prepared place before it, and it took deep root, and filled the land.

10 سایهٔ ما تمام کوهها را پوشاند و شاخه‌های ما درختان سرو را فرا گرفت.

The mountains were covered with the shadow of it, and the boughs of it were like cedars of God.

11 تمام سرزمین موعود را تا به دریای بزرگ و رود فرات در برگرفتیم.

It sent out its branches to the sea, and its shoots to the River.

12 اما اکنون دیوارهای ما را فرو ریخته‌ای؛ هر رهگذری دستش را دراز می‌کند و خوشه‌ای می‌کند! چرا، ای خدا، چرا؟

Why have thou broken down its walls, so that all those who pass by the way pluck it?

13 گرازهای جنگل، ما را پایمال می‌کنند و حیوانات وحشی، ما را می‌خورند.

The boar out of the wood ravages it, and the wild beasts of the field feed on it.

14 ای خدای لشکرهای آسمان، روی خود را به سوی ما بازگردان و از آسمان بر این درخت مو نظر کن و آن را نجات ده!

Turn again, we beseech thee, O God of hosts. Look down from heaven, and, behold, and visit this vine,

15 از این نهالی که با دست خود آن را نشانده‌ای، و از فرزندی که بزرگش کرده‌ای، محافظت فرما،

and the stock which thy right hand planted, and the branch that thou made strong for thyself.

16 زیرا دشمنان آن را مانند هیزم می‌سوزانند. خدایا، بر دشمنان غضب فرما و آنها را نابود کن.

It is burned with fire, it is cut down. They perish at the rebuke of thy countenance.

17 از قومی که برای خود برگزیده و چنین قوی ساخته‌ای، حمایت کن!

Let thy hand be upon the man of thy right hand, upon the son of man whom thou made strong for thyself,

18 ما دیگر از تو روی گردان نخواهیم شد. ما را زنده نگاه دار تا نام تو را ستایش کنیم.

so shall we not go back from thee. Revive thou us, and we will call upon thy name.

19 ای خداوند، خدای لشکرهای آسمان، ما را به سوی خود بازآور و به ما توجه فرما تا نجات یابیم.

Turn us again, O Jehovah God of hosts, cause thy face to shine, and we shall be saved.