مزامیر 80

1 برای رهبر سرایندگان: در مایۀ «سوسنهای عهد». مزمور آساف. ای شبان اسرائیل، به صدای ما گوش فرا ده! ای که قبیلهٔ یوسف را مانند گلهٔ گوسفند رهبری می‌کنی، جلال و شکوه خود را بنمایان! ای خدایی که بر فراز کروبیان جلوس فرموده‌ای،

Til Sangmesteren; til „Lillierne‟; et Vidnesbyrd; af Asaf, en Psalme.

2 قدرت خود را بر قبایل افرایم، بنیامین و منسی آشکار ساز! بیا و ما را نجات ده!

Du Israels Hyrde! vend dine Øren hid, du, der leder Josef som en Hjord, du, som sidder over Keruber, aabenbar dig herligt!

3 ای خدا، ما را به سوی خود بازآور و به ما توجه فرما تا نجات یابیم.

Rejs din Magt for Efraim og Benjamin og Manasse og kom os til Frelse!

4 ای خداوند، خدای لشکرهای آسمان، تا به کی بر قوم خود خشمگین خواهی بود و دعاهای آنها را اجابت نخواهی کرد؟

Gud! hjælp os op igen og lad dit Ansigt lyse, saa blive vi frelste!

5 تو به ما غصه داده‌ای تا به جای نان بخوریم و کاسه‌ای پر از اشک تا به جای آب بنوشیم!

Herre, Gud Zebaoth! hvor længe har du ladet Vreden ryge uagtet dit Folks Bøn?

6 سرزمین ما را به میدان جنگ قومها تبدیل کرده‌ای و ما را مورد تمسخر دشمنان ساخته‌ای.

Du har bespist dem med Taarebrød og givet dem Taarer at drikke i fulde Maal.

7 ای خدای لشکرهای آسمان، ما را به سوی خود بازآور! بر ما نظر لطف بیفکن تا نجات یابیم.

Du sætter os til en Trætte for vore Naboer, og vore Fjender spotte os.

8 ما را همچون یک درخت مو از مصر بیرون آوردی و در سرزمین کنعان نشاندی و تمام قومهای بت‌پرست را از آنجا بیرون راندی.

Gud Zebaoth! hjælp os op igen og lad dit Ansigt lyse, saa blive vi frelste.

9 اطراف ما را از بیگانگان پاک کردی و ما ریشه دوانیده، سرزمین موعود را پر ساختیم.

Du førte en Vinstok fra Ægypten, du uddrev Hedningerne og plantede den.

10 سایهٔ ما تمام کوهها را پوشاند و شاخه‌های ما درختان سرو را فرا گرفت.

Du ryddede for den, og den lod sine Rødder rodfæstes og opfyldte Landet.

11 تمام سرزمین موعود را تا به دریای بزرگ و رود فرات در برگرفتیم.

Bjerge bleve skjulte med dens Skygge, og dens Grene vare som Guds Cedre.

12 اما اکنون دیوارهای ما را فرو ریخته‌ای؛ هر رهگذری دستش را دراز می‌کند و خوشه‌ای می‌کند! چرا، ای خدا، چرا؟

Den udbreder sine Grene til Havet og sine unge Kviste til Floden.

13 گرازهای جنگل، ما را پایمال می‌کنند و حیوانات وحشی، ما را می‌خورند.

Hvorfor har du nedrevet Gærdet om den, saa at alle de, som gaa forbi ad Vejen, plukke i den?

14 ای خدای لشکرهای آسمان، روی خود را به سوی ما بازگردان و از آسمان بر این درخت مو نظر کن و آن را نجات ده!

Svinet fra Skoven roder om den, og vilde Dyr paa Marken afæde den.

15 از این نهالی که با دست خود آن را نشانده‌ای، و از فرزندی که بزرگش کرده‌ای، محافظت فرما،

Gud Zebaoth! vend dog om; sku ned af Himmelen og se til og besøg denne Vinstok

16 زیرا دشمنان آن را مانند هیزم می‌سوزانند. خدایا، بر دشمنان غضب فرما و آنها را نابود کن.

og den Pode, som din højre Haand plantede, og den Søn, som du gjorde stærk for dig.

17 از قومی که برای خود برگزیده و چنین قوی ساخته‌ای، حمایت کن!

Den er brændt med Ild, den er omhugget; de omkomme for dit Ansigts Trusel.

18 ما دیگر از تو روی گردان نخواهیم شد. ما را زنده نگاه دار تا نام تو را ستایش کنیم.

Lad din Haand være over, din højre Haands Mand, over den Menneskens Søn, som du gjorde stærk for dig.

19 ای خداوند، خدای لشکرهای آسمان، ما را به سوی خود بازآور و به ما توجه فرما تا نجات یابیم.

Saa ville vi ikke vige fra dig; lad du os leve, og vi ville paakalde dit Navn. Herre, Gud Zebaoth; hjælp os op igen, lad dit Ansigt lyse, saa blive vi frelste.