مزامیر 8

1 برای رهبر سرایندگان: مزمور داوود، در مایۀ گیتّیت. ای خداوند، ای خداوند ما، شکوه نام تو سراسر زمین را فرا گرفته است! عظمت تو از آسمانها نیز فراتر رفته است.

För sångmästaren, till Gittít; en psalm av David. HERRE, vår Herre, huru härligt är icke ditt namn över hela jorden, du som har satt ditt majestät på himmelen!

2 کودکان و شیرخوارگان، زبان به ستایش تو می‌گشایند و دشمنانت را سرافکنده و خاموش می‌سازند.

Av barns och spenabarns mun har du upprättat en makt, för dina ovänners skull, till att nedslå fienden och den hämndgirige.

3 وقتی به آسمان تو و به ماه و ستارگانی که آفریده‌ای نگاه می‌کنم،

När jag ser din himmel, dina fingrars verk, månen och stjärnorna, som du har berett,

4 می‌گویم انسان چیست که تو به فکرش باشی، و پسر انسان، که او را مورد لطف خود قرار دهی؟

vad är då en människa, att du tänker på henne, eller en människoson, att du låter dig vårda om honom.

5 تو مقام او را فقط اندکی پایین‌تر از فرشتگان قرار دادی و تاج عزت و احترام را بر سر وی نهادی.

Dock gjorde du honom nästan till ett gudaväsen; med ära och härlighet krönte du honom.

6 او را بر تمام خلقت خود گماردی و همه چیز را زیر فرمان او درآوردی:

Du satte honom till herre över dina händers verk; allt lade du under hans fötter:

7 گوسفندان و گاوان، حیوانات وحشی،

får och oxar, allasammans, så ock vildmarkens djur,

8 پرندگان آسمان، ماهیان دریا و جاندارانی که در آبها زندگی می‌کنند.

fåglarna under himmelen och fiskarna i havet, vad som vandrar havens vägar.

9 ای یهوه، خداوند ما، شکوه نام تو سراسر زمین را فرا گرفته است.

HERRE, vår Herre, huru härligt är icke ditt namn över hela jorden!