مزامیر 8

1 برای رهبر سرایندگان: مزمور داوود، در مایۀ گیتّیت. ای خداوند، ای خداوند ما، شکوه نام تو سراسر زمین را فرا گرفته است! عظمت تو از آسمانها نیز فراتر رفته است.

Til songmeisteren, etter Gittit; ein salme av David. Herre, vår Herre, kor herlegt ditt namn er yver all jordi! du som hev sett din prydnad på himmelen.

2 کودکان و شیرخوارگان، زبان به ستایش تو می‌گشایند و دشمنانت را سرافکنده و خاموش می‌سازند.

Av munnen på småborn og sogborn hev du grunnfest ei magt for dine motstandarar skuld, so du kann tagga fienden og den hemngiruge.

3 وقتی به آسمان تو و به ماه و ستارگانی که آفریده‌ای نگاه می‌کنم،

Når eg ser din himmel, det verk av dine fingrar, månen og stjernorne, som du hev sett i stand,

4 می‌گویم انسان چیست که تو به فکرش باشی، و پسر انسان، که او را مورد لطف خود قرار دهی؟

kva er då eit menneskje, at du kjem det i hug, og ein menneskjeson, at du ser til honom!

5 تو مقام او را فقط اندکی پایین‌تر از فرشتگان قرار دادی و تاج عزت و احترام را بر سر وی نهادی.

Du gjorde honom lite lægre enn Gud; med herlegdom og æra krynte du honom.

6 او را بر تمام خلقت خود گماردی و همه چیز را زیر فرمان او درآوردی:

Du sette honom til herre yver dei verk dine hender gjorde, allting lagde du under hans føter:

7 گوسفندان و گاوان، حیوانات وحشی،

Småfe og storfe, alle saman, og jamvel dei ville dyr i marki,

8 پرندگان آسمان، ماهیان دریا و جاندارانی که در آبها زندگی می‌کنند.

fuglen under himmelen og fisken i havet, alt det som fer på havsens stigar.

9 ای یهوه، خداوند ما، شکوه نام تو سراسر زمین را فرا گرفته است.

Herre, vår Herre, kor herlegt ditt namn er yver all jordi!