مزامیر 8

1 برای رهبر سرایندگان: مزمور داوود، در مایۀ گیتّیت. ای خداوند، ای خداوند ما، شکوه نام تو سراسر زمین را فرا گرفته است! عظمت تو از آسمانها نیز فراتر رفته است.

To the Overseer, 'On the Gittith.' A Psalm of David. Jehovah, our Lord, How honourable Thy name in all the earth! Who settest thine honour on the heavens.

2 کودکان و شیرخوارگان، زبان به ستایش تو می‌گشایند و دشمنانت را سرافکنده و خاموش می‌سازند.

From the mouths of infants and sucklings Thou hast founded strength, Because of Thine adversaries, To still an enemy and a self-avenger.

3 وقتی به آسمان تو و به ماه و ستارگانی که آفریده‌ای نگاه می‌کنم،

For I see Thy heavens, a work of Thy fingers, Moon and stars that Thou didst establish.

4 می‌گویم انسان چیست که تو به فکرش باشی، و پسر انسان، که او را مورد لطف خود قرار دهی؟

What [is] man that Thou rememberest him? The son of man that Thou inspectest him?

5 تو مقام او را فقط اندکی پایین‌تر از فرشتگان قرار دادی و تاج عزت و احترام را بر سر وی نهادی.

And causest him to lack a little of Godhead, And with honour and majesty compassest him.

6 او را بر تمام خلقت خود گماردی و همه چیز را زیر فرمان او درآوردی:

Thou dost cause him to rule Over the works of Thy hands, All Thou hast placed under his feet.

7 گوسفندان و گاوان، حیوانات وحشی،

Sheep and oxen, all of them, And also beasts of the field,

8 پرندگان آسمان، ماهیان دریا و جاندارانی که در آبها زندگی می‌کنند.

Bird of the heavens, and fish of the sea, Passing through the paths of the seas!

9 ای یهوه، خداوند ما، شکوه نام تو سراسر زمین را فرا گرفته است.

Jehovah, our Lord, How honourable Thy name in all the earth!