مزامیر 78

1 قصیدۀ آساف. ای قوم من، به تعالیم من گوش فرا دهید و به آنچه می‌گویم توجه نمایید.

Чуј, народе мој, наук мој, пригни ухо своје к речима уста мојих.

2 زیرا می‌خواهم با مَثَلها سخن گویم. می‌خواهم معماهای قدیمی را برایتان شرح دهم.

Отварам за причу уста своја, казаћу старе приповетке.

3 می‌خواهم آنچه را که از نیاکان خود شنیده‌ام تعریف کنم.

Шта слушасмо и дознасмо, и што нам казиваше оци наши,

4 اینها را باید تعریف کنیم و مخفی نسازیم تا فرزندان ما نیز بدانند که خداوند با قدرت خود چه کارهای شگفت‌انگیز و تحسین برانگیزی انجام داده است.

Нећемо затајити од деце њихове, нараштају позном јавићемо славу Господњу и силу Његову и чудеса која је учинио.

5 خدا احکام و دستورهای خود را به قوم اسرائیل داد و به ایشان امر فرمود که آنها را به فرزندانشان بیاموزند

Сведочанство подиже у Јакову, и у Израиљу постави закон, који даде оцима нашим да га предаду деци својој;

6 و فرزندان ایشان نیز به نوبهٔ خود آن احکام را به فرزندان خود تعلیم دهند تا به این ترتیب هر نسلی با احکام و دستورهای خدا آشنا گردد.

Да би знао потоњи нараштај, деца која ће се родити, па и они да би казивали својој деци.

7 به این ترتیب آنها یاد می‌گیرند که بر خدا توکل نمایند و کارهایی را که او برای نیاکانشان انجام داده است، فراموش نکنند و پیوسته مطیع دستورهایش باشند.

Да полажу на Бога надање своје, и не заборављају дела Божијих, и заповести Његове да држе;

8 در نتیجه آنها مانند نیاکان خود مردمی سرکش و یاغی نخواهند شد که ایمانی سست و ناپایدار داشتند و نسبت به خدا وفادار نبودند.

И да не буду као оци њихови, род неваљао и упоран, род који не беше чврст срцем својим, нити веран Богу духом својим.

9 افراد قبیلهٔ افرایم با وجود اینکه به تیر و کمان مجهز بودند و در تیراندازی مهارت خاص داشتند، هنگام جنگ پا به فرار نهادند.

Синови Јефремови наоружани, који стрељају из лука, вратише се натраг, кад беше бој.

10 آنان پیمان خود را که با خدا بسته بودند، شکستند و نخواستند مطابق دستورهای او زندگی کنند.

Не сачуваше завет Божји, и по закону Његовом не хтеше ходити.

11 کارها و معجزات او را که برای ایشان و نیاکانشان در مصر انجام داده بود، فراموش کردند،

Заборавише дела Његова, и чудеса, која им је показао,

12 کارهای شگفت‌انگیزی که برای نیاکانشان در دشت صوعن در سرزمین مصر انجام داده بود.

Како пред очима њиховим учини чудеса у земљи мисирској, на пољу Соану;

13 خدا دریای سرخ را شکافت و آبها را مانند دیوار بر پا نگه داشت تا ایشان از آن عبور کنند.

Раздвоји море, и проведе их, од воде начини зид;

14 بنی‌اسرائیل را در روز به‌وسیلۀ ستون ابر راهنمایی می‌کرد و در شب توسط روشنایی آتش!

И води их дању облаком, и сву ноћ светлим огњем;

15 در بیابان صخره‌ها را شکافت و برای آنها آب فراهم آورد.

Раскида стене у пустињи, и поји их као из велике бездане;

16 بله، از صخره چشمه‌های آب جاری ساخت!

Изводи потоке из камена, и води воду рекама.

17 ولی با وجود این، ایشان بار دیگر نسبت به خدای متعال گناه ورزیدند و در صحرا از فرمان او سر پیچیدند.

Али они још једнако грешише Њему, и гневише Вишњег у пустињи.

18 آنها خدا را امتحان کردند و از او خوراک خواستند.

И кушаше Бога у срцу свом, иштући јела по вољи својој,

19 حتی بر ضد خدا حرف زدند و گفتند: «آیا خدا می‌تواند در این بیابان برای ما خوراک تهیه کند؟

И викаше на Бога, и рекоше: "Може ли Бог зготовити трпезу у пустињи?"

20 درست است که او از صخره آب بیرون آورد و بر زمین جاری ساخت، ولی آیا می‌تواند نان و گوشت را نیز برای قوم خود فراهم کند؟»

Ево! Он удари у камен, и потече вода, и реке устадоше; може ли и хлеба дати? Хоће ли и меса поставити народу свом?

21 خداوند چون این را شنید غضبناک شد و آتش خشم او علیه اسرائیل شعله‌ور گردید،

Господ чу и разљути се, и огањ се разгоре на Јакова, и гнев се подиже на Израиља.

22 زیرا آنها ایمان نداشتند که خدا قادر است احتیاج آنها را برآورد.

Јер не вероваше Богу и не уздаше се у помоћ Његову.

23 با وجود این، خدا درهای آسمان را گشود

Тада заповеди облацима одозго, и отвори врата небеска,

24 و نان آسمانی را برای ایشان بارانید تا بخورند و سیر شوند.

И пусти, те им подажде мана за јело, и хлеб небески даде им.

25 بله، آنها خوراک فرشتگان را خوردند و تا آنجا که می‌توانستند بخورند خدا به ایشان عطا فرمود.

Хлеб анђеоски јеђаше човек; посла им јела до ситости.

26 سپس با قدرت الهی خود، بادهای شرقی و جنوبی را فرستاد

Пусти небом устоку, и наведе силом својом југ;

27 تا پرندگان بی‌شماری همچون شنهای ساحل دریا برای قوم او بیاورند.

И као прахом засу их месом, и као песком морским птицама крилатим;

28 پرندگان در اردوی اسرائیل، اطراف خیمه‌ها فرود آمدند.

Побаца их сред логора њиховог, око шатора њихових.

29 پس خوردند و سیر شدند؛ آنچه را که خواستند خدا به ایشان داد.

И наједоше се и даде им шта су желели.

30 اما پیش از آنکه هوس آنها ارضا شود، در حالی که هنوز غذا در دهانشان بود،

Али их још и не прође жеља, још беше јело у устима њиховим,

31 غضب خدا بر ایشان افروخته شد و شجاعان و جوانان اسرائیل را کشت.

Гнев се Божји подиже на њих и помори најјаче међу њима, и младиће у Израиљу поби.

32 با وجود این همه معجزات، بنی‌اسرائیل باز نسبت به خدا گناه کردند و به کارهای شگفت‌انگیز او ایمان نیاوردند.

Преко свега тога још грешише, и не вероваше чудесима Његовим.

33 بنابراین خدا کاری کرد که آنها روزهایشان را در بیابان تلف کنند و عمرشان را با ترس و لرز بگذرانند.

И пусти, те дани њихови пролазише узалуд, и године њихове у страху.

34 هنگامی که خدا عده‌ای از آنان را کشت بقیه توبه کرده، به سوی او بازگشت نمودند

Кад их убијаше, онда притецаху к Њему, и обраћаху се и искаху Бога;

35 و به یاد آوردند که خدای متعال پناهگاه و پشتیبان ایشان است.

И помињаху да је Бог одбрана њихова, и Вишњи Избавитељ њихов.

36 اما توبهٔ آنها از صمیم قلب نبود؛ آنها به خدا دروغ گفتند.

Ласкаху Му устима својим, и језиком својим лагаху Му.

37 دل بنی‌اسرائیل از خدا دور بود و آنها نسبت به عهد او وفادار نماندند.

А срце њихово не беше Њему верно, и не беху тврди у завету Његовом.

38 اما خدا باز بر آنها ترحم فرموده، گناه ایشان را بخشید و آنها را از بین نبرد. بارها غضب خود را از بنی‌اسرائیل برگردانید،

Али Он беше милостив, и покриваше грех, и не помори их, често заустављаше гнев свој, и не подизаше све јарости своје.

39 زیرا می‌دانست که ایشان بشر فانی هستند و عمرشان دمی بیش نیست.

Опомињаше се да су тело, ветар, који пролази и не враћа се.

40 بنی‌اسرائیل در بیابان چندین مرتبه سر از فرمان خداوند پیچیدند و او را رنجاندند.

Колико Га пута расрдише у пустињи, и увредише у земљи где се не живи!

41 بارها و بارها خدای مقدّس اسرائیل را آزمایش کردند و به او بی‌حرمتی نمودند.

Све наново кушаше Бога, и Свеца Израиљевог дражише.

42 قدرت عظیم او را فراموش کردند و روزی را که او ایشان را از دست دشمن رهانیده بود به یاد نیاوردند.

Не сећаше се руке Његове и дана, у који их избави из невоље,

43 بلاهایی را که او در منطقهٔ صوعن بر مصری‌ها نازل کرده بود، فراموش کردند.

У који учини у Мисиру знаке своје и чудеса своја на пољу Соану;

44 در آن زمان خدا آبهای مصر را به خون تبدیل نمود تا مصری‌ها نتوانند از آن بنوشند.

И проврже у крв реке њихове и потоке њихове, да не могоше пити.

45 انواع پشه‌ها را به میان مصری‌ها فرستاد تا آنها را بگزند. خانه‌های آنها را پر از قورباغه کرد.

Посла на њих бубине да их кољу, и жабе да их море.

46 محصولات و مزارع ایشان را به‌وسیلۀ کرم و ملخ از بین برد.

Летину њихову даде црву, и муку њихову скакавцима.

47 تاکستانها و درختان انجیرشان را با تگرگ درشت خراب کرد.

Винограде њихове поби градом, и смокве њихове сланом.

48 رمه‌ها و گله‌هایشان را با رعد و برق و تگرگ تلف کرد.

Граду предаде стоку њихову, и стада њихова муњи.

49 او آتش خشم خود را همچون فرشتگان مرگ به جان ایشان فرستاد.

Посла на њих огњени гнев свој, јарост, срдњу и мржњу, чету злих анђела.

50 او غضب خود را از ایشان باز نداشت بلکه بلایی فرستاد و جان آنها را گرفت.

Равни стазу гневу свом, не чува душе њихове од смрти, и живот њихов предаде помору.

51 همهٔ پسران نخست‌زادهٔ مصری را کشت.

Поби све првенце у Мисиру, први пород по колибама Хамовим.

52 آنگاه بنی‌اسرائیل را از مصر بیرون آورد و آنها را همچون گلهٔ گوسفند به بیابان هدایت کرد.

И поведе народ свој као овце, и води их као стадо преко пустиње.

53 ایشان را به راههای امن و بی‌خطر راهنمایی کرد تا نترسند؛ اما دشمنان آنها در دریای سرخ غرق شدند.

Води их поуздано, и они се не бојаше, а непријатеље њихове затрпа море.

54 سرانجام خدا اجداد ما را به این سرزمین مقدّس آورد، یعنی همین کوهستانی که با دست توانای خود آن را تسخیر نمود.

И доведе их на место светиње своје, на ову гору, коју задоби десница Његова.

55 ساکنان این سرزمین را از پیش روی ایشان بیرون راند؛ سرزمین موعود را بین قبایل اسرائیل تقسیم نمود و به آنها اجازه داد که در خانه‌های آنجا سکونت گزینند.

Одагна испред лица њиховог народе; жребом раздели њихово достојање, и по шаторима њиховим насели колена Израиљева.

56 اما با این همه، خدای متعال را امتحان کردند و از فرمان او سر پیچیدند و دستورهایش را اجرا نکردند.

Али они кушаше и срдише Бога Вишњег и уредбе Његове не сачуваше.

57 مانند اجداد خود از خدا روی برتافتند و به او خیانت کردند و همچون کمانی کج، غیرقابل اعتماد شدند.

Одусташе и одвргоше се, као и оци њихови, слагаше као рђав лук.

58 بتکده‌ها ساختند و به پرستش بتها پرداختند و به این وسیله خشم خداوند را برانگیختند.

Увредише Га висинама својим, и идолима својим раздражише Га.

59 وقتی خدا چنین بی‌وفایی از اسرائیل دید، بسیار غضبناک گردید و آنها را به کلی طرد کرد.

Бог чу и разгневи се и расрди се на Израиља веома.

60 خیمهٔ عبادت را که در شیلوه بر پا ساخته بود ترک کرد

Остави насеље своје у Силому, шатор, у коме живљаше с људима.

61 و صندوق مقدّس را که مظهر قدرت و حضورش در بین اسرائیل بود، به دست دشمن سپرد.

И оправи у ропство славу своју и красоту своју у руке непријатељеве.

62 بر قوم برگزیدهٔ خویش غضبناک گردید و آنها را به دم شمشیر دشمنان سپرد.

И предаде мачу народ свој, и на достојање своје запламте се.

63 جوانانشان در آتش جنگ سوختند و دخترانشان لباس عروسی بر تن نکردند.

Младиће његове једе огањ, и девојкама његовим не певаше сватовских песама;

64 کاهنانشان به دم شمشیر افتادند و زنهایشان نتوانستند برای آنها سوگواری کنند.

Свештеници његови падаше од мача, и удовице његове не плакаше.

65 سرانجام خداوند همچون کسی که از خواب بیدار شود، و مانند شخص نیرومندی که از باده سرخوش گردد، به یاری اسرائیل برخاست.

Најпосле, као иза сна пробуди се Господ, прену се као јунак кад се напије вина.

66 دشمنان قوم خود را شکست داده، آنها را برای همیشه رسوا ساخت.

И поби непријатеље своје с леђа, вечној срамоти предаде их.

67 او فرزندان یوسف و قبیلهٔ افرایم را طرد نمود

И не хте шатор Јосифов, и колено Јефремово не изабра.

68 اما قبیلهٔ یهودا و کوه صهیون را که از قبل دوست داشت، برگزید.

Него изабра колено Јудино, гору Сион, која Му омиле.

69 در آنجا خانهٔ مقدّس خود را مانند کوههای محکم و پابرجای دنیا، جاودانه بر پا نمود.

И сагради светињу своју као горње своје станове, и као земљу утврди је довека.

70 سپس خدمتگزار خود داوود را که گوسفندان پدرش را می‌چرانید، برگزید.

И изабра Давида, слугу свог, и узе га од торова овчијих,

71 او را از چوپانی گرفت و به پادشاهی اسرائیل نصب نمود.

И од дојилица доведе га да пасе народ Његов, Јакова, и наследство Његово, Израиља.

72 داوود با صمیم قلب از اسرائیل مراقبت نمود و با مهارت کامل ایشان را رهبری کرد.

И он их пасе чистим срцем, и води их мудрим рукама.