< مزامیر 78 >

قصیدۀ آساف. ای قوم من، به تعالیم من گوش فرا دهید و به آنچه می‌گویم توجه نمایید. 1
Ein song til lærdom av Asaf. Lyd, mitt folk, på læra mi, legg øyra til det munnen min talar!
زیرا می‌خواهم با مَثَلها سخن گویم. می‌خواهم معماهای قدیمی را برایتان شرح دهم. 2
Eg vil opna min munn med fyndord, eg vil lata gåtor frå gamall tid strøyma ut.
می‌خواهم آنچه را که از نیاکان خود شنیده‌ام تعریف کنم. 3
Det me hev høyrt og veit, og det våre feder hev fortalt oss,
اینها را باید تعریف کنیم و مخفی نسازیم تا فرزندان ما نیز بدانند که خداوند با قدرت خود چه کارهای شگفت‌انگیز و تحسین برانگیزی انجام داده است. 4
det vil me ikkje dylja for deira born, men fortelja Herrens pris for den komande ætti, og hans styrke og hans under, som han hev gjort.
خدا احکام و دستورهای خود را به قوم اسرائیل داد و به ایشان امر فرمود که آنها را به فرزندانشان بیاموزند 5
Han hev sett upp eit vitnemål i Jakob, og ei lov hev han lagt i Israel, som han baud våre feder, til å kunngjera deim for borni,
و فرزندان ایشان نیز به نوبهٔ خود آن احکام را به فرزندان خود تعلیم دهند تا به این ترتیب هر نسلی با احکام و دستورهای خدا آشنا گردد. 6
so den komande ætti, dei born som skulde verta fødde, kunde kjenna deim, at dei kunde koma fram og fortelja um deim til sine born,
به این ترتیب آنها یاد می‌گیرند که بر خدا توکل نمایند و کارهایی را که او برای نیاکانشان انجام داده است، فراموش نکنند و پیوسته مطیع دستورهایش باشند. 7
og setja si von til Gud, og ikkje gløyma Guds verk, men taka vare på hans bodord,
در نتیجه آنها مانند نیاکان خود مردمی سرکش و یاغی نخواهند شد که ایمانی سست و ناپایدار داشتند و نسبت به خدا وفادار نبودند. 8
og ikkje vera som deira feder, ei tver og tråssug ætt, ei ætt som ikkje gjorde sitt hjarta fast, og som i si ånd ikkje var trufast mot Gud.
افراد قبیلهٔ افرایم با وجود اینکه به تیر و کمان مجهز بودند و در تیراندازی مهارت خاص داشتند، هنگام جنگ پا به فرار نهادند. 9
Efraims born, dei væpna bogeskyttarar, dei snudde på stridsdagen.
آنان پیمان خود را که با خدا بسته بودند، شکستند و نخواستند مطابق دستورهای او زندگی کنند. 10
Dei heldt ikkje Guds pakt og vilde ikkje ferdast i hans lov.
کارها و معجزات او را که برای ایشان و نیاکانشان در مصر انجام داده بود، فراموش کردند، 11
Og dei gløymde hans storverk og hans under som han hadde synt deim.
کارهای شگفت‌انگیزی که برای نیاکانشان در دشت صوعن در سرزمین مصر انجام داده بود. 12
For deira feder hadde han gjort under i Egyptarlandet på Soans mark.
خدا دریای سرخ را شکافت و آبها را مانند دیوار بر پا نگه داشت تا ایشان از آن عبور کنند. 13
Han kløyvde havet og let deim ganga igjenom, og let vatnet standa som ein haug.
بنی‌اسرائیل را در روز به‌وسیلۀ ستون ابر راهنمایی می‌کرد و در شب توسط روشنایی آتش! 14
Og han leidde deim med skyi um dagen, og heile natti ved elds ljos.
در بیابان صخره‌ها را شکافت و برای آنها آب فراهم آورد. 15
Han kløyvde berg i øydemarki og let deim drikka som av store vatsdjup.
بله، از صخره چشمه‌های آب جاری ساخت! 16
Og han let bekkjer koma or fjellet og fekk vatn til å renna ned som elvar.
ولی با وجود این، ایشان بار دیگر نسبت به خدای متعال گناه ورزیدند و در صحرا از فرمان او سر پیچیدند. 17
Men dei heldt endå på og synda imot honom, og var tråssuge mot den Høgste i øydemarki.
آنها خدا را امتحان کردند و از او خوراک خواستند. 18
Og dei freista Gud i sitt hjarta, so dei kravde mat for si lyst.
حتی بر ضد خدا حرف زدند و گفتند: «آیا خدا می‌تواند در این بیابان برای ما خوراک تهیه کند؟ 19
Og dei tala imot Gud, dei sagde: «Kann vel Gud duka bord i øydemarki?
درست است که او از صخره آب بیرون آورد و بر زمین جاری ساخت، ولی آیا می‌تواند نان و گوشت را نیز برای قوم خود فراهم کند؟» 20
Sjå, han slo i berg, so vatn rann ut, og bekkjer fløymde. Tru han og kann gjeva brød, eller koma med kjøt til sitt folk?»
خداوند چون این را شنید غضبناک شد و آتش خشم او علیه اسرائیل شعله‌ور گردید، 21
Difor, då Herren høyrde det, vart han harm, og eld loga upp mot Jakob, og vreide reiste seg mot Israel;
زیرا آنها ایمان نداشتند که خدا قادر است احتیاج آنها را برآورد. 22
for dei trudde ikkje på Gud og leit ikkje på hans frelsa.
با وجود این، خدا درهای آسمان را گشود 23
Og han gav skyerne ovantil, og himmelportarne let han upp.
و نان آسمانی را برای ایشان بارانید تا بخورند و سیر شوند. 24
Og han let manna regna yver deim til føda, og himmelkorn gav han deim.
بله، آنها خوراک فرشتگان را خوردند و تا آنجا که می‌توانستند بخورند خدا به ایشان عطا فرمود. 25
Englebrød fekk menneskje eta, nista sende han deim til mette.
سپس با قدرت الهی خود، بادهای شرقی و جنوبی را فرستاد 26
Han let austanvinden fara ut i himmelen, og han førde sunnanvinden fram ved si magt.
تا پرندگان بی‌شماری همچون شنهای ساحل دریا برای قوم او بیاورند. 27
Og han let kjøt regna yver deim som dust, og fljugande fuglar som havsens sand,
پرندگان در اردوی اسرائیل، اطراف خیمه‌ها فرود آمدند. 28
og han let deim falla ned midt i deira læger, kringum deira bustader.
پس خوردند و سیر شدند؛ آنچه را که خواستند خدا به ایشان داد. 29
Og dei åt og vart ovleg mette, og det dei hadde hug på, let han deim få.
اما پیش از آنکه هوس آنها ارضا شود، در حالی که هنوز غذا در دهانشان بود، 30
Dei var ikkje komne burt frå si lyst, endå hadde dei maten i munnen,
غضب خدا بر ایشان افروخته شد و شجاعان و جوانان اسرائیل را کشت. 31
då steig Guds vreide upp imot deim, og han drap deira sterke menner hjå deim, og Israels ungdomar slo han ned.
با وجود این همه معجزات، بنی‌اسرائیل باز نسبت به خدا گناه کردند و به کارهای شگفت‌انگیز او ایمان نیاوردند. 32
Med alt dette synda dei endå, og dei trudde ikkje på hans under.
بنابراین خدا کاری کرد که آنها روزهایشان را در بیابان تلف کنند و عمرشان را با ترس و لرز بگذرانند. 33
Og han let deira dagar kverva i fåfengd, og deira år i rædsla.
هنگامی که خدا عده‌ای از آنان را کشت بقیه توبه کرده، به سوی او بازگشت نمودند 34
Når han slo deim ned, då spurde dei etter honom, og vende um og søkte Gud,
و به یاد آوردند که خدای متعال پناهگاه و پشتیبان ایشان است. 35
og kom i hug at Gud var deira berg og den høgste Gud var deira atterløysar.
اما توبهٔ آنها از صمیم قلب نبود؛ آنها به خدا دروغ گفتند. 36
Men dei gjølte for honom med sin munn, og laug for honom med si tunga.
دل بنی‌اسرائیل از خدا دور بود و آنها نسبت به عهد او وفادار نماندند. 37
Og deira hjarta hekk ikkje fast ved honom, og dei var ikkje true mot hans pakt.
اما خدا باز بر آنها ترحم فرموده، گناه ایشان را بخشید و آنها را از بین نبرد. بارها غضب خود را از بنی‌اسرائیل برگردانید، 38
Men han er miskunnsam, han forlet skuld og tyner ikkje, og mange gonger let han sin vreide venda um, og han vakte ikkje heile sin harm.
زیرا می‌دانست که ایشان بشر فانی هستند و عمرشان دمی بیش نیست. 39
Og han kom i hug at dei var kjøt, ein andepust som kverv og ikkje kjem att.
بنی‌اسرائیل در بیابان چندین مرتبه سر از فرمان خداوند پیچیدند و او را رنجاندند. 40
Kor ofte dei tråssa honom i øydemarki og gjorde honom sorg i audni!
بارها و بارها خدای مقدّس اسرائیل را آزمایش کردند و به او بی‌حرمتی نمودند. 41
Og dei freista atter Gud og krenkte Israels Heilage.
قدرت عظیم او را فراموش کردند و روزی را که او ایشان را از دست دشمن رهانیده بود به یاد نیاوردند. 42
Dei kom ikkje handi hans i hug, eller den dagen då han fria deim frå fienden,
بلاهایی را که او در منطقهٔ صوعن بر مصری‌ها نازل کرده بود، فراموش کردند. 43
då han gjorde sine teikn i Egyptarland, og sine undergjerningar på Soans mark.
در آن زمان خدا آبهای مصر را به خون تبدیل نمود تا مصری‌ها نتوانند از آن بنوشند. 44
Og han gjorde deira elvar til blod, og sine rennande vatn kunde dei ikkje drikka.
انواع پشه‌ها را به میان مصری‌ها فرستاد تا آنها را بگزند. خانه‌های آنها را پر از قورباغه کرد. 45
Han sende imot deim flugesvermar som åt deim upp, og froskar som tynte deim.
محصولات و مزارع ایشان را به‌وسیلۀ کرم و ملخ از بین برد. 46
Og han gav deira grøda til gnagaren og deira arbeid til grashoppen.
تاکستانها و درختان انجیرشان را با تگرگ درشت خراب کرد. 47
Han slo deira vintre ned med hagl og deira morbærtre med haglsteinar.
رمه‌ها و گله‌هایشان را با رعد و برق و تگرگ تلف کرد. 48
Og han gav deira fe til haglet og deira hjorder til eldingarne.
او آتش خشم خود را همچون فرشتگان مرگ به جان ایشان فرستاد. 49
Han sende på deim sin brennande vreide, sinne og harm og trengsla, ei sending av uferds-englar.
او غضب خود را از ایشان باز نداشت بلکه بلایی فرستاد و جان آنها را گرفت. 50
Han braut veg for sin vreide, han sparde ikkje deira sjæl for dauden, og deira liv gav han til sotti.
همهٔ پسران نخست‌زادهٔ مصری را کشت. 51
Og han slo alle fyrstefødde i Egyptarland, fyrstegrøda av dei sterke i Khams tjeld.
آنگاه بنی‌اسرائیل را از مصر بیرون آورد و آنها را همچون گلهٔ گوسفند به بیابان هدایت کرد. 52
Og han let sitt folk fara av stad som sauer, og førde deim som ei hjord i øydemarki.
ایشان را به راههای امن و بی‌خطر راهنمایی کرد تا نترسند؛ اما دشمنان آنها در دریای سرخ غرق شدند. 53
Og han leidde deim trygt, og dei ræddast ikkje, men havet løynde deira fiendar.
سرانجام خدا اجداد ما را به این سرزمین مقدّس آورد، یعنی همین کوهستانی که با دست توانای خود آن را تسخیر نمود. 54
Og han førde deim til sitt heilage landmerke, det fjell som hans høgre hand hadde vunne.
ساکنان این سرزمین را از پیش روی ایشان بیرون راند؛ سرزمین موعود را بین قبایل اسرائیل تقسیم نمود و به آنها اجازه داد که در خانه‌های آنجا سکونت گزینند. 55
Og han dreiv ut heidningar for deim, og let deira land falla til deim som arv, og let Israels ætter bu i deira tjeld.
اما با این همه، خدای متعال را امتحان کردند و از فرمان او سر پیچیدند و دستورهایش را اجرا نکردند. 56
Men dei freista Gud, den Høgste, og tråssa honom, og hans vitnemål agta dei ikkje på.
مانند اجداد خود از خدا روی برتافتند و به او خیانت کردند و همچون کمانی کج، غیرقابل اعتماد شدند. 57
Og dei veik av og var utrugne som deira feder, dei vende um som ein veik boge.
بتکده‌ها ساختند و به پرستش بتها پرداختند و به این وسیله خشم خداوند را برانگیختند. 58
Dei harma honom med sine haugar og eggja honom med sine avgudar.
وقتی خدا چنین بی‌وفایی از اسرائیل دید، بسیار غضبناک گردید و آنها را به کلی طرد کرد. 59
Gud høyrde det og vart vreid, og han vart svært leid av Israel.
خیمهٔ عبادت را که در شیلوه بر پا ساخته بود ترک کرد 60
Og han gjekk burt frå sin bustad i Silo, det tjeld han hadde slege upp millom menneskje.
و صندوق مقدّس را که مظهر قدرت و حضورش در بین اسرائیل بود، به دست دشمن سپرد. 61
Og han let sin styrke verta førd burt som fange, og gav si æra i fiendehand.
بر قوم برگزیدهٔ خویش غضبناک گردید و آنها را به دم شمشیر دشمنان سپرد. 62
Og han gav sitt folk til sverdet, og på sin arv harmast han.
جوانانشان در آتش جنگ سوختند و دخترانشان لباس عروسی بر تن نکردند. 63
Eld åt deira unge menner, og deira møyar fekk ingen bruresong.
کاهنانشان به دم شمشیر افتادند و زنهایشان نتوانستند برای آنها سوگواری کنند. 64
Deira prestar fall for sverdet, og deira enkjor fekk ikkje syrgja
سرانجام خداوند همچون کسی که از خواب بیدار شود، و مانند شخص نیرومندی که از باده سرخوش گردد، به یاری اسرائیل برخاست. 65
Då vakna Herren som ein sovande, som ei kjempa frå rus av vin.
دشمنان قوم خود را شکست داده، آنها را برای همیشه رسوا ساخت. 66
Og han slo sine fiendar attende, og han førde yver deim æveleg skam.
او فرزندان یوسف و قبیلهٔ افرایم را طرد نمود 67
Og han støytte burt Josefs tjeld, og Efraims ætt valde han ikkje ut.
اما قبیلهٔ یهودا و کوه صهیون را که از قبل دوست داشت، برگزید. 68
Men han valde Judas ætt, Sions fjell som han elska.
در آنجا خانهٔ مقدّس خود را مانند کوههای محکم و پابرجای دنیا، جاودانه بر پا نمود. 69
Og han bygde sin heilagdom som høge fjell, liksom jordi som han hev grunnfest til æveleg tid.
سپس خدمتگزار خود داوود را که گوسفندان پدرش را می‌چرانید، برگزید. 70
Og han valde ut David, sin tenar, og tok honom frå sauegrindarne.
او را از چوپانی گرفت و به پادشاهی اسرائیل نصب نمود. 71
Han førde honom frå lambsauerne som han fylgde, til å gjæta Jakob, sitt folk, og Israel, sin arv.
داوود با صمیم قلب از اسرائیل مراقبت نمود و با مهارت کامل ایشان را رهبری کرد. 72
Og han gjætte deim etter sitt ærlege hjarta, og med si kloke hand leidde han deim.

< مزامیر 78 >