مزامیر 78

1 قصیدۀ آساف. ای قوم من، به تعالیم من گوش فرا دهید و به آنچه می‌گویم توجه نمایید.

Intellectus Asaph. Attendite, popule meus, legem meam; inclinate aurem vestram in verba oris mei.

2 زیرا می‌خواهم با مَثَلها سخن گویم. می‌خواهم معماهای قدیمی را برایتان شرح دهم.

Aperiam in parabolis os meum; loquar propositiones ab initio.

3 می‌خواهم آنچه را که از نیاکان خود شنیده‌ام تعریف کنم.

Quanta audivimus, et cognovimus ea, et patres nostri narraverunt nobis.

4 اینها را باید تعریف کنیم و مخفی نسازیم تا فرزندان ما نیز بدانند که خداوند با قدرت خود چه کارهای شگفت‌انگیز و تحسین برانگیزی انجام داده است.

Non sunt occultata a filiis eorum in generatione altera, narrantes laudes Domini et virtutes ejus, et mirabilia ejus quæ fecit.

5 خدا احکام و دستورهای خود را به قوم اسرائیل داد و به ایشان امر فرمود که آنها را به فرزندانشان بیاموزند

Et suscitavit testimonium in Jacob, et legem posuit in Israël, quanta mandavit patribus nostris nota facere ea filiis suis:

6 و فرزندان ایشان نیز به نوبهٔ خود آن احکام را به فرزندان خود تعلیم دهند تا به این ترتیب هر نسلی با احکام و دستورهای خدا آشنا گردد.

ut cognoscat generatio altera: filii qui nascentur et exsurgent, et narrabunt filiis suis,

7 به این ترتیب آنها یاد می‌گیرند که بر خدا توکل نمایند و کارهایی را که او برای نیاکانشان انجام داده است، فراموش نکنند و پیوسته مطیع دستورهایش باشند.

ut ponant in Deo spem suam, et non obliviscantur operum Dei, et mandata ejus exquirant:

8 در نتیجه آنها مانند نیاکان خود مردمی سرکش و یاغی نخواهند شد که ایمانی سست و ناپایدار داشتند و نسبت به خدا وفادار نبودند.

ne fiant, sicut patres eorum, generatio prava et exasperans; generatio quæ non direxit cor suum, et non est creditus cum Deo spiritus ejus.

9 افراد قبیلهٔ افرایم با وجود اینکه به تیر و کمان مجهز بودند و در تیراندازی مهارت خاص داشتند، هنگام جنگ پا به فرار نهادند.

Filii Ephrem, intendentes et mittentes arcum, conversi sunt in die belli.

10 آنان پیمان خود را که با خدا بسته بودند، شکستند و نخواستند مطابق دستورهای او زندگی کنند.

Non custodierunt testamentum Dei, et in lege ejus noluerunt ambulare.

11 کارها و معجزات او را که برای ایشان و نیاکانشان در مصر انجام داده بود، فراموش کردند،

Et obliti sunt benefactorum ejus, et mirabilium ejus quæ ostendit eis.

12 کارهای شگفت‌انگیزی که برای نیاکانشان در دشت صوعن در سرزمین مصر انجام داده بود.

Coram patribus eorum fecit mirabilia in terra Ægypti, in campo Taneos.

13 خدا دریای سرخ را شکافت و آبها را مانند دیوار بر پا نگه داشت تا ایشان از آن عبور کنند.

Interrupit mare, et perduxit eos, et statuit aquas quasi in utre:

14 بنی‌اسرائیل را در روز به‌وسیلۀ ستون ابر راهنمایی می‌کرد و در شب توسط روشنایی آتش!

et deduxit eos in nube diei, et tota nocte in illuminatione ignis.

15 در بیابان صخره‌ها را شکافت و برای آنها آب فراهم آورد.

Interrupit petram in eremo, et adaquavit eos velut in abysso multa.

16 بله، از صخره چشمه‌های آب جاری ساخت!

Et eduxit aquam de petra, et deduxit tamquam flumina aquas.

17 ولی با وجود این، ایشان بار دیگر نسبت به خدای متعال گناه ورزیدند و در صحرا از فرمان او سر پیچیدند.

Et apposuerunt adhuc peccare ei; in iram excitaverunt Excelsum in inaquoso.

18 آنها خدا را امتحان کردند و از او خوراک خواستند.

Et tentaverunt Deum in cordibus suis, ut peterent escas animabus suis.

19 حتی بر ضد خدا حرف زدند و گفتند: «آیا خدا می‌تواند در این بیابان برای ما خوراک تهیه کند؟

Et male locuti sunt de Deo; dixerunt: Numquid poterit Deus parare mensam in deserto?

20 درست است که او از صخره آب بیرون آورد و بر زمین جاری ساخت، ولی آیا می‌تواند نان و گوشت را نیز برای قوم خود فراهم کند؟»

quoniam percussit petram, et fluxerunt aquæ, et torrentes inundaverunt. Numquid et panem poterit dare, aut parare mensam populo suo?

21 خداوند چون این را شنید غضبناک شد و آتش خشم او علیه اسرائیل شعله‌ور گردید،

Ideo audivit Dominus et distulit; et ignis accensus est in Jacob, et ira ascendit in Israël:

22 زیرا آنها ایمان نداشتند که خدا قادر است احتیاج آنها را برآورد.

quia non crediderunt in Deo, nec speraverunt in salutari ejus.

23 با وجود این، خدا درهای آسمان را گشود

Et mandavit nubibus desuper, et januas cæli aperuit.

24 و نان آسمانی را برای ایشان بارانید تا بخورند و سیر شوند.

Et pluit illis manna ad manducandum, et panem cæli dedit eis.

25 بله، آنها خوراک فرشتگان را خوردند و تا آنجا که می‌توانستند بخورند خدا به ایشان عطا فرمود.

Panem angelorum manducavit homo; cibaria misit eis in abundantia.

26 سپس با قدرت الهی خود، بادهای شرقی و جنوبی را فرستاد

Transtulit austrum de cælo, et induxit in virtute sua africum.

27 تا پرندگان بی‌شماری همچون شنهای ساحل دریا برای قوم او بیاورند.

Et pluit super eos sicut pulverem carnes, et sicut arenam maris volatilia pennata.

28 پرندگان در اردوی اسرائیل، اطراف خیمه‌ها فرود آمدند.

Et ceciderunt in medio castrorum eorum, circa tabernacula eorum.

29 پس خوردند و سیر شدند؛ آنچه را که خواستند خدا به ایشان داد.

Et manducaverunt, et saturati sunt nimis, et desiderium eorum attulit eis:

30 اما پیش از آنکه هوس آنها ارضا شود، در حالی که هنوز غذا در دهانشان بود،

non sunt fraudati a desiderio suo. Adhuc escæ eorum erant in ore ipsorum,

31 غضب خدا بر ایشان افروخته شد و شجاعان و جوانان اسرائیل را کشت.

et ira Dei ascendit super eos: et occidit pingues eorum, et electos Israël impedivit.

32 با وجود این همه معجزات، بنی‌اسرائیل باز نسبت به خدا گناه کردند و به کارهای شگفت‌انگیز او ایمان نیاوردند.

In omnibus his peccaverunt adhuc, et non crediderunt in mirabilibus ejus.

33 بنابراین خدا کاری کرد که آنها روزهایشان را در بیابان تلف کنند و عمرشان را با ترس و لرز بگذرانند.

Et defecerunt in vanitate dies eorum, et anni eorum cum festinatione.

34 هنگامی که خدا عده‌ای از آنان را کشت بقیه توبه کرده، به سوی او بازگشت نمودند

Cum occideret eos, quærebant eum et revertebantur, et diluculo veniebant ad eum.

35 و به یاد آوردند که خدای متعال پناهگاه و پشتیبان ایشان است.

Et rememorati sunt quia Deus adjutor est eorum, et Deus excelsus redemptor eorum est.

36 اما توبهٔ آنها از صمیم قلب نبود؛ آنها به خدا دروغ گفتند.

Et dilexerunt eum in ore suo, et lingua sua mentiti sunt ei;

37 دل بنی‌اسرائیل از خدا دور بود و آنها نسبت به عهد او وفادار نماندند.

cor autem eorum non erat rectum cum eo, nec fideles habiti sunt in testamento ejus.

38 اما خدا باز بر آنها ترحم فرموده، گناه ایشان را بخشید و آنها را از بین نبرد. بارها غضب خود را از بنی‌اسرائیل برگردانید،

Ipse autem est misericors, et propitius fiet peccatis eorum, et non disperdet eos. Et abundavit ut averteret iram suam, et non accendit omnem iram suam.

39 زیرا می‌دانست که ایشان بشر فانی هستند و عمرشان دمی بیش نیست.

Et recordatus est quia caro sunt, spiritus vadens et non rediens.

40 بنی‌اسرائیل در بیابان چندین مرتبه سر از فرمان خداوند پیچیدند و او را رنجاندند.

Quoties exacerbaverunt eum in deserto; in iram concitaverunt eum in inaquoso?

41 بارها و بارها خدای مقدّس اسرائیل را آزمایش کردند و به او بی‌حرمتی نمودند.

Et conversi sunt, et tentaverunt Deum, et sanctum Israël exacerbaverunt.

42 قدرت عظیم او را فراموش کردند و روزی را که او ایشان را از دست دشمن رهانیده بود به یاد نیاوردند.

Non sunt recordati manus ejus, die qua redemit eos de manu tribulantis:

43 بلاهایی را که او در منطقهٔ صوعن بر مصری‌ها نازل کرده بود، فراموش کردند.

sicut posuit in Ægypto signa sua, et prodigia sua in campo Taneos;

44 در آن زمان خدا آبهای مصر را به خون تبدیل نمود تا مصری‌ها نتوانند از آن بنوشند.

et convertit in sanguinem flumina eorum, et imbres eorum, ne biberent.

45 انواع پشه‌ها را به میان مصری‌ها فرستاد تا آنها را بگزند. خانه‌های آنها را پر از قورباغه کرد.

Misit in eos cœnomyiam, et comedit eos, et ranam, et disperdidit eos;

46 محصولات و مزارع ایشان را به‌وسیلۀ کرم و ملخ از بین برد.

et dedit ærugini fructus eorum, et labores eorum locustæ;

47 تاکستانها و درختان انجیرشان را با تگرگ درشت خراب کرد.

et occidit in grandine vineas eorum, et moros eorum in pruina;

48 رمه‌ها و گله‌هایشان را با رعد و برق و تگرگ تلف کرد.

et tradidit grandini jumenta eorum, et possessionem eorum igni;

49 او آتش خشم خود را همچون فرشتگان مرگ به جان ایشان فرستاد.

misit in eos iram indignationis suæ, indignationem, et iram, et tribulationem, immissiones per angelos malos.

50 او غضب خود را از ایشان باز نداشت بلکه بلایی فرستاد و جان آنها را گرفت.

Viam fecit semitæ iræ suæ: non pepercit a morte animabus eorum, et jumenta eorum in morte conclusit:

51 همهٔ پسران نخست‌زادهٔ مصری را کشت.

et percussit omne primogenitum in terra Ægypti; primitias omnis laboris eorum in tabernaculis Cham:

52 آنگاه بنی‌اسرائیل را از مصر بیرون آورد و آنها را همچون گلهٔ گوسفند به بیابان هدایت کرد.

et abstulit sicut oves populum suum, et perduxit eos tamquam gregem in deserto:

53 ایشان را به راههای امن و بی‌خطر راهنمایی کرد تا نترسند؛ اما دشمنان آنها در دریای سرخ غرق شدند.

et deduxit eos in spe, et non timuerunt, et inimicos eorum operuit mare.

54 سرانجام خدا اجداد ما را به این سرزمین مقدّس آورد، یعنی همین کوهستانی که با دست توانای خود آن را تسخیر نمود.

Et induxit eos in montem sanctificationis suæ, montem quem acquisivit dextera ejus; et ejecit a facie eorum gentes, et sorte divisit eis terram in funiculo distributionis;

55 ساکنان این سرزمین را از پیش روی ایشان بیرون راند؛ سرزمین موعود را بین قبایل اسرائیل تقسیم نمود و به آنها اجازه داد که در خانه‌های آنجا سکونت گزینند.

et habitare fecit in tabernaculis eorum tribus Israël.

56 اما با این همه، خدای متعال را امتحان کردند و از فرمان او سر پیچیدند و دستورهایش را اجرا نکردند.

Et tentaverunt, et exacerbaverunt Deum excelsum, et testimonia ejus non custodierunt.

57 مانند اجداد خود از خدا روی برتافتند و به او خیانت کردند و همچون کمانی کج، غیرقابل اعتماد شدند.

Et averterunt se, et non servaverunt pactum: quemadmodum patres eorum, conversi sunt in arcum pravum.

58 بتکده‌ها ساختند و به پرستش بتها پرداختند و به این وسیله خشم خداوند را برانگیختند.

In iram concitaverunt eum in collibus suis, et in sculptilibus suis ad æmulationem eum provocaverunt.

59 وقتی خدا چنین بی‌وفایی از اسرائیل دید، بسیار غضبناک گردید و آنها را به کلی طرد کرد.

Audivit Deus, et sprevit, et ad nihilum redegit valde Israël.

60 خیمهٔ عبادت را که در شیلوه بر پا ساخته بود ترک کرد

Et repulit tabernaculum Silo, tabernaculum suum, ubi habitavit in hominibus.

61 و صندوق مقدّس را که مظهر قدرت و حضورش در بین اسرائیل بود، به دست دشمن سپرد.

Et tradidit in captivitatem virtutem eorum, et pulchritudinem eorum in manus inimici.

62 بر قوم برگزیدهٔ خویش غضبناک گردید و آنها را به دم شمشیر دشمنان سپرد.

Et conclusit in gladio populum suum, et hæreditatem suam sprevit.

63 جوانانشان در آتش جنگ سوختند و دخترانشان لباس عروسی بر تن نکردند.

Juvenes eorum comedit ignis, et virgines eorum non sunt lamentatæ.

64 کاهنانشان به دم شمشیر افتادند و زنهایشان نتوانستند برای آنها سوگواری کنند.

Sacerdotes eorum in gladio ceciderunt, et viduæ eorum non plorabantur.

65 سرانجام خداوند همچون کسی که از خواب بیدار شود، و مانند شخص نیرومندی که از باده سرخوش گردد، به یاری اسرائیل برخاست.

Et excitatus est tamquam dormiens Dominus, tamquam potens crapulatus a vino.

66 دشمنان قوم خود را شکست داده، آنها را برای همیشه رسوا ساخت.

Et percussit inimicos suos in posteriora; opprobrium sempiternum dedit illis.

67 او فرزندان یوسف و قبیلهٔ افرایم را طرد نمود

Et repulit tabernaculum Joseph, et tribum Ephraim non elegit:

68 اما قبیلهٔ یهودا و کوه صهیون را که از قبل دوست داشت، برگزید.

sed elegit tribum Juda, montem Sion, quem dilexit.

69 در آنجا خانهٔ مقدّس خود را مانند کوههای محکم و پابرجای دنیا، جاودانه بر پا نمود.

Et ædificavit sicut unicornium sanctificium suum, in terra quam fundavit in sæcula.

70 سپس خدمتگزار خود داوود را که گوسفندان پدرش را می‌چرانید، برگزید.

Et elegit David, servum suum, et sustulit eum de gregibus ovium; de post fœtantes accepit eum:

71 او را از چوپانی گرفت و به پادشاهی اسرائیل نصب نمود.

pascere Jacob servum suum, et Israël hæreditatem suam.

72 داوود با صمیم قلب از اسرائیل مراقبت نمود و با مهارت کامل ایشان را رهبری کرد.

Et pavit eos in innocentia cordis sui, et in intellectibus manuum suarum deduxit eos.