< مزامیر 78 >

قصیدۀ آساف. ای قوم من، به تعالیم من گوش فرا دهید و به آنچه می‌گویم توجه نمایید. 1
Eine Unterweisung Assaphs. Höre, mein Volk, mein Gesetz; neiget eure Ohren zu der Rede meines Mundes!
زیرا می‌خواهم با مَثَلها سخن گویم. می‌خواهم معماهای قدیمی را برایتان شرح دهم. 2
Ich will meinen Mund auftun zu Sprüchen und alte Geschichte aussprechen,
می‌خواهم آنچه را که از نیاکان خود شنیده‌ام تعریف کنم. 3
die wir gehöret haben und wissen und unsere Väter uns erzählet haben,
اینها را باید تعریف کنیم و مخفی نسازیم تا فرزندان ما نیز بدانند که خداوند با قدرت خود چه کارهای شگفت‌انگیز و تحسین برانگیزی انجام داده است. 4
daß wir's nicht verhalten sollen ihren Kindern, die hernach kommen, und verkündigen den Ruhm des HERRN und seine Macht und Wunder, die er getan hat.
خدا احکام و دستورهای خود را به قوم اسرائیل داد و به ایشان امر فرمود که آنها را به فرزندانشان بیاموزند 5
Er richtete ein Zeugnis auf in Jakob und gab ein Gesetz in Israel, das er unsern Vätern gebot, zu lehren ihre Kinder,
و فرزندان ایشان نیز به نوبهٔ خود آن احکام را به فرزندان خود تعلیم دهند تا به این ترتیب هر نسلی با احکام و دستورهای خدا آشنا گردد. 6
auf daß die Nachkommen lerneten und die Kinder, die noch sollten geboren werden, wenn sie aufkämen, daß sie es auch ihren Kindern verkündigten,
به این ترتیب آنها یاد می‌گیرند که بر خدا توکل نمایند و کارهایی را که او برای نیاکانشان انجام داده است، فراموش نکنند و پیوسته مطیع دستورهایش باشند. 7
daß sie setzten auf Gott ihre Hoffnung und nicht vergäßen der Taten Gottes und seine Gebote hielten,
در نتیجه آنها مانند نیاکان خود مردمی سرکش و یاغی نخواهند شد که ایمانی سست و ناپایدار داشتند و نسبت به خدا وفادار نبودند. 8
und nicht würden wie ihre Väter, eine abtrünnige und ungehorsame Art, welchen ihr Herz nicht fest war, und ihr Geist nicht treulich hielt an Gott;
افراد قبیلهٔ افرایم با وجود اینکه به تیر و کمان مجهز بودند و در تیراندازی مهارت خاص داشتند، هنگام جنگ پا به فرار نهادند. 9
wie die Kinder Ephraim, so geharnischt den Bogen führeten, abfielen zur Zeit des Streits.
آنان پیمان خود را که با خدا بسته بودند، شکستند و نخواستند مطابق دستورهای او زندگی کنند. 10
Sie hielten den Bund Gottes nicht und wollten nicht in seinem Gesetz wandeln,
کارها و معجزات او را که برای ایشان و نیاکانشان در مصر انجام داده بود، فراموش کردند، 11
und vergaßen seiner Taten und seiner Wunder, die er ihnen erzeiget hatte.
کارهای شگفت‌انگیزی که برای نیاکانشان در دشت صوعن در سرزمین مصر انجام داده بود. 12
Vor ihren Vätern tat er Wunder in Ägyptenland, im Felde Zoan.
خدا دریای سرخ را شکافت و آبها را مانند دیوار بر پا نگه داشت تا ایشان از آن عبور کنند. 13
Er zerteilete das Meer und ließ sie durchhin gehen; und stellete das Wasser wie eine Mauer.
بنی‌اسرائیل را در روز به‌وسیلۀ ستون ابر راهنمایی می‌کرد و در شب توسط روشنایی آتش! 14
Er leitete sie des Tages mit einer Wolke und des Nachts mit einem hellen Feuer.
در بیابان صخره‌ها را شکافت و برای آنها آب فراهم آورد. 15
Er riß die Felsen in der Wüste und tränkete sie mit Wasser die Fülle;
بله، از صخره چشمه‌های آب جاری ساخت! 16
und ließ Bäche aus dem Felsen fließen, daß sie hinabflossen wie Wasserströme.
ولی با وجود این، ایشان بار دیگر نسبت به خدای متعال گناه ورزیدند و در صحرا از فرمان او سر پیچیدند. 17
Noch sündigten sie weiter wider ihn und erzürneten den höchsten in der Wüste;
آنها خدا را امتحان کردند و از او خوراک خواستند. 18
und versuchten Gott in ihrem Herzen, daß sie Speise forderten für ihre Seelen;
حتی بر ضد خدا حرف زدند و گفتند: «آیا خدا می‌تواند در این بیابان برای ما خوراک تهیه کند؟ 19
und redeten wider Gott und sprachen: Ja, Gott sollte wohl können einen Tisch bereiten in der Wüste!
درست است که او از صخره آب بیرون آورد و بر زمین جاری ساخت، ولی آیا می‌تواند نان و گوشت را نیز برای قوم خود فراهم کند؟» 20
Siehe, er hat wohl den Felsen geschlagen, daß Wasser flossen und Bäche sich ergossen; aber wie kann er Brot geben und seinem Volk Fleisch verschaffen?
خداوند چون این را شنید غضبناک شد و آتش خشم او علیه اسرائیل شعله‌ور گردید، 21
Da nun das der HERR hörete, entbrannte er, und Feuer ging an in Jakob und Zorn kam über Israel,
زیرا آنها ایمان نداشتند که خدا قادر است احتیاج آنها را برآورد. 22
daß sie nicht glaubeten an Gott und hoffeten nicht auf seine Hilfe.
با وجود این، خدا درهای آسمان را گشود 23
Und er gebot den Wolken droben und tat auf die Türen des Himmels;
و نان آسمانی را برای ایشان بارانید تا بخورند و سیر شوند. 24
und ließ das Man auf sie regnen, zu essen, und gab ihnen Himmelbrot.
بله، آنها خوراک فرشتگان را خوردند و تا آنجا که می‌توانستند بخورند خدا به ایشان عطا فرمود. 25
Sie aßen Engelbrot; er sandte ihnen Speise die Fülle.
سپس با قدرت الهی خود، بادهای شرقی و جنوبی را فرستاد 26
Er ließ weben den Ostwind unter dem Himmel und erregte durch seine Stärke den Südwind.
تا پرندگان بی‌شماری همچون شنهای ساحل دریا برای قوم او بیاورند. 27
Und ließ Fleisch auf sie regnen wie Staub und Vögel wie Sand am Meer;
پرندگان در اردوی اسرائیل، اطراف خیمه‌ها فرود آمدند. 28
und ließ sie fallen unter ihr Lager allenthalben, da sie wohneten.
پس خوردند و سیر شدند؛ آنچه را که خواستند خدا به ایشان داد. 29
Da aßen sie und wurden allzu satt; er ließ sie ihre Lust büßen.
اما پیش از آنکه هوس آنها ارضا شود، در حالی که هنوز غذا در دهانشان بود، 30
Da sie nun ihre Lust gebüßet hatten und sie noch davon aßen,
غضب خدا بر ایشان افروخته شد و شجاعان و جوانان اسرائیل را کشت. 31
da kam der Zorn Gottes über sie und erwürgete die Vornehmsten unter ihnen und schlug danieder die Besten in Israel.
با وجود این همه معجزات، بنی‌اسرائیل باز نسبت به خدا گناه کردند و به کارهای شگفت‌انگیز او ایمان نیاوردند. 32
Aber über das alles sündigten sie noch mehr und glaubten nicht an seine Wunder.
بنابراین خدا کاری کرد که آنها روزهایشان را در بیابان تلف کنند و عمرشان را با ترس و لرز بگذرانند. 33
Darum ließ er sie dahinsterben, daß sie nichts erlangeten, und mußten ihr Leben lang geplaget sein.
هنگامی که خدا عده‌ای از آنان را کشت بقیه توبه کرده، به سوی او بازگشت نمودند 34
Wenn er sie erwürgete, suchten sie ihn und kehreten sich frühe zu Gott
و به یاد آوردند که خدای متعال پناهگاه و پشتیبان ایشان است. 35
und gedachten, daß Gott ihr Hort ist und Gott der Höchste ihr Erlöser ist,
اما توبهٔ آنها از صمیم قلب نبود؛ آنها به خدا دروغ گفتند. 36
und heuchelten ihm mit ihrem Munde und logen ihm mit ihrer Zunge.
دل بنی‌اسرائیل از خدا دور بود و آنها نسبت به عهد او وفادار نماندند. 37
Aber ihr Herz war nicht fest an ihm und hielten nicht treulich an seinem Bunde.
اما خدا باز بر آنها ترحم فرموده، گناه ایشان را بخشید و آنها را از بین نبرد. بارها غضب خود را از بنی‌اسرائیل برگردانید، 38
Er aber war barmherzig und vergab die Missetat und vertilgte sie nicht; und wendete oft seinen Zorn ab und ließ nicht seinen ganzen Zorn gehen.
زیرا می‌دانست که ایشان بشر فانی هستند و عمرشان دمی بیش نیست. 39
Denn er gedachte, daß sie Fleisch sind, ein Wind, der dahinfähret und nicht wiederkommt.
بنی‌اسرائیل در بیابان چندین مرتبه سر از فرمان خداوند پیچیدند و او را رنجاندند. 40
Sie erzürneten ihn gar oft in der Wüste und entrüsteten ihn in der Einöde.
بارها و بارها خدای مقدّس اسرائیل را آزمایش کردند و به او بی‌حرمتی نمودند. 41
Sie versuchten Gott immer wieder und meisterten den Heiligen in Israel.
قدرت عظیم او را فراموش کردند و روزی را که او ایشان را از دست دشمن رهانیده بود به یاد نیاوردند. 42
Sie dachten nicht an seine Hand des Tages, da er sie erlösete von den Feinden,
بلاهایی را که او در منطقهٔ صوعن بر مصری‌ها نازل کرده بود، فراموش کردند. 43
wie er denn seine Zeichen in Ägypten getan hatte und seine Wunder im Lande Zoan,
در آن زمان خدا آبهای مصر را به خون تبدیل نمود تا مصری‌ها نتوانند از آن بنوشند. 44
da er ihr Wasser in Blut wandelte, daß sie ihre Bäche nicht trinken konnten;
انواع پشه‌ها را به میان مصری‌ها فرستاد تا آنها را بگزند. خانه‌های آنها را پر از قورباغه کرد. 45
da er Ungeziefer unter sie schickte, die sie fraßen, und Kröten, die sie verderbeten,
محصولات و مزارع ایشان را به‌وسیلۀ کرم و ملخ از بین برد. 46
und gab ihr Gewächs den Raupen und ihre Saat den Heuschrecken;
تاکستانها و درختان انجیرشان را با تگرگ درشت خراب کرد. 47
da er ihre Weinstöcke mit Hagel schlug und ihre Maulbeerbäume mit Schloßen;
رمه‌ها و گله‌هایشان را با رعد و برق و تگرگ تلف کرد. 48
da er ihr Vieh schlug mit Hagel und ihre Herden mit Strahlen;
او آتش خشم خود را همچون فرشتگان مرگ به جان ایشان فرستاد. 49
da er böse Engel unter sie sandte in seinem grimmigen Zorn und ließ sie toben und wüten und Leid tun;
او غضب خود را از ایشان باز نداشت بلکه بلایی فرستاد و جان آنها را گرفت. 50
da er seinen Zorn ließ fortgehen und ihre Seelen vor dem Tode nicht verschonete und ließ ihr Vieh an der Pestilenz sterben;
همهٔ پسران نخست‌زادهٔ مصری را کشت. 51
da er alle Erstgeburt in Ägypten schlug, die ersten Erben in den Hütten Hams.
آنگاه بنی‌اسرائیل را از مصر بیرون آورد و آنها را همچون گلهٔ گوسفند به بیابان هدایت کرد. 52
Und ließ sein Volk ausziehen wie Schafe und führete sie wie eine Herde in der Wüste.
ایشان را به راههای امن و بی‌خطر راهنمایی کرد تا نترسند؛ اما دشمنان آنها در دریای سرخ غرق شدند. 53
Und er leitete sie sicher, daß sie sich nicht fürchteten; aber ihre Feinde bedeckte das Meer.
سرانجام خدا اجداد ما را به این سرزمین مقدّس آورد، یعنی همین کوهستانی که با دست توانای خود آن را تسخیر نمود. 54
Und brachte sie in seine heilige Grenze, zu diesem Berge, den seine Rechte erworben hat.
ساکنان این سرزمین را از پیش روی ایشان بیرون راند؛ سرزمین موعود را بین قبایل اسرائیل تقسیم نمود و به آنها اجازه داد که در خانه‌های آنجا سکونت گزینند. 55
Und vor ihnen her die Völker und ließ ihnen das Erbe austeilen und ließ in jener Hütten die Stämme Israels wohnen.
اما با این همه، خدای متعال را امتحان کردند و از فرمان او سر پیچیدند و دستورهایش را اجرا نکردند. 56
Aber sie versuchten und erzürneten Gott, den Höchsten, und hielten seine Zeugnisse nicht;
مانند اجداد خود از خدا روی برتافتند و به او خیانت کردند و همچون کمانی کج، غیرقابل اعتماد شدند. 57
und fielen zurück und verachteten alles, wie ihre Väter, und hielten nicht, gleichwie ein loser Bogen;
بتکده‌ها ساختند و به پرستش بتها پرداختند و به این وسیله خشم خداوند را برانگیختند. 58
und erzürneten ihn mit ihren Höhen und reizeten ihn mit ihren Götzen.
وقتی خدا چنین بی‌وفایی از اسرائیل دید، بسیار غضبناک گردید و آنها را به کلی طرد کرد. 59
Und da das Gott hörete, entbrannte er und verwarf Israel sehr,
خیمهٔ عبادت را که در شیلوه بر پا ساخته بود ترک کرد 60
daß er Seine Wohnung zu Silo ließ fahren, die Hütte, da er unter Menschen wohnete;
و صندوق مقدّس را که مظهر قدرت و حضورش در بین اسرائیل بود، به دست دشمن سپرد. 61
und gab ihre Macht ins Gefängnis und ihre HERRLIchkeit in die Hand des Feindes;
بر قوم برگزیدهٔ خویش غضبناک گردید و آنها را به دم شمشیر دشمنان سپرد. 62
und übergab sein Volk ins Schwert und entbrannte über sein Erbe.
جوانانشان در آتش جنگ سوختند و دخترانشان لباس عروسی بر تن نکردند. 63
Ihre junge Mannschaft fraß das Feuer, und ihre Jungfrauen mußten ungefreiet bleiben.
کاهنانشان به دم شمشیر افتادند و زنهایشان نتوانستند برای آنها سوگواری کنند. 64
Ihre Priester fielen durchs Schwert, und waren keine Witwen, die da weinen sollten.
سرانجام خداوند همچون کسی که از خواب بیدار شود، و مانند شخص نیرومندی که از باده سرخوش گردد، به یاری اسرائیل برخاست. 65
Und der HERR erwachte wie ein Schlafender, wie ein Starker jauchzet, der vom Wein kommt,
دشمنان قوم خود را شکست داده، آنها را برای همیشه رسوا ساخت. 66
und schlug seine Feinde von hinten und hängete ihnen eine ewige Schande an.
او فرزندان یوسف و قبیلهٔ افرایم را طرد نمود 67
Und verwarf die Hütte Josephs und erwählte nicht den Stamm Ephraim,
اما قبیلهٔ یهودا و کوه صهیون را که از قبل دوست داشت، برگزید. 68
sondern erwählete den Stamm Juda, den Berg Zion, welchen er liebte.
در آنجا خانهٔ مقدّس خود را مانند کوههای محکم و پابرجای دنیا، جاودانه بر پا نمود. 69
Und bauete sein Heiligtum hoch, wie ein Land, das ewiglich fest stehen soll.
سپس خدمتگزار خود داوود را که گوسفندان پدرش را می‌چرانید، برگزید. 70
Und erwählete seinen Knecht David und nahm ihn von den Schafställen;
او را از چوپانی گرفت و به پادشاهی اسرائیل نصب نمود. 71
von den säugenden Schafen holte er ihn, daß er sein Volk Jakob weiden sollte und sein Erbe Israel.
داوود با صمیم قلب از اسرائیل مراقبت نمود و با مهارت کامل ایشان را رهبری کرد. 72
Und er weidete sie auch mit aller Treue und regierte sie mit allem Fleiß.

< مزامیر 78 >