مزامیر 78

1 قصیدۀ آساف. ای قوم من، به تعالیم من گوش فرا دهید و به آنچه می‌گویم توجه نمایید.

Eine Betrachtung Asafs. / Vernimm, mein Volk, meine Lehre, / Neigt euer Ohr meines Mundes Reden!

2 زیرا می‌خواهم با مَثَلها سخن گویم. می‌خواهم معماهای قدیمی را برایتان شرح دهم.

Meinen Mund will ich öffnen zu Sprüchen, / Will aus der Vorzeit Rätsel verkünden.

3 می‌خواهم آنچه را که از نیاکان خود شنیده‌ام تعریف کنم.

Was wir gehört und erfahren, / Was uns unsre Väter erzählt:

4 اینها را باید تعریف کنیم و مخفی نسازیم تا فرزندان ما نیز بدانند که خداوند با قدرت خود چه کارهای شگفت‌انگیز و تحسین برانگیزی انجام داده است.

Wollen wir unsern Kindern nicht verhehlen, / Indem wir der Nachwelt erzählen / Jahwes Ruhmestaten und Macht / Und seine Wunder, die er getan.

5 خدا احکام و دستورهای خود را به قوم اسرائیل داد و به ایشان امر فرمود که آنها را به فرزندانشان بیاموزند

Er stellte ein Zeugnis in Jakob auf / Und gab ein Gesetz in Israel. / Unsern Vätern befahl er's an, / Daß sie ihre Kinder es lehrten.

6 و فرزندان ایشان نیز به نوبهٔ خود آن احکام را به فرزندان خود تعلیم دهند تا به این ترتیب هر نسلی با احکام و دستورهای خدا آشنا گردد.

Denn die Nachkommen sollen es kennenlernen: / Kinder, die noch sollen geboren werden, / Die sollen auch selbst auftreten / Und ihren Kindern davon erzählen,

7 به این ترتیب آنها یاد می‌گیرند که بر خدا توکل نمایند و کارهایی را که او برای نیاکانشان انجام داده است، فراموش نکنند و پیوسته مطیع دستورهایش باشند.

Damit sie auf Gott ihr Vertrauen setzen, / Nicht vergessen der Taten Gottes / Und seine Gebote halten.

8 در نتیجه آنها مانند نیاکان خود مردمی سرکش و یاغی نخواهند شد که ایمانی سست و ناپایدار داشتند و نسبت به خدا وفادار نبودند.

Denn sie sollen nicht werden wie ihre Väter, / Ein störrig, widerspenstig Geschlecht, / Ein Geschlecht mit schwankendem Sinn, / Das nicht treu hielt an seinem Gott.

9 افراد قبیلهٔ افرایم با وجود اینکه به تیر و کمان مجهز بودند و در تیراندازی مهارت خاص داشتند، هنگام جنگ پا به فرار نهادند.

Efraims Söhne, gerüstete Bogenschützen, / Kehrten um am Tage der Schlacht.

10 آنان پیمان خود را که با خدا بسته بودند، شکستند و نخواستند مطابق دستورهای او زندگی کنند.

Sie hielten nicht den Bund Elohims / Und wollten nicht wandeln nach seinem Gesetz.

11 کارها و معجزات او را که برای ایشان و نیاکانشان در مصر انجام داده بود، فراموش کردند،

Sie vergaßen seiner großen Taten, / Seiner Wunder, die sie geschaut.

12 کارهای شگفت‌انگیزی که برای نیاکانشان در دشت صوعن در سرزمین مصر انجام داده بود.

Vor ihren Vätern hatte er Wunder getan / In Ägyptenland, in Zoans Gefild.

13 خدا دریای سرخ را شکافت و آبها را مانند دیوار بر پا نگه داشت تا ایشان از آن عبور کنند.

Er teilte das Meer und führte sie durch / Und türmte die Wasser wie einen Damm.

14 بنی‌اسرائیل را در روز به‌وسیلۀ ستون ابر راهنمایی می‌کرد و در شب توسط روشنایی آتش!

Er leitete sie durch die Wolke bei Tag / Und die ganze Nacht mit feurigem Licht.

15 در بیابان صخره‌ها را شکافت و برای آنها آب فراهم آورد.

Er spaltete Felsen in der Wüste / Und tränkte sie reich mit Meeresflut.

16 بله، از صخره چشمه‌های آب جاری ساخت!

Er brachte Bäche hervor aus dem Fels, / Ließ Wasser wie Ströme fließen.

17 ولی با وجود این، ایشان بار دیگر نسبت به خدای متعال گناه ورزیدند و در صحرا از فرمان او سر پیچیدند.

Doch sündigten sie weiter gegen ihn, / Widerstrebten dem Höchsten im dürren Lande.

18 آنها خدا را امتحان کردند و از او خوراک خواستند.

In ihrem Herzen versuchten sie Gott / Und forderten Speise für ihr Gelüst.

19 حتی بر ضد خدا حرف زدند و گفتند: «آیا خدا می‌تواند در این بیابان برای ما خوراک تهیه کند؟

Sie redeten so wider Elohim: / Kann Gott einen Tisch in der Wüste decken?

20 درست است که او از صخره آب بیرون آورد و بر زمین جاری ساخت، ولی آیا می‌تواند نان و گوشت را نیز برای قوم خود فراهم کند؟»

Er hat wohl den Fels geschlagen, daß Wasser floß / Und Bäche ergiebig strömten: / Doch vermag er auch Brot zu geben / Oder Fleisch zu verschaffen seinem Volk?"

21 خداوند چون این را شنید غضبناک شد و آتش خشم او علیه اسرائیل شعله‌ور گردید،

Als Jahwe das hörte, ergrimmte er, / Und Feuer entbrannte in Jakob, / Auch Zorn stieg auf wider Israel.

22 زیرا آنها ایمان نداشتند که خدا قادر است احتیاج آنها را برآورد.

Denn sie glaubten nicht an Elohim, / Auf seine Hilfe vertrauten sie nicht.

23 با وجود این، خدا درهای آسمان را گشود

Dennoch gebot er den Wolken droben, / Und des Himmels Türen öffnete er:

24 و نان آسمانی را برای ایشان بارانید تا بخورند و سیر شوند.

Er ließ Man auf sie regnen zur Speise / Und gab ihnen Himmelsbrot.

25 بله، آنها خوراک فرشتگان را خوردند و تا آنجا که می‌توانستند بخورند خدا به ایشان عطا فرمود.

Engelspeise aßen sie alle, / Zehrung sandte er ihnen in Fülle.

26 سپس با قدرت الهی خود، بادهای شرقی و جنوبی را فرستاد

Er ließ den Ostwind am Himmel wehn, / Führte durch seine Macht den Südwind herbei.

27 تا پرندگان بی‌شماری همچون شنهای ساحل دریا برای قوم او بیاورند.

Er ließ Fleisch auf sie regnen wie Staub / Und beschwingte Vögel wie Sand am Meer.

28 پرندگان در اردوی اسرائیل، اطراف خیمه‌ها فرود آمدند.

In ihr Lager ließ er sie fallen, / Rings um ihre Gezelte her.

29 پس خوردند و سیر شدند؛ آنچه را که خواستند خدا به ایشان داد.

Da aßen sie, wurden übersatt / Und ihr Gelüst befriedigte er.

30 اما پیش از آنکه هوس آنها ارضا شود، در حالی که هنوز غذا در دهانشان بود،

Aber noch war ihre Lust nicht gestillt, / Noch war die Speise in ihrem Mund:

31 غضب خدا بر ایشان افروخته شد و شجاعان و جوانان اسرائیل را کشت.

Da stieg Elohims Zorn wider sie auf — / Er streckte ihre Starken zu Boden, / Schlug nieder die Jünglinge Israels.

32 با وجود این همه معجزات، بنی‌اسرائیل باز نسبت به خدا گناه کردند و به کارهای شگفت‌انگیز او ایمان نیاوردند.

Trotz alledem sündigten sie aber fort / Und glaubten an seine Wunder nicht.

33 بنابراین خدا کاری کرد که آنها روزهایشان را در بیابان تلف کنند و عمرشان را با ترس و لرز بگذرانند.

Drum ließ er ihre Tage schwinden in Nichts / Und ihre Jahre in jäher Hast.

34 هنگامی که خدا عده‌ای از آنان را کشت بقیه توبه کرده، به سوی او بازگشت نمودند

Wenn er sie tötete, suchten sie ihn, / Kehrten um und fragten nach Gott,

35 و به یاد آوردند که خدای متعال پناهگاه و پشتیبان ایشان است.

Gedachten, wie Elohim ihr Fels / Und Gott der Höchste ihr Retter sei.

36 اما توبهٔ آنها از صمیم قلب نبود؛ آنها به خدا دروغ گفتند.

Doch heuchelten sie ihm mit ihrem Mund, / Mit ihrer Zunge logen sie ihm.

37 دل بنی‌اسرائیل از خدا دور بود و آنها نسبت به عهد او وفادار نماندند.

Ihr Herz war ihm nicht treu, / Sie hielten nicht fest an seinem Bund.

38 اما خدا باز بر آنها ترحم فرموده، گناه ایشان را بخشید و آنها را از بین نبرد. بارها غضب خود را از بنی‌اسرائیل برگردانید،

Doch er war barmherzig, vergab die Schuld / Und vertilgte sie nicht. / Oft hielt er seinen Zorn zurück, / Ließ nicht seinen ganzen Grimm ergehn,

39 زیرا می‌دانست که ایشان بشر فانی هستند و عمرشان دمی بیش نیست.

Sondern dachte daran: sie sind nur Fleisch, / Ein Hauch, der vergeht und nicht wiederkehrt.

40 بنی‌اسرائیل در بیابان چندین مرتبه سر از فرمان خداوند پیچیدند و او را رنجاندند.

Wie oft widerstrebten sie ihm in der Wüste, / Betrübten sie ihn in der Öde!

41 بارها و بارها خدای مقدّس اسرائیل را آزمایش کردند و به او بی‌حرمتی نمودند.

Immer wieder versuchten sie Gott, / Den Heiligen Israels kränkten sie.

42 قدرت عظیم او را فراموش کردند و روزی را که او ایشان را از دست دشمن رهانیده بود به یاد نیاوردند.

Sie gedachten nicht seiner Hand, / Auch nicht des Tages, da er sie erlöste von ihrem Dränger:

43 بلاهایی را که او در منطقهٔ صوعن بر مصری‌ها نازل کرده بود، فراموش کردند.

Als er in Ägypten Zeichen tat, / Seine Wunder in Zoans Gefild.

44 در آن زمان خدا آبهای مصر را به خون تبدیل نمود تا مصری‌ها نتوانند از آن بنوشند.

Er wandelte ihre Ströme in Blut, / Daß sie ihr Wasser nicht trinken konnten.

45 انواع پشه‌ها را به میان مصری‌ها فرستاد تا آنها را بگزند. خانه‌های آنها را پر از قورباغه کرد.

Er sandte ihnen Bremsen, die sie fraßen, / Und Frösche, die sie verderbten.

46 محصولات و مزارع ایشان را به‌وسیلۀ کرم و ملخ از بین برد.

Er gab ihr Gewächs den Nagern preis, / Den Heuschrecken ihrer Felder Ertrag.

47 تاکستانها و درختان انجیرشان را با تگرگ درشت خراب کرد.

Ihre Weinstöcke schlug er mit Hagel, / Ihre Maulbeerbäume mit Schlossen.

48 رمه‌ها و گله‌هایشان را با رعد و برق و تگرگ تلف کرد.

Dem Hagel lieferte er aus ihr Vieh / Und ihre Herden den Blitzen.

49 او آتش خشم خود را همچون فرشتگان مرگ به جان ایشان فرستاد.

Er sandte gegen sie seines Zornes Glut / Mit Ingrimm, Wüten und Angst: / Eine Schar verderbender Engel.

50 او غضب خود را از ایشان باز نداشت بلکه بلایی فرستاد و جان آنها را گرفت.

Er ließ seinem Zorne freien Lauf, / Bewahrte sie nicht vor dem Tode, / Sondern gab der Pest ihr Leben preis.

51 همهٔ پسران نخست‌زادهٔ مصری را کشت.

Er schlug alle Erstgeburt in Ägypten, / Die erste Manneskraft in Hams Gezelt.

52 آنگاه بنی‌اسرائیل را از مصر بیرون آورد و آنها را همچون گلهٔ گوسفند به بیابان هدایت کرد.

Sein Volk aber ließ er wie Schafe ziehn / Und leitete sie in der Wüste wie eine Herde.

53 ایشان را به راههای امن و بی‌خطر راهنمایی کرد تا نترسند؛ اما دشمنان آنها در دریای سرخ غرق شدند.

Er führte sie sicher, daß sie nicht zagten; / Ihre Feinde aber bedeckte das Meer.

54 سرانجام خدا اجداد ما را به این سرزمین مقدّس آورد، یعنی همین کوهستانی که با دست توانای خود آن را تسخیر نمود.

Er brachte sie in sein heilig Gebiet, / Auf den Berg, den seine Rechte erworben.

55 ساکنان این سرزمین را از پیش روی ایشان بیرون راند؛ سرزمین موعود را بین قبایل اسرائیل تقسیم نمود و به آنها اجازه داد که در خانه‌های آنجا سکونت گزینند.

Völker trieb er vor ihnen aus, / Gab ihnen ihr Land zum Erbbesitz, / Und in ihren Zelten ließ er Israels Stämme wohnen.

56 اما با این همه، خدای متعال را امتحان کردند و از فرمان او سر پیچیدند و دستورهایش را اجرا نکردند.

Doch sie versuchten und reizten Elohim den Höchsten, / Und seine Gebote hielten sie nicht.

57 مانند اجداد خود از خدا روی برتافتند و به او خیانت کردند و همچون کمانی کج، غیرقابل اعتماد شدند.

Sondern wie ihre Väter wichen sie treulos ab, / Versagten wie ein trüglicher Bogen.

58 بتکده‌ها ساختند و به پرستش بتها پرداختند و به این وسیله خشم خداوند را برانگیختند.

Sie erzürnten ihn durch ihre Höhn, / Durch ihre Bilder reizten sie ihn.

59 وقتی خدا چنین بی‌وفایی از اسرائیل دید، بسیار غضبناک گردید و آنها را به کلی طرد کرد.

Das hörte Elohim und zürnte: / Er verwarf Israel ganz und gar.

60 خیمهٔ عبادت را که در شیلوه بر پا ساخته بود ترک کرد

Er verließ die Wohnung in Silo, / Das Zelt, das er unter Menschen errichtet.

61 و صندوق مقدّس را که مظهر قدرت و حضورش در بین اسرائیل بود، به دست دشمن سپرد.

Er ließ seine Macht gefangennehmen / Und gab seinen Ruhm in des Feindes Hand.

62 بر قوم برگزیدهٔ خویش غضبناک گردید و آنها را به دم شمشیر دشمنان سپرد.

Er gab sein Volk dem Schwerte preis, / Und über sein Erbe zürnte er.

63 جوانانشان در آتش جنگ سوختند و دخترانشان لباس عروسی بر تن نکردند.

Ihre Jünglinge fraß das Feuer, / Ihren Jungfraun ward kein Hochzeitslied.

64 کاهنانشان به دم شمشیر افتادند و زنهایشان نتوانستند برای آنها سوگواری کنند.

Ihre Priester fielen durchs Schwert, / Und ihre Witwen weinten nicht.

65 سرانجام خداوند همچون کسی که از خواب بیدار شود، و مانند شخص نیرومندی که از باده سرخوش گردد، به یاری اسرائیل برخاست.

Da erwachte Adonái wie vom Schlaf, / Wie ein Held, dessen Mut der Wein gestärkt.

66 دشمنان قوم خود را شکست داده، آنها را برای همیشه رسوا ساخت.

Er schlug seine Feinde zurück, / Tat ihnen ewige Schande an.

67 او فرزندان یوسف و قبیلهٔ افرایم را طرد نمود

Josefs Zelt verwarf er zwar, / Und Efraims Stamm erwählte er nicht.

68 اما قبیلهٔ یهودا و کوه صهیون را که از قبل دوست داشت، برگزید.

Sondern Judas Stamm erkor er, / Den Zionsberg, den er liebgewonnen.

69 در آنجا خانهٔ مقدّس خود را مانند کوههای محکم و پابرجای دنیا، جاودانه بر پا نمود.

Er baute hochragend sein Heiligtum, / Wie die Erde, die er auf ewig gegründet.

70 سپس خدمتگزار خود داوود را که گوسفندان پدرش را می‌چرانید، برگزید.

Er erwählte sich David, seinen Knecht, / Nahm ihn von den Hürden der Schafe.

71 او را از چوپانی گرفت و به پادشاهی اسرائیل نصب نمود.

Von den säugenden Schafen holte er ihn, / Daß er weide Jakob, sein Volk, / Und sein Erbteil Israel.

72 داوود با صمیم قلب از اسرائیل مراقبت نمود و با مهارت کامل ایشان را رهبری کرد.

Er weidete sie auch mit lauterm Sinn / Und führte sie klug mit seiner Hand.