< مزامیر 78 >

قصیدۀ آساف. ای قوم من، به تعالیم من گوش فرا دهید و به آنچه می‌گویم توجه نمایید. 1
An Instruction of Asaph. Give ear, O my people, to my law, Incline your ear to sayings of my mouth.
زیرا می‌خواهم با مَثَلها سخن گویم. می‌خواهم معماهای قدیمی را برایتان شرح دهم. 2
I open with a simile my mouth, I bring forth hidden things of old,
می‌خواهم آنچه را که از نیاکان خود شنیده‌ام تعریف کنم. 3
That we have heard and do know, And our fathers have recounted to us.
اینها را باید تعریف کنیم و مخفی نسازیم تا فرزندان ما نیز بدانند که خداوند با قدرت خود چه کارهای شگفت‌انگیز و تحسین برانگیزی انجام داده است. 4
We do not hide from their sons, To a later generation recounting praises of Jehovah, And His strength, and His wonders that He hath done.
خدا احکام و دستورهای خود را به قوم اسرائیل داد و به ایشان امر فرمود که آنها را به فرزندانشان بیاموزند 5
And He raiseth up a testimony in Jacob, And a law hath placed in Israel, That He commanded our fathers, To make them known to their sons.
و فرزندان ایشان نیز به نوبهٔ خود آن احکام را به فرزندان خود تعلیم دهند تا به این ترتیب هر نسلی با احکام و دستورهای خدا آشنا گردد. 6
So that a later generation doth know, Sons who are born, do rise and recount to their sons,
به این ترتیب آنها یاد می‌گیرند که بر خدا توکل نمایند و کارهایی را که او برای نیاکانشان انجام داده است، فراموش نکنند و پیوسته مطیع دستورهایش باشند. 7
And place in God their confidence, And forget not the doings of God, But keep His commands.
در نتیجه آنها مانند نیاکان خود مردمی سرکش و یاغی نخواهند شد که ایمانی سست و ناپایدار داشتند و نسبت به خدا وفادار نبودند. 8
And they are not like their fathers, A generation apostate and rebellious, A generation! it hath not prepared its heart, Nor stedfast with God [is] its spirit.
افراد قبیلهٔ افرایم با وجود اینکه به تیر و کمان مجهز بودند و در تیراندازی مهارت خاص داشتند، هنگام جنگ پا به فرار نهادند. 9
Sons of Ephraim — armed bearers of bow, Have turned in a day of conflict.
آنان پیمان خود را که با خدا بسته بودند، شکستند و نخواستند مطابق دستورهای او زندگی کنند. 10
They have not kept the covenant of God, And in His law they have refused to walk,
کارها و معجزات او را که برای ایشان و نیاکانشان در مصر انجام داده بود، فراموش کردند، 11
And they forget His doings, And His wonders that He shewed them.
کارهای شگفت‌انگیزی که برای نیاکانشان در دشت صوعن در سرزمین مصر انجام داده بود. 12
Before their fathers He hath done wonders, In the land of Egypt — the field of Zoan.
خدا دریای سرخ را شکافت و آبها را مانند دیوار بر پا نگه داشت تا ایشان از آن عبور کنند. 13
He cleft a sea, and causeth them to pass over, Yea, He causeth waters to stand as a heap.
بنی‌اسرائیل را در روز به‌وسیلۀ ستون ابر راهنمایی می‌کرد و در شب توسط روشنایی آتش! 14
And leadeth them with a cloud by day, And all the night with a light of fire.
در بیابان صخره‌ها را شکافت و برای آنها آب فراهم آورد. 15
He cleaveth rocks in a wilderness, And giveth drink — as the great deep.
بله، از صخره چشمه‌های آب جاری ساخت! 16
And bringeth out streams from a rock, And causeth waters to come down as rivers.
ولی با وجود این، ایشان بار دیگر نسبت به خدای متعال گناه ورزیدند و در صحرا از فرمان او سر پیچیدند. 17
And they add still to sin against Him, To provoke the Most High in the dry place.
آنها خدا را امتحان کردند و از او خوراک خواستند. 18
And they try God in their heart, To ask food for their lust.
حتی بر ضد خدا حرف زدند و گفتند: «آیا خدا می‌تواند در این بیابان برای ما خوراک تهیه کند؟ 19
And they speak against God — they said: 'Is God able to array a table in a wilderness?'
درست است که او از صخره آب بیرون آورد و بر زمین جاری ساخت، ولی آیا می‌تواند نان و گوشت را نیز برای قوم خود فراهم کند؟» 20
Lo, He hath smitten a rock, And waters flow, yea, streams overflow. 'Also — bread [is] He able to give? Doth He prepare flesh for His people?'
خداوند چون این را شنید غضبناک شد و آتش خشم او علیه اسرائیل شعله‌ور گردید، 21
Therefore hath Jehovah heard, And He sheweth Himself wroth, And fire hath been kindled against Jacob, And anger also hath gone up against Israel,
زیرا آنها ایمان نداشتند که خدا قادر است احتیاج آنها را برآورد. 22
For they have not believed in God, Nor have they trusted in His salvation.
با وجود این، خدا درهای آسمان را گشود 23
And He commandeth clouds from above, Yea, doors of the heavens He hath opened.
و نان آسمانی را برای ایشان بارانید تا بخورند و سیر شوند. 24
And He raineth on them manna to eat, Yea, corn of heaven He hath given to them.
بله، آنها خوراک فرشتگان را خوردند و تا آنجا که می‌توانستند بخورند خدا به ایشان عطا فرمود. 25
Food of the mighty hath each eaten, Venison He sent to them to satiety.
سپس با قدرت الهی خود، بادهای شرقی و جنوبی را فرستاد 26
He causeth an east wind to journey in the heavens, And leadeth by His strength a south wind,
تا پرندگان بی‌شماری همچون شنهای ساحل دریا برای قوم او بیاورند. 27
And He raineth on them flesh as dust, And as sand of the seas — winged fowl,
پرندگان در اردوی اسرائیل، اطراف خیمه‌ها فرود آمدند. 28
And causeth [it] to fall in the midst of His camp, Round about His tabernacles.
پس خوردند و سیر شدند؛ آنچه را که خواستند خدا به ایشان داد. 29
And they eat, and are greatly satisfied, And their desire He bringeth to them.
اما پیش از آنکه هوس آنها ارضا شود، در حالی که هنوز غذا در دهانشان بود، 30
They have not been estranged from their desire, Yet [is] their food in their mouth,
غضب خدا بر ایشان افروخته شد و شجاعان و جوانان اسرائیل را کشت. 31
And the anger of God hath gone up against them, And He slayeth among their fat ones, And youths of Israel He caused to bend.
با وجود این همه معجزات، بنی‌اسرائیل باز نسبت به خدا گناه کردند و به کارهای شگفت‌انگیز او ایمان نیاوردند. 32
With all this they have sinned again, And have not believed in His wonders.
بنابراین خدا کاری کرد که آنها روزهایشان را در بیابان تلف کنند و عمرشان را با ترس و لرز بگذرانند. 33
And He consumeth in vanity their days, And their years in trouble.
هنگامی که خدا عده‌ای از آنان را کشت بقیه توبه کرده، به سوی او بازگشت نمودند 34
If He slew them, then they sought Him, And turned back, and sought God earnestly,
و به یاد آوردند که خدای متعال پناهگاه و پشتیبان ایشان است. 35
And they remember that God [is] their rock, And God Most High their redeemer.
اما توبهٔ آنها از صمیم قلب نبود؛ آنها به خدا دروغ گفتند. 36
And — they deceive Him with their mouth, And with their tongue do lie to Him,
دل بنی‌اسرائیل از خدا دور بود و آنها نسبت به عهد او وفادار نماندند. 37
And their heart hath not been right with Him, And they have not been stedfast in His covenant.
اما خدا باز بر آنها ترحم فرموده، گناه ایشان را بخشید و آنها را از بین نبرد. بارها غضب خود را از بنی‌اسرائیل برگردانید، 38
And He — the Merciful One, Pardoneth iniquity, and destroyeth not, And hath often turned back His anger, And waketh not up all His fury.
زیرا می‌دانست که ایشان بشر فانی هستند و عمرشان دمی بیش نیست. 39
And He remembereth that they [are] flesh, A wind going on — and it returneth not.
بنی‌اسرائیل در بیابان چندین مرتبه سر از فرمان خداوند پیچیدند و او را رنجاندند. 40
How often do they provoke Him in the wilderness, Grieve Him in the desolate place?
بارها و بارها خدای مقدّس اسرائیل را آزمایش کردند و به او بی‌حرمتی نمودند. 41
Yea, they turn back, and try God, And the Holy One of Israel have limited.
قدرت عظیم او را فراموش کردند و روزی را که او ایشان را از دست دشمن رهانیده بود به یاد نیاوردند. 42
They have not remembered His hand The day He ransomed them from the adversary.
بلاهایی را که او در منطقهٔ صوعن بر مصری‌ها نازل کرده بود، فراموش کردند. 43
When He set His signs in Egypt, And His wonders in the field of Zoan,
در آن زمان خدا آبهای مصر را به خون تبدیل نمود تا مصری‌ها نتوانند از آن بنوشند. 44
And He turneth to blood their streams, And their floods they drink not.
انواع پشه‌ها را به میان مصری‌ها فرستاد تا آنها را بگزند. خانه‌های آنها را پر از قورباغه کرد. 45
He sendeth among them the beetle, and it consumeth them, And the frog, and it destroyeth them,
محصولات و مزارع ایشان را به‌وسیلۀ کرم و ملخ از بین برد. 46
And giveth to the caterpillar their increase, And their labour to the locust.
تاکستانها و درختان انجیرشان را با تگرگ درشت خراب کرد. 47
He destroyeth with hail their vine, And their sycamores with frost,
رمه‌ها و گله‌هایشان را با رعد و برق و تگرگ تلف کرد. 48
And delivereth up to the hail their beasts, And their cattle to the burning flames.
او آتش خشم خود را همچون فرشتگان مرگ به جان ایشان فرستاد. 49
He sendeth on them the fury of His anger, Wrath, and indignation, and distress — A discharge of evil messengers.
او غضب خود را از ایشان باز نداشت بلکه بلایی فرستاد و جان آنها را گرفت. 50
He pondereth a path for His anger, He kept not back their soul from death, Yea, their life to the pestilence He delivered up.
همهٔ پسران نخست‌زادهٔ مصری را کشت. 51
And He smiteth every first-born in Egypt, The first-fruit of the strong in tents of Ham.
آنگاه بنی‌اسرائیل را از مصر بیرون آورد و آنها را همچون گلهٔ گوسفند به بیابان هدایت کرد. 52
And causeth His people to journey as a flock, And guideth them as a drove in a wilderness,
ایشان را به راههای امن و بی‌خطر راهنمایی کرد تا نترسند؛ اما دشمنان آنها در دریای سرخ غرق شدند. 53
And He leadeth them confidently, And they have not been afraid, And their enemies hath the sea covered.
سرانجام خدا اجداد ما را به این سرزمین مقدّس آورد، یعنی همین کوهستانی که با دست توانای خود آن را تسخیر نمود. 54
And He bringeth them in unto the border of His sanctuary, This mountain His right hand had got,
ساکنان این سرزمین را از پیش روی ایشان بیرون راند؛ سرزمین موعود را بین قبایل اسرائیل تقسیم نمود و به آنها اجازه داد که در خانه‌های آنجا سکونت گزینند. 55
And casteth out nations from before them, And causeth them to fall in the line of inheritance, And causeth the tribes of Israel to dwell in their tents,
اما با این همه، خدای متعال را امتحان کردند و از فرمان او سر پیچیدند و دستورهایش را اجرا نکردند. 56
And they tempt and provoke God Most High, And His testimonies have not kept.
مانند اجداد خود از خدا روی برتافتند و به او خیانت کردند و همچون کمانی کج، غیرقابل اعتماد شدند. 57
And they turn back, And deal treacherously like their fathers, They have been turned like a deceitful bow,
بتکده‌ها ساختند و به پرستش بتها پرداختند و به این وسیله خشم خداوند را برانگیختند. 58
And make Him angry with their high places, And with their graven images make Him zealous,
وقتی خدا چنین بی‌وفایی از اسرائیل دید، بسیار غضبناک گردید و آنها را به کلی طرد کرد. 59
God hath heard, and sheweth Himself wroth. And kicketh exceedingly against Israel.
خیمهٔ عبادت را که در شیلوه بر پا ساخته بود ترک کرد 60
And He leaveth the tabernacle of Shiloh, The tent He had placed among men,
و صندوق مقدّس را که مظهر قدرت و حضورش در بین اسرائیل بود، به دست دشمن سپرد. 61
And He giveth His strength to captivity, And His beauty into the hand of an adversary,
بر قوم برگزیدهٔ خویش غضبناک گردید و آنها را به دم شمشیر دشمنان سپرد. 62
And delivereth up to the sword His people, And with His inheritance shewed Himself angry.
جوانانشان در آتش جنگ سوختند و دخترانشان لباس عروسی بر تن نکردند. 63
His young men hath fire consumed, And His virgins have not been praised.
کاهنانشان به دم شمشیر افتادند و زنهایشان نتوانستند برای آنها سوگواری کنند. 64
His priests by the sword have fallen, And their widows weep not.
سرانجام خداوند همچون کسی که از خواب بیدار شود، و مانند شخص نیرومندی که از باده سرخوش گردد، به یاری اسرائیل برخاست. 65
And the Lord waketh as a sleeper, As a mighty one crying aloud from wine.
دشمنان قوم خود را شکست داده، آنها را برای همیشه رسوا ساخت. 66
And He smiteth His adversaries backward, A reproach age-during He hath put on them,
او فرزندان یوسف و قبیلهٔ افرایم را طرد نمود 67
And He kicketh against the tent of Joseph, And on the tribe of Ephraim hath not fixed.
اما قبیلهٔ یهودا و کوه صهیون را که از قبل دوست داشت، برگزید. 68
And He chooseth the tribe of Judah, With mount Zion that He loved,
در آنجا خانهٔ مقدّس خود را مانند کوههای محکم و پابرجای دنیا، جاودانه بر پا نمود. 69
And buildeth His sanctuary as a high place, Like the earth, He founded it to the age.
سپس خدمتگزار خود داوود را که گوسفندان پدرش را می‌چرانید، برگزید. 70
And He fixeth on David His servant, And taketh him from the folds of a flock,
او را از چوپانی گرفت و به پادشاهی اسرائیل نصب نمود. 71
From behind suckling ones He hath brought him in, To rule over Jacob His people, And over Israel His inheritance.
داوود با صمیم قلب از اسرائیل مراقبت نمود و با مهارت کامل ایشان را رهبری کرد. 72
And he ruleth them according to the integrity of his heart, And by the skilfulness of his hands leadeth them!

< مزامیر 78 >