مزامیر 78
| قصیدۀ آساف. ای قوم من، به تعالیم من گوش فرا دهید و به آنچه می‌گویم توجه نمایید. | 1 |
“A Maskil of Assaph.” Give ear, O my people, to my instruction: incline thy ear to the words of my mouth.
| زیرا می‌خواهم با مَثَلها سخن گویم. می‌خواهم معماهای قدیمی را برایتان شرح دهم. | 2 |
I will open with a parable my mouth: I will utter riddles out of ancient times;
| می‌خواهم آنچه را که از نیاکان خود شنیده‌ام تعریف کنم. | 3 |
Which we have heard and know, and which our fathers have related unto us.
| اینها را باید تعریف کنیم و مخفی نسازیم تا فرزندان ما نیز بدانند که خداوند با قدرت خود چه کارهای شگفت‌انگیز و تحسین برانگیزی انجام داده است. | 4 |
We will not conceal them from their children, relating to the latest generation the praises of the Lord, and his strength, and his wonderful deeds which he hath done.
| خدا احکام و دستورهای خود را به قوم اسرائیل داد و به ایشان امر فرمود که آنها را به فرزندانشان بیاموزند | 5 |
Yea, he established a testimony in Jacob, and instituted a law in Israel, which he commanded our fathers, that they should make them known to their children:
| و فرزندان ایشان نیز به نوبهٔ خود آن احکام را به فرزندان خود تعلیم دهند تا به این ترتیب هر نسلی با احکام و دستورهای خدا آشنا گردد. | 6 |
In order that the latest generation might know them, even the children that are to be born; that they may arise and relate them to their children;
| به این ترتیب آنها یاد می‌گیرند که بر خدا توکل نمایند و کارهایی را که او برای نیاکانشان انجام داده است، فراموش نکنند و پیوسته مطیع دستورهایش باشند. | 7 |
That they may place in God their hope, and not forget the doings of God, but observe his commandments;
| در نتیجه آنها مانند نیاکان خود مردمی سرکش و یاغی نخواهند شد که ایمانی سست و ناپایدار داشتند و نسبت به خدا وفادار نبودند. | 8 |
And that they may not be like their fathers, a stubborn and rebellious generation; a generation that had not directed their heart firmly, and whose spirit was not faithful to God.
| افراد قبیلهٔ افرایم با وجود اینکه به تیر و کمان مجهز بودند و در تیراندازی مهارت خاص داشتند، هنگام جنگ پا به فرار نهادند. | 9 |
The children of Ephraim, like well-armed archers, that turn round on the day of battle,
| آنان پیمان خود را که با خدا بسته بودند، شکستند و نخواستند مطابق دستورهای او زندگی کنند. | 10 |
Kept not the covenant of God, and in his law they refused to walk;
| کارها و معجزات او را که برای ایشان و نیاکانشان در مصر انجام داده بود، فراموش کردند، | 11 |
And they forgot his deeds, as also his wonders, which he had permitted them to see.
| کارهای شگفت‌انگیزی که برای نیاکانشان در دشت صوعن در سرزمین مصر انجام داده بود. | 12 |
In the presence of their fathers did he do wonders, in the land of Egypt, in the fields of Zo'an.
| خدا دریای سرخ را شکافت و آبها را مانند دیوار بر پا نگه داشت تا ایشان از آن عبور کنند. | 13 |
He divided the sea, and caused them to pass through; and he made the waters stand upright as a wall.
| بنی‌اسرائیل را در روز به‌وسیلۀ ستون ابر راهنمایی می‌کرد و در شب توسط روشنایی آتش! | 14 |
And he led them with the cloud by day, and all the night with a light of fire.
| در بیابان صخره‌ها را شکافت و برای آنها آب فراهم آورد. | 15 |
He split rocks in the wilderness, and gave them drink as out of the mighty deep.
| بله، از صخره چشمه‌های آب جاری ساخت! | 16 |
And he brought forth running streams out of the rock, and caused water to run down like rivers.
| ولی با وجود این، ایشان بار دیگر نسبت به خدای متعال گناه ورزیدند و در صحرا از فرمان او سر پیچیدند. | 17 |
But they repeated to sin yet more against him, rebelling against the Most High in the desert.
| آنها خدا را امتحان کردند و از او خوراک خواستند. | 18 |
And they tempted God in their heart, by asking food for their desire.
| حتی بر ضد خدا حرف زدند و گفتند: «آیا خدا می‌تواند در این بیابان برای ما خوراک تهیه کند؟ | 19 |
Yea, they spoke against God: they said, Will God be able to set in order a table in the wilderness?
| درست است که او از صخره آب بیرون آورد و بر زمین جاری ساخت، ولی آیا می‌تواند نان و گوشت را نیز برای قوم خود فراهم کند؟» | 20 |
Behold, he smote the rock, so that waters gushed out, and streams overflowed: shall he also be able to give bread? or can he provide flesh for his people?
| خداوند چون این را شنید غضبناک شد و آتش خشم او علیه اسرائیل شعله‌ور گردید، | 21 |
Therefore, when the Lord heard this, he became wroth: and a fire was kindled against Jacob, and anger also ascended against Israel,
| زیرا آنها ایمان نداشتند که خدا قادر است احتیاج آنها را برآورد. | 22 |
Because they had not believed in God, and had not trusted in his salvation.
| با وجود این، خدا درهای آسمان را گشود | 23 |
Then he ordained the skies from above, and the doors of heaven he opened;
| و نان آسمانی را برای ایشان بارانید تا بخورند و سیر شوند. | 24 |
And he let rain down upon them manna to eat, and the corn of heaven gave he unto them.
| بله، آنها خوراک فرشتگان را خوردند و تا آنجا که می‌توانستند بخورند خدا به ایشان عطا فرمود. | 25 |
Angels' bread did man eat: he sent them provision to satisfaction.
| سپس با قدرت الهی خود، بادهای شرقی و جنوبی را فرستاد | 26 |
He caused an east wind to pass along the heavens; and he led forth by his strength the south wind.
| تا پرندگان بی‌شماری همچون شنهای ساحل دریا برای قوم او بیاورند. | 27 |
And he let rain upon them flesh [as plentiful] as the dust, and winged birds like the sand of the sea;
| پرندگان در اردوی اسرائیل، اطراف خیمه‌ها فرود آمدند. | 28 |
And he let them fall in the midst of their camp, round about their habitations.
| پس خوردند و سیر شدند؛ آنچه را که خواستند خدا به ایشان داد. | 29 |
And they ate, and were greatly satisfied, and what they longed for he brought unto them.
| اما پیش از آنکه هوس آنها ارضا شود، در حالی که هنوز غذا در دهانشان بود، | 30 |
They were not estranged from their longing, yet was their food in their mouth:
| غضب خدا بر ایشان افروخته شد و شجاعان و جوانان اسرائیل را کشت. | 31 |
When the wrath of God ascended against them, and he slew some of the fattest of them, and the young men of Israel did he strike down.
| با وجود این همه معجزات، بنی‌اسرائیل باز نسبت به خدا گناه کردند و به کارهای شگفت‌انگیز او ایمان نیاوردند. | 32 |
With all this they sinned again, and believed not in his wonders.
| بنابراین خدا کاری کرد که آنها روزهایشان را در بیابان تلف کنند و عمرشان را با ترس و لرز بگذرانند. | 33 |
Therefore he caused their days to come to an end in nought, and their years in dread.
| هنگامی که خدا عده‌ای از آنان را کشت بقیه توبه کرده، به سوی او بازگشت نمودند | 34 |
When he slew them, then did they seek him, and they returned and inquired earnestly after God.
| و به یاد آوردند که خدای متعال پناهگاه و پشتیبان ایشان است. | 35 |
And they remembered that God was their rock, and the most high God their redeemer.
| اما توبهٔ آنها از صمیم قلب نبود؛ آنها به خدا دروغ گفتند. | 36 |
Nevertheless they prayed insincerely to him with their mouth, and with their tongue they lied unto him.
| دل بنی‌اسرائیل از خدا دور بود و آنها نسبت به عهد او وفادار نماندند. | 37 |
For their heart was not firm with him, and they were not faithful in his covenant.
| اما خدا باز بر آنها ترحم فرموده، گناه ایشان را بخشید و آنها را از بین نبرد. بارها غضب خود را از بنی‌اسرائیل برگردانید، | 38 |
But he, being merciful, forgave the iniquity, and destroyed [them] not: yea, many a time turned he his anger away, and did not awaken all his fury.
| زیرا می‌دانست که ایشان بشر فانی هستند و عمرشان دمی بیش نیست. | 39 |
And he remembered that they are but flesh, a spirit that passeth away, and returneth not again.
| بنی‌اسرائیل در بیابان چندین مرتبه سر از فرمان خداوند پیچیدند و او را رنجاندند. | 40 |
How oft did they rebel against him in the wilderness, grieve him in the desert!
| بارها و بارها خدای مقدّس اسرائیل را آزمایش کردند و به او بی‌حرمتی نمودند. | 41 |
Yea, they once more tempted God, and set limits to the Holy One of Israel.
| قدرت عظیم او را فراموش کردند و روزی را که او ایشان را از دست دشمن رهانیده بود به یاد نیاوردند. | 42 |
They remembered not his hand, the day when he ransomed them from the adversary;
| بلاهایی را که او در منطقهٔ صوعن بر مصری‌ها نازل کرده بود، فراموش کردند. | 43 |
When he displayed in Egypt his signs, and his wonderful tokens in the fields of Zo'an.
| در آن زمان خدا آبهای مصر را به خون تبدیل نمود تا مصری‌ها نتوانند از آن بنوشند. | 44 |
And he changed their rivers into blood; and their running streams, that they could not drink [of them].
| انواع پشه‌ها را به میان مصری‌ها فرستاد تا آنها را بگزند. خانه‌های آنها را پر از قورباغه کرد. | 45 |
He sent out among them various wild beasts, which devoured them; and frogs, which destroyed them.
| محصولات و مزارع ایشان را به‌وسیلۀ کرم و ملخ از بین برد. | 46 |
And he gave unto the cricket their products, and their labor unto the locust.
| تاکستانها و درختان انجیرشان را با تگرگ درشت خراب کرد. | 47 |
He slew with hail their vines, and their sycamore-trees with ice-bolts.
| رمه‌ها و گله‌هایشان را با رعد و برق و تگرگ تلف کرد. | 48 |
And he surrendered to the hail their cattle, and their herds to the lightning's flashes.
| او آتش خشم خود را همچون فرشتگان مرگ به جان ایشان فرستاد. | 49 |
He let loose against them the fierceness of his anger, wrath and indignation, and distress, a host of angels of misfortune.
| او غضب خود را از ایشان باز نداشت بلکه بلایی فرستاد و جان آنها را گرفت. | 50 |
He leveled a path for his anger; he withheld not from death their soul, and their life he surrendered to the pestilence;
| همهٔ پسران نخست‌زادهٔ مصری را کشت. | 51 |
And he smote all the first-born in Egypt; the first of their strength in the tents of Ham;
| آنگاه بنی‌اسرائیل را از مصر بیرون آورد و آنها را همچون گلهٔ گوسفند به بیابان هدایت کرد. | 52 |
But he caused his own people to depart like flocks, and guided them like a drove in the wilderness.
| ایشان را به راههای امن و بی‌خطر راهنمایی کرد تا نترسند؛ اما دشمنان آنها در دریای سرخ غرق شدند. | 53 |
And he led them in safety, so that they felt no dread; but the sea covered over their enemies.
| سرانجام خدا اجداد ما را به این سرزمین مقدّس آورد، یعنی همین کوهستانی که با دست توانای خود آن را تسخیر نمود. | 54 |
And he brought them to his holy territory, even to this mount, which his right hand had acquired.
| ساکنان این سرزمین را از پیش روی ایشان بیرون راند؛ سرزمین موعود را بین قبایل اسرائیل تقسیم نمود و به آنها اجازه داد که در خانه‌های آنجا سکونت گزینند. | 55 |
And he drove out from before them nations, and divided them by the measuring-line as an inheritance, and he caused to dwell in their tents the tribes of Israel.
| اما با این همه، خدای متعال را امتحان کردند و از فرمان او سر پیچیدند و دستورهایش را اجرا نکردند. | 56 |
Yet they tempted and rebelled against the most high God, and his testimonies they kept not;
| مانند اجداد خود از خدا روی برتافتند و به او خیانت کردند و همچون کمانی کج، غیرقابل اعتماد شدند. | 57 |
But swerved aside, and dealt unfaithfully like their fathers; they turned about like a deceitful bow.
| بتکده‌ها ساختند و به پرستش بتها پرداختند و به این وسیله خشم خداوند را برانگیختند. | 58 |
And they provoked him to anger with their high-places, and with their graven images they moved him to jealousy.
| وقتی خدا چنین بی‌وفایی از اسرائیل دید، بسیار غضبناک گردید و آنها را به کلی طرد کرد. | 59 |
God heard this, and he became wroth, and felt greatly disgusted with Israel;
| خیمهٔ عبادت را که در شیلوه بر پا ساخته بود ترک کرد | 60 |
And he cast off the dwelling at Shiloh, the tabernacle where he had dwelt among men;
| و صندوق مقدّس را که مظهر قدرت و حضورش در بین اسرائیل بود، به دست دشمن سپرد. | 61 |
And he gave up his strength unto captivity, and his glory into the adversary's hand.
| بر قوم برگزیدهٔ خویش غضبناک گردید و آنها را به دم شمشیر دشمنان سپرد. | 62 |
And he surrendered his people unto the sword; and with his inheritance was he wroth.
| جوانانشان در آتش جنگ سوختند و دخترانشان لباس عروسی بر تن نکردند. | 63 |
His young men the fire devoured; and his virgins were not demanded in marriage.
| کاهنانشان به دم شمشیر افتادند و زنهایشان نتوانستند برای آنها سوگواری کنند. | 64 |
His priests fell by the sword; and his widows did not weep.
| سرانجام خداوند همچون کسی که از خواب بیدار شود، و مانند شخص نیرومندی که از باده سرخوش گردد، به یاری اسرائیل برخاست. | 65 |
Then awoke the Lord as one that sleepeth, like a mighty man that shouteth by reason of wine.
| دشمنان قوم خود را شکست داده، آنها را برای همیشه رسوا ساخت. | 66 |
And he smote his enemies backward: a perpetual disgrace on them.
| او فرزندان یوسف و قبیلهٔ افرایم را طرد نمود | 67 |
Yet was he disgusted with the tent of Joseph, and of the tribe of Ephraim he made not choice;
| اما قبیلهٔ یهودا و کوه صهیون را که از قبل دوست داشت، برگزید. | 68 |
But he chose the tribe of Judah, the mount Zion which he loved.
| در آنجا خانهٔ مقدّس خود را مانند کوههای محکم و پابرجای دنیا، جاودانه بر پا نمود. | 69 |
And he built like high [mountains] his sanctuary, like the earth which he hath founded for ever.
| سپس خدمتگزار خود داوود را که گوسفندان پدرش را می‌چرانید، برگزید. | 70 |
And he made choice of David his servant, and took him from the sheep-folds:
| او را از چوپانی گرفت و به پادشاهی اسرائیل نصب نمود. | 71 |
From following the ewes with young he brought him, to feed Jacob his people, and Israel his inheritance.
| داوود با صمیم قلب از اسرائیل مراقبت نمود و با مهارت کامل ایشان را رهبری کرد. | 72 |
And he fed them according to the integrity of his heart; and by the skilfulness of his hands did he lead them.
