< مزامیر 78 >

قصیدۀ آساف. ای قوم من، به تعالیم من گوش فرا دهید و به آنچه می‌گویم توجه نمایید. 1
Асафово поучение. Слушайте, люде мои, поучението ми: Приклонете ушите си към думите на устата ми.
زیرا می‌خواهم با مَثَلها سخن گویم. می‌خواهم معماهای قدیمی را برایتان شرح دهم. 2
Ще отворя устата си в притча, Ще произнеса гатанки от древността.
می‌خواهم آنچه را که از نیاکان خود شنیده‌ام تعریف کنم. 3
Това, което чухме и научихме, И нашите бащи ни разказаха,
اینها را باید تعریف کنیم و مخفی نسازیم تا فرزندان ما نیز بدانند که خداوند با قدرت خود چه کارهای شگفت‌انگیز و تحسین برانگیزی انجام داده است. 4
Няма да го скрием от чадата им в идното поколение, Но ще повествуваме хвалите на Господа, Неговата сила и чудесните дала, които извърши,
خدا احکام و دستورهای خود را به قوم اسرائیل داد و به ایشان امر فرمود که آنها را به فرزندانشان بیاموزند 5
Защото Той постави свидетелство в Якова, И положи закон в Израиля, За които заповяда в Израиля, За които заповяда на бащите ни Да ги възвестяват чадата си,
و فرزندان ایشان نیز به نوبهٔ خود آن احکام را به فرزندان خود تعلیم دهند تا به این ترتیب هر نسلی با احکام و دستورهای خدا آشنا گردد. 6
За да ги знае идното поколение, Децата, които щяха да се родят, - Които да настанат и да ги разказват на своите чада.
به این ترتیب آنها یاد می‌گیرند که بر خدا توکل نمایند و کارهایی را که او برای نیاکانشان انجام داده است، فراموش نکنند و پیوسته مطیع دستورهایش باشند. 7
За да възложат надеждата си на Бога, И да не забравят делата на Бога, Но да пазят Неговите заповеди,
در نتیجه آنها مانند نیاکان خود مردمی سرکش و یاغی نخواهند شد که ایمانی سست و ناپایدار داشتند و نسبت به خدا وفادار نبودند. 8
И да не станат като бащите си, Упорито и непокорно поколение, Поколение, което не утвърди сърцето си. И чийто дух не биде непоколебим за Бога.
افراد قبیلهٔ افرایم با وجود اینکه به تیر و کمان مجهز بودند و در تیراندازی مهارت خاص داشتند، هنگام جنگ پا به فرار نهادند. 9
Ефремците, макар въоръжени и запъващи лъкове, Върнаха се назад в деня на боя.
آنان پیمان خود را که با خدا بسته بودند، شکستند و نخواستند مطابق دستورهای او زندگی کنند. 10
Не опазиха завета на Бога, И в закона Му не склониха да ходят,
کارها و معجزات او را که برای ایشان و نیاکانشان در مصر انجام داده بود، فراموش کردند، 11
А забравиха Неговите деяния И чудесните дела, които им показа.
کارهای شگفت‌انگیزی که برای نیاکانشان در دشت صوعن در سرزمین مصر انجام داده بود. 12
Пред бащите им извърши чудеса В Египетската земя, в полето Танис
خدا دریای سرخ را شکافت و آبها را مانند دیوار بر پا نگه داشت تا ایشان از آن عبور کنند. 13
Раздвои морето и ги преведе, И направи водите да стоят като грамада.
بنی‌اسرائیل را در روز به‌وسیلۀ ستون ابر راهنمایی می‌کرد و در شب توسط روشنایی آتش! 14
Води ги денем с облак, И цялата нощ с огнена виделина.
در بیابان صخره‌ها را شکافت و برای آنها آب فراهم آورد. 15
Разцепи канари в пустинята, И ги напои изобилно като от бездни.
بله، از صخره چشمه‌های آب جاری ساخت! 16
И изведе потоци из канарата, И направи да потекат води като реки.
ولی با وجود این، ایشان بار دیگر نسبت به خدای متعال گناه ورزیدند و در صحرا از فرمان او سر پیچیدند. 17
Но те продължиха да Му съгрешават още И да огорчават Всевишния в безводната страна.
آنها خدا را امتحان کردند و از او خوراک خواستند. 18
Със сърцето си изпитаха Бога, Като искаха ястия за лакомството си,
حتی بر ضد خدا حرف زدند و گفتند: «آیا خدا می‌تواند در این بیابان برای ما خوراک تهیه کند؟ 19
И говориха против Бога, казвайки: Може ли Бог да приготви трапеза в пустинята?
درست است که او از صخره آب بیرون آورد و بر زمین جاری ساخت، ولی آیا می‌تواند نان و گوشت را نیز برای قوم خود فراهم کند؟» 20
Ето, Той удари канарата, та потекоха води и потоци преляха; А може ли и хляб да даде, или да достави месо за людете Си?
خداوند چون این را شنید غضبناک شد و آتش خشم او علیه اسرائیل شعله‌ور گردید، 21
Затова Господ чу и се разгневи, И огън пламна против Якова, А още и гняв обсипа Израиля;
زیرا آنها ایمان نداشتند که خدا قادر است احتیاج آنها را برآورد. 22
Защото не повярваха в Бога, Нито Му уповаваха, че ще ги избави.
با وجود این، خدا درهای آسمان را گشود 23
При все това Той заповяда на облаците горе, И отвори небесните врати,
و نان آسمانی را برای ایشان بارانید تا بخورند و سیر شوند. 24
Та им наваля манна да ядат И даде им небесно жито.
بله، آنها خوراک فرشتگان را خوردند و تا آنجا که می‌توانستند بخورند خدا به ایشان عطا فرمود. 25
Всеки ядеше ангелски хляб; Прати им храна до насита.
سپس با قدرت الهی خود، بادهای شرقی و جنوبی را فرستاد 26
Подигна източен вятър на небето, И със силата Си докара южния вятър.
تا پرندگان بی‌شماری همچون شنهای ساحل دریا برای قوم او بیاورند. 27
Наваля върху тях и месо изобилно като прах, И птици крилати много като морския пясък;
پرندگان در اردوی اسرائیل، اطراف خیمه‌ها فرود آمدند. 28
И направи ги да падат всред стана им, Около жилищата им.
پس خوردند و سیر شدند؛ آنچه را که خواستند خدا به ایشان داد. 29
И тъй, ядоха и се преситиха, Като им даде това, което желаеха.
اما پیش از آنکه هوس آنها ارضا شود، در حالی که هنوز غذا در دهانشان بود، 30
А докато още не бяха се отказали от лакомството си, И ястието им бе в устата им,
غضب خدا بر ایشان افروخته شد و شجاعان و جوانان اسرائیل را کشت. 31
Гневът Божий ги обсипа та изби по-тлъстите от тях, И повали отборните на Израиля.
با وجود این همه معجزات، بنی‌اسرائیل باز نسبت به خدا گناه کردند و به کارهای شگفت‌انگیز او ایمان نیاوردند. 32
При всичко това те следваха да съгрешават, И не вярваха поради чудесните Му дела.
بنابراین خدا کاری کرد که آنها روزهایشان را در بیابان تلف کنند و عمرشان را با ترس و لرز بگذرانند. 33
Затова Той изнуряваше дните им със суета, И годините им с ужас.
هنگامی که خدا عده‌ای از آنان را کشت بقیه توبه کرده، به سوی او بازگشت نمودند 34
Когато ги умъртвяваше, тогава питаха за Него, Та изново търсеха Бога ревностно;
و به یاد آوردند که خدای متعال پناهگاه و پشتیبان ایشان است. 35
И спомниха, че Бог им беше канара, И всевишният Бог техен изкупител.
اما توبهٔ آنها از صمیم قلب نبود؛ آنها به خدا دروغ گفتند. 36
Но с устата си Го ласкаеха, И с езика си Го лъжеха;
دل بنی‌اسرائیل از خدا دور بود و آنها نسبت به عهد او وفادار نماندند. 37
Защото сърцето им не беше право пред Него, Нито бяха верни на завета Му.
اما خدا باز بر آنها ترحم فرموده، گناه ایشان را بخشید و آنها را از بین نبرد. بارها غضب خود را از بنی‌اسرائیل برگردانید، 38
Но Той, като многомилостив, прощаваше беззаконието им и не ги погубваше; Да! много пъти въздържаше гнева Си, И не подигаше всичкото Си негодувание;
زیرا می‌دانست که ایشان بشر فانی هستند و عمرشان دمی بیش نیست. 39
И си спомняше, че бяха плът, Вятър, който прехожда и не се връща.
بنی‌اسرائیل در بیابان چندین مرتبه سر از فرمان خداوند پیچیدند و او را رنجاندند. 40
Колко пъти Го огорчаваха в пустинята И Го разгневяваха в безводната страна,
بارها و بارها خدای مقدّس اسرائیل را آزمایش کردند و به او بی‌حرمتی نمودند. 41
Като изново изпитваха Бога, И предизвикваха Светия Израилев!
قدرت عظیم او را فراموش کردند و روزی را که او ایشان را از دست دشمن رهانیده بود به یاد نیاوردند. 42
Не си спомнюваха силата на ръката Му В деня, когато ги избави от противника,
بلاهایی را که او در منطقهٔ صوعن بر مصری‌ها نازل کرده بود، فراموش کردند. 43
Как показа в Египет знаменията Си, И чудесата на полето Танис,
در آن زمان خدا آبهای مصر را به خون تبدیل نمود تا مصری‌ها نتوانند از آن بنوشند. 44
И превърна вадите им в кръв, И потоците им, та не можаха да пият;
انواع پشه‌ها را به میان مصری‌ها فرستاد تا آنها را بگزند. خانه‌های آنها را پر از قورباغه کرد. 45
Как прати върху тях рояци мухи, които ги изпоядоха, И жаби, които ги изпогубиха,
محصولات و مزارع ایشان را به‌وسیلۀ کرم و ملخ از بین برد. 46
И предаде произведенията им на гъсеници, И трудовете им на скакалци
تاکستانها و درختان انجیرشان را با تگرگ درشت خراب کرد. 47
Как порази с град лозята им, И със светкавици черниците им,
رمه‌ها و گله‌هایشان را با رعد و برق و تگرگ تلف کرد. 48
И предаде на град добитъка им, И стадата им на мълнии;
او آتش خشم خود را همچون فرشتگان مرگ به جان ایشان فرستاد. 49
Как изля върху тях пламенния Си гняв, Негодувание, ярост и неволя, - Нашествие на ангелите на злощастието,
او غضب خود را از ایشان باز نداشت بلکه بلایی فرستاد و جان آنها را گرفت. 50
Изравни пътя за гнева Си, Но пощади от смърт душата им, Но предаде на мор живота им;
همهٔ پسران نخست‌زادهٔ مصری را کشت. 51
Как порази всеки първороден заведе ги като стадо в Египет, Първака на силите им в шатрите на Хама,
آنگاه بنی‌اسرائیل را از مصر بیرون آورد و آنها را همچون گلهٔ گوسفند به بیابان هدایت کرد. 52
А людете Си изведе като овци и заведе ги като стадо в пустинята,
ایشان را به راههای امن و بی‌خطر راهنمایی کرد تا نترسند؛ اما دشمنان آنها در دریای سرخ غرق شدند. 53
И води ги безопасно, така щото не се бояха, А неприятелите им - морето ги покри;
سرانجام خدا اجداد ما را به این سرزمین مقدّس آورد، یعنی همین کوهستانی که با دست توانای خود آن را تسخیر نمود. 54
Как ги въведе в светия Си предел. В тая поляна, която десницата Му придоби,
ساکنان این سرزمین را از پیش روی ایشان بیرون راند؛ سرزمین موعود را بین قبایل اسرائیل تقسیم نمود و به آنها اجازه داد که در خانه‌های آنجا سکونت گزینند. 55
И изгони пред тях народите, Та им ги раздели за наследство с въже, И в шатрите им настани Израилевите племена.
اما با این همه، خدای متعال را امتحان کردند و از فرمان او سر پیچیدند و دستورهایش را اجرا نکردند. 56
Но въпреки това те изпитваха Всевишния Бог и се бунтуваха против Него, И не пазеха наредбите Му,
مانند اجداد خود از خدا روی برتافتند و به او خیانت کردند و همچون کمانی کج، غیرقابل اعتماد شدند. 57
Но връщаха се назад, и обхождаха се неверно както бащите им; Измятаха се като неверен лък.
بتکده‌ها ساختند و به پرستش بتها پرداختند و به این وسیله خشم خداوند را برانگیختند. 58
Защото Го разгневиха с високите си места, И с ваяните си идоли Го подбуждаха към ревност.
وقتی خدا چنین بی‌وفایی از اسرائیل دید، بسیار غضبناک گردید و آنها را به کلی طرد کرد. 59
Чу Бог и възнегодува, И много се погнуси от Израиля,
خیمهٔ عبادت را که در شیلوه بر پا ساخته بود ترک کرد 60
Тъй че напусна скинията в Сило, Шатъра, който бе поставил между човеците,
و صندوق مقدّس را که مظهر قدرت و حضورش در بین اسرائیل بود، به دست دشمن سپرد. 61
И предаде на пленение Силата Си, Славата Си в неприятелска ръка.
بر قوم برگزیدهٔ خویش غضبناک گردید و آنها را به دم شمشیر دشمنان سپرد. 62
Тоже и людете Си предаде на меч, Като се разгневи на наследстовото Си.
جوانانشان در آتش جنگ سوختند و دخترانشان لباس عروسی بر تن نکردند. 63
Огън пояде момците им, И девиците им не се възпяваха с венчални песни.
کاهنانشان به دم شمشیر افتادند و زنهایشان نتوانستند برای آنها سوگواری کنند. 64
Свещениците им паднаха от нож; И вдовиците им не плакаха.
سرانجام خداوند همچون کسی که از خواب بیدار شود، و مانند شخص نیرومندی که از باده سرخوش گردد، به یاری اسرائیل برخاست. 65
Тогава се събуди Господ като от сън, Като силен мъж, който ободрен от вино, вика;
دشمنان قوم خود را شکست داده، آنها را برای همیشه رسوا ساخت. 66
И, като порази враговете Си, отблъсна ги назад, Та ги предаде на вечно посрамяване.
او فرزندان یوسف و قبیلهٔ افرایم را طرد نمود 67
При това Той се отказа от Иосифовия шатър, И Ефремовото племе не избра;
اما قبیلهٔ یهودا و کوه صهیون را که از قبل دوست داشت، برگزید. 68
Но избра Юдовото племе, Хълма Сион, който възлюби.
در آنجا خانهٔ مقدّس خود را مانند کوههای محکم و پابرجای دنیا، جاودانه بر پا نمود. 69
Съгради светилището Си като небесните възвишения, Като земята, която е утвърдил за винаги.
سپس خدمتگزار خود داوود را که گوسفندان پدرش را می‌چرانید، برگزید. 70
Избра и слугата Си Давида, И го взе от кошарите на овците;
او را از چوپانی گرفت و به پادشاهی اسرائیل نصب نمود. 71
Отподир дойните овци го доведе За да пасе людете Му Якова и наследството Му Израиля.
داوود با صمیم قلب از اسرائیل مراقبت نمود و با مهارت کامل ایشان را رهبری کرد. 72
Така той ги пасеше според незлобието на сърцето си, И ги водеше с изкуството на ръцете си.

< مزامیر 78 >