مزامیر 74

1 قصیدۀ آساف. ای خدا، چرا برای همیشه ما را ترک کرده‌ای؟ چرا بر ما که گوسفندان مرتع تو هستیم خشمگین شده‌ای؟

En undervisning Assaphs. Gud, hvi förkastar du oss så alldeles; och äst så grymmeliga vred öfver dina fosterfår?

2 قوم خود را که در زمان قدیم از اسارت بازخریدی، به یاد آور. تو ما را نجات دادی تا قوم خاص تو باشیم. شهر اورشلیم را که در آن ساکن بودی، به یاد آور.

Tänk uppå dina menighet, den du af ålder förvärfvat, och dig till arfvedel förlöst hafver; uppå Zions berg, der du bor.

3 بر خرابه‌های شهر ما عبور کن و ببین دشمن چه بر سر خانهٔ تو آورده است!

Trampa dem på fötterna, och stöt dem platt neder i grund. Fienden hafver all ting förderfvat i helgedomenom.

4 دشمنانت در خانهٔ تو فریاد پیروزی سر دادند و پرچمشان را به اهتزاز درآوردند.

Dina ovänner ryta uti dinom husom, och sätta sina afgudar der in.

5 مانند هیزم‌شکنانی که با تبرهای خود درختان جنگل را قطع می‌کنند،

Man ser yxerna ofvantill blänka, såsom man i en skog högge;

6 تمام نقشهای تراشیده را با گرز و تبر خرد کردند

Och sönderhugga all dess tafvelverk med yxer och bilor.

7 و خانهٔ مقدّس تو را به آتش کشیده با خاک یکسان نمودند.

De uppbränna din helgedom; de oskära dins Namns boning i grund.

8 عبادتگاه‌های تو را در سراسر خاک اسرائیل به آتش کشیدند تا هیچ اثری از خداپرستی برجای نماند.

De tala i sitt hjerta: Låter oss skinna dem; de uppbränna all Guds hus i landena.

9 هیچ نبی در میان ما نیست که بداند این وضع تا به کی ادامه می‌یابد تا ما را از آن خبر دهد.

Vår tecken se vi intet, och ingen Prophet predikar mer, och ingen, lärare lärer oss mer.

10 ای خدا، تا به کی به دشمن اجازه می‌دهی به نام تو اهانت کند؟

Ack! Gud, huru länge skall ovännen försmäda; och fienden så alldeles förlasta ditt Namn?

11 چرا دست خود را عقب کشیده‌ای و به داد ما نمی‌رسی؟ دست راست خود را از گریبان خود بیرون آور و دشمنانمان را نابود کن.

Hvi vänder du dina hand ifrå, och dina högra hand så platt ifrå ditt sköt?

12 ای خدا، تو از قدیم پادشاه ما بوده‌ای و بارها ما را نجات داده‌ای.

Men Gud är min Konung af ålder; den all hjelp gör, som på jordene sker.

13 تو دریا را به نیروی خود شکافتی، و سرهای هیولاهای دریا را شکستی.

Du sönderdelar hafvet genom dina kraft, och sönderslår drakarnas hufvud i vattnet.

14 سرهای لِویاتان را فروکوفتی، و آن را خوراک جانوران صحرا ساختی.

Du sönderkrossar hufvuden af hvalfiskarna, och gifver dem folkena i öknene till spis.

15 چشمه‌ها جاری ساختی تا قوم تو آب بنوشند و رود همیشه پر آب را خشک کردی تا از آن عبور کنند.

Du låter uppvälla källor och bäcker; du låter borttorkas starka strömmar.

16 شب و روز را تو پدید آورده‌ای؛ خورشید و ماه را تو در آسمان قرار داده‌ای.

Dag och natt äro dine; du gör, att både sol och stjernor sitt vissa lopp hafva.

17 تمام نظم جهان از توست. تابستان و زمستان را تو به‌وجود آورده‌ای.

Du sätter hvarjo lande sina gränsor; sommar och vinter gör du.

18 ای خداوند، ببین چگونه دشمن به نام تو اهانت می‌کند.

Så betänk dock det, att fienden försmäder Herran, och ett galet folk lastar ditt Namn.

19 قوم ستمدیدهٔ خود را برای همیشه ترک نکن؛ کبوتر ضعیف خود را به چنگ پرندهٔ شکاری مسپار!

Gif dock icke dins turturdufvos själ vilddjurena, och förgät icke så platt dina fattiga kreatur.

20 گوشه‌های تاریک سرزمین ما از ظلم پر شده است، عهدی را که با ما بسته‌ای به یاد آر.

Tänk uppå förbundet; ty landet är allt omkring jämmerliga förhärjadt, och husen äro nederrifne.

21 نگذار قوم مظلوم تو بیش از این رسوا شوند. ایشان را نجات ده تا تو را ستایش کنند.

Låt icke de ringa afgå med skam; ty de fattige och elände lofva ditt Namn.

22 ای خدا، برخیز و حق خود را از دشمن بگیر، زیرا این مردم نادان تمام روز به تو توهین می‌کنند.

Upp, o Gud, och uträtta dina sak; tänk uppå den försmädelse, som dig dagliga af de galna vederfars.

23 فریاد اهانت‌آمیز آنها را که پیوسته بلند است، نشنیده مگیر.

Förgät icke dina fiendars skri; dina ovänners rasande varder ju längre ju större.