مزامیر 74

1 قصیدۀ آساف. ای خدا، چرا برای همیشه ما را ترک کرده‌ای؟ چرا بر ما که گوسفندان مرتع تو هستیم خشمگین شده‌ای؟

Oh ʼElohim, ¿por qué nos desechaste para siempre? ¿Por qué humea tu ira contra las ovejas de tu prado?

2 قوم خود را که در زمان قدیم از اسارت بازخریدی، به یاد آور. تو ما را نجات دادی تا قوم خاص تو باشیم. شهر اورشلیم را که در آن ساکن بودی، به یاد آور.

Acuérdate de tu congregación, La que compraste desde tiempo antiguo, La que redimiste para que sea tribu de tu heredad, Y de esta Montaña Sion, donde moras.

3 بر خرابه‌های شهر ما عبور کن و ببین دشمن چه بر سر خانهٔ تو آورده است!

Dirige tus pasos hacia las perpetuas desolaciones. Todo destruyó el enemigo en el Santuario.

4 دشمنانت در خانهٔ تو فریاد پیروزی سر دادند و پرچمشان را به اهتزاز درآوردند.

Tus adversarios vociferan en medio de tu lugar de reunión. Pusieron como insignias sus propios estandartes.

5 مانند هیزم‌شکنانی که با تبرهای خود درختان جنگل را قطع می‌کنند،

Se parecen a los que levantan hachas en un bosque de árboles.

6 تمام نقشهای تراشیده را با گرز و تبر خرد کردند

Y ahora todas sus entalladuras destruyen con hachas y martillos.

7 و خانهٔ مقدّس تو را به آتش کشیده با خاک یکسان نمودند.

Y hasta los cimientos quemaron tu Santuario. Profanaron el lugar de morada de tu Nombre.

8 عبادتگاه‌های تو را در سراسر خاک اسرائیل به آتش کشیدند تا هیچ اثری از خداپرستی برجای نماند.

Dijeron en su corazón: Destruyámoslos por completo. Y quemaron todas las congregaciones de ʼEL en la tierra.

9 هیچ نبی در میان ما نیست که بداند این وضع تا به کی ادامه می‌یابد تا ما را از آن خبر دهد.

No vemos nuestras insignias, Ya no hay profeta, Ni hay entre nosotros quien sepa hasta cuándo.

10 ای خدا، تا به کی به دشمن اجازه می‌دهی به نام تو اهانت کند؟

¿Hasta cuándo, oh ʼElohim, nos seguirá afrentando el adversario? ¿Seguirá blasfemando tu Nombre para siempre?

11 چرا دست خود را عقب کشیده‌ای و به داد ما نمی‌رسی؟ دست راست خود را از گریبان خود بیرون آور و دشمنانمان را نابود کن.

¿Por qué retraes tu mano? ¿Por qué escondes tu mano derecha en tu regazo? ¡Destrúyelos!

12 ای خدا، تو از قدیم پادشاه ما بوده‌ای و بارها ما را نجات داده‌ای.

Sin embargo, ʼElohim es mi Rey desde antaño, Quien hace obras de salvación en la tierra.

13 تو دریا را به نیروی خود شکافتی، و سرهای هیولاهای دریا را شکستی.

Tú dividiste el mar con tu poder. Quebraste en las aguas las cabezas de los monstruos.

14 سرهای لِویاتان را فروکوفتی، و آن را خوراک جانوران صحرا ساختی.

Tú aplastaste las cabezas de cocodrilo. Lo diste como comida a las criaturas del desierto.

15 چشمه‌ها جاری ساختی تا قوم تو آب بنوشند و رود همیشه پر آب را خشک کردی تا از آن عبور کنند.

Tú abriste fuentes y torrentes. Secaste corrientes impetuosas.

16 شب و روز را تو پدید آورده‌ای؛ خورشید و ماه را تو در آسمان قرار داده‌ای.

Tuyo es el día, tuya también la noche. Tú preparaste la luz y el sol.

17 تمام نظم جهان از توست. تابستان و زمستان را تو به‌وجود آورده‌ای.

Tú estableciste todos los límites de la tierra. Tú hiciste verano e invierno.

18 ای خداوند، ببین چگونه دشمن به نام تو اهانت می‌کند.

Recuerda esto, oh Yavé, que el enemigo te ofendió, Y gente insensata blasfemó tu Nombre.

19 قوم ستمدیدهٔ خود را برای همیشه ترک نکن؛ کبوتر ضعیف خود را به چنگ پرندهٔ شکاری مسپار!

No entregues la vida de tu tórtola a las bestias salvajes. No olvides para siempre la vida de tu pobre.

20 گوشه‌های تاریک سرزمین ما از ظلم پر شده است، عهدی را که با ما بسته‌ای به یاد آر.

Considera el Pacto, Porque los lugares oscuros de la tierra están llenos de habitaciones de violencia.

21 نگذار قوم مظلوم تو بیش از این رسوا شوند. ایشان را نجات ده تا تو را ستایش کنند.

No permitas que el oprimido regrese avergonzado. Ordena que los afligidos y menesterosos alaben tu Nombre.

22 ای خدا، برخیز و حق خود را از دشمن بگیر، زیرا این مردم نادان تمام روز به تو توهین می‌کنند.

¡Levántate, oh ʼElohim, y defiende tu propia causa! Recuerda cómo el insensato te ofende todo el día.

23 فریاد اهانت‌آمیز آنها را که پیوسته بلند است، نشنیده مگیر.

No olvides la voz de tus adversarios, El tumulto de los que se levantan contra Ti, Que sube de continuo.