مزامیر 74

1 قصیدۀ آساف. ای خدا، چرا برای همیشه ما را ترک کرده‌ای؟ چرا بر ما که گوسفندان مرتع تو هستیم خشمگین شده‌ای؟

Una contemplación de Asaf. Dios, ¿por qué nos has rechazado para siempre? ¿Por qué arde tu ira contra las ovejas de tu prado?

2 قوم خود را که در زمان قدیم از اسارت بازخریدی، به یاد آور. تو ما را نجات دادی تا قوم خاص تو باشیم. شهر اورشلیم را که در آن ساکن بودی، به یاد آور.

Acuérdate de tu congregación, que adquiriste desde antaño, que has redimido para ser la tribu de tu herencia: Monte Sion, en el que has vivido.

3 بر خرابه‌های شهر ما عبور کن و ببین دشمن چه بر سر خانهٔ تو آورده است!

Levanta tus pies hacia las ruinas perpetuas, todo el mal que el enemigo ha hecho en el santuario.

4 دشمنانت در خانهٔ تو فریاد پیروزی سر دادند و پرچمشان را به اهتزاز درآوردند.

Tus adversarios han rugido en medio de tu asamblea. Han establecido sus normas como señales.

5 مانند هیزم‌شکنانی که با تبرهای خود درختان جنگل را قطع می‌کنند،

Se comportaron como hombres que empuñan hachas, cortando un matorral de árboles.

6 تمام نقشهای تراشیده را با گرز و تبر خرد کردند

Ahora rompen toda su obra tallada con hachas y martillos.

7 و خانهٔ مقدّس تو را به آتش کشیده با خاک یکسان نمودند.

Han quemado tu santuario hasta los cimientos. Han profanado la morada de tu Nombre.

8 عبادتگاه‌های تو را در سراسر خاک اسرائیل به آتش کشیدند تا هیچ اثری از خداپرستی برجای نماند.

Dijeron en su corazón: “Los aplastaremos por completo”. Han quemado todos los lugares de la tierra donde se adoraba a Dios.

9 هیچ نبی در میان ما نیست که بداند این وضع تا به کی ادامه می‌یابد تا ما را از آن خبر دهد.

No vemos signos milagrosos. Ya no hay ningún profeta, tampoco hay entre nosotros nadie que sepa cuánto tiempo.

10 ای خدا، تا به کی به دشمن اجازه می‌دهی به نام تو اهانت کند؟

¿Hasta cuándo, Dios, reprochará el adversario? ¿El enemigo blasfemará tu nombre para siempre?

11 چرا دست خود را عقب کشیده‌ای و به داد ما نمی‌رسی؟ دست راست خود را از گریبان خود بیرون آور و دشمنانمان را نابود کن.

¿Por qué retiras tu mano, incluso tu mano derecha? ¡Sácalo de tu pecho y consúmelos!

12 ای خدا، تو از قدیم پادشاه ما بوده‌ای و بارها ما را نجات داده‌ای.

Sin embargo, Dios es mi Rey de antaño, obrando la salvación en toda la tierra.

13 تو دریا را به نیروی خود شکافتی، و سرهای هیولاهای دریا را شکستی.

Dividiste el mar con tu fuerza. Rompiste las cabezas de los monstruos marinos en las aguas.

14 سرهای لِویاتان را فروکوفتی، و آن را خوراک جانوران صحرا ساختی.

Rompiste las cabezas del Leviatán en pedazos. Lo diste como alimento a la gente y a las criaturas del desierto.

15 چشمه‌ها جاری ساختی تا قوم تو آب بنوشند و رود همیشه پر آب را خشک کردی تا از آن عبور کنند.

Abriste el manantial y el arroyo. Has secado ríos caudalosos.

16 شب و روز را تو پدید آورده‌ای؛ خورشید و ماه را تو در آسمان قرار داده‌ای.

El día es tuyo, la noche también. Has preparado la luz y el sol.

17 تمام نظم جهان از توست. تابستان و زمستان را تو به‌وجود آورده‌ای.

Tú has fijado todos los límites de la tierra. Has hecho el verano y el invierno.

18 ای خداوند، ببین چگونه دشمن به نام تو اهانت می‌کند.

Acuérdate de esto: el enemigo se ha burlado de ti, Yahvé. Los insensatos han blasfemado tu nombre.

19 قوم ستمدیدهٔ خود را برای همیشه ترک نکن؛ کبوتر ضعیف خود را به چنگ پرندهٔ شکاری مسپار!

No entregues el alma de tu paloma a las fieras. No olvides la vida de tus pobres para siempre.

20 گوشه‌های تاریک سرزمین ما از ظلم پر شده است، عهدی را که با ما بسته‌ای به یاد آر.

Honra tu pacto, porque las guaridas de la violencia llenan los lugares oscuros de la tierra.

21 نگذار قوم مظلوم تو بیش از این رسوا شوند. ایشان را نجات ده تا تو را ستایش کنند.

No dejes que los oprimidos vuelvan avergonzados. Que los pobres y los necesitados alaben tu nombre.

22 ای خدا، برخیز و حق خود را از دشمن بگیر، زیرا این مردم نادان تمام روز به تو توهین می‌کنند.

¡Levántate, Dios! Defiende tu propia causa. Recuerda cómo el tonto se burla de ti todo el día.

23 فریاد اهانت‌آمیز آنها را که پیوسته بلند است، نشنیده مگیر.

No olvides la voz de tus adversarios. El tumulto de los que se levantan contra ti asciende continuamente.