مزامیر 74

1 قصیدۀ آساف. ای خدا، چرا برای همیشه ما را ترک کرده‌ای؟ چرا بر ما که گوسفندان مرتع تو هستیم خشمگین شده‌ای؟

Instrução de Asafe: Deus, por que nos rejeitaste para sempre? [Por que] tua ira fumega contra as ovelhas do teu pasto?

2 قوم خود را که در زمان قدیم از اسارت بازخریدی، به یاد آور. تو ما را نجات دادی تا قوم خاص تو باشیم. شهر اورشلیم را که در آن ساکن بودی، به یاد آور.

Lembra-te do teu povo, que tu compraste desde a antiguidade; a tribo de tua herança, que resgataste; o monte Sião, em que habitaste.

3 بر خرابه‌های شهر ما عبور کن و ببین دشمن چه بر سر خانهٔ تو آورده است!

Percorre as ruínas duradouras, tudo que o inimigo destruiu no santuário.

4 دشمنانت در خانهٔ تو فریاد پیروزی سر دادند و پرچمشان را به اهتزاز درآوردند.

Os teus inimigos rugiram no meio de tuas assembleias; puseram por sinais de vitória os símbolos deles.

5 مانند هیزم‌شکنانی که با تبرهای خود درختان جنگل را قطع می‌کنند،

Eles eram como o que levantam machados contra os troncos das árvores.

6 تمام نقشهای تراشیده را با گرز و تبر خرد کردند

E agora, com machados e martelos, quebraram todas as obras entalhadas.

7 و خانهٔ مقدّس تو را به آتش کشیده با خاک یکسان نمودند.

Puseram fogo no teu santuário; profanaram [levando] ao chão o lugar onde o teu nome habita.

8 عبادتگاه‌های تو را در سراسر خاک اسرائیل به آتش کشیدند تا هیچ اثری از خداپرستی برجای نماند.

Disseram em seus corações: Nós os destruiremos por completo; serão queimadas todas as assembleias de Deus na terra.

9 هیچ نبی در میان ما نیست که بداند این وضع تا به کی ادامه می‌یابد تا ما را از آن خبر دهد.

Já não vemos os nossos sinais; já não há mais profeta; e ninguém entre nós sabe até quando será assim.

10 ای خدا، تا به کی به دشمن اجازه می‌دهی به نام تو اهانت کند؟

Deus, até quando o adversário insultará? O inimigo blasfemará o teu nome para sempre?

11 چرا دست خود را عقب کشیده‌ای و به داد ما نمی‌رسی؟ دست راست خود را از گریبان خود بیرون آور و دشمنانمان را نابود کن.

Por que está afastada a tua mão direita? Tira-a do teu peito!

12 ای خدا، تو از قدیم پادشاه ما بوده‌ای و بارها ما را نجات داده‌ای.

Deus é o meu Rei desde a antiguidade; ele opera salvação no meio da terra.

13 تو دریا را به نیروی خود شکافتی، و سرهای هیولاهای دریا را شکستی.

Tu dividiste o mar com a tua força; quebraste as cabeças dos monstros nas águas.

14 سرهای لِویاتان را فروکوفتی، و آن را خوراک جانوران صحرا ساختی.

Despedaçaste as cabeças do leviatã; e o deste como alimento ao povo do deserto.

15 چشمه‌ها جاری ساختی تا قوم تو آب بنوشند و رود همیشه پر آب را خشک کردی تا از آن عبور کنند.

Tu dividiste a fonte e o ribeiro; tu secaste os rios perenes.

16 شب و روز را تو پدید آورده‌ای؛ خورشید و ماه را تو در آسمان قرار داده‌ای.

A ti pertence o dia, a noite também é tua; tu preparaste a luz e o sol.

17 تمام نظم جهان از توست. تابستان و زمستان را تو به‌وجود آورده‌ای.

Tu estabeleceste todos os limites da terra; tu formaste o verão e o inverno.

18 ای خداوند، ببین چگونه دشمن به نام تو اهانت می‌کند.

Lembra-te disto: que o inimigo insultou ao SENHOR; e um povo tolo blasfemou o teu nome.

19 قوم ستمدیدهٔ خود را برای همیشه ترک نکن؛ کبوتر ضعیف خود را به چنگ پرندهٔ شکاری مسپار!

Não entregues a vida da tua pombinha para os animais selvagens; não te esqueças para sempre da vida dos teus pobres.

20 گوشه‌های تاریک سرزمین ما از ظلم پر شده است، عهدی را که با ما بسته‌ای به یاد آر.

Olha para o [teu] pacto, porque os lugares escuros da terra estão cheios de habitações violentas.

21 نگذار قوم مظلوم تو بیش از این رسوا شوند. ایشان را نجات ده تا تو را ستایش کنند.

Não permitas que o oprimido volte humilhado; que o aflito e o necessitado louvem o teu nome.

22 ای خدا، برخیز و حق خود را از دشمن بگیر، زیرا این مردم نادان تمام روز به تو توهین می‌کنند.

Levanta-te, Deus; luta em favor de tua causa; lembra-te do insulto que o tolo faz a ti o dia todo.

23 فریاد اهانت‌آمیز آنها را که پیوسته بلند است، نشنیده مگیر.

Não te esqueças da voz dos teus adversários; o barulho dos que se levantam contra ti sobe cada vez mais.