مزامیر 74

1 قصیدۀ آساف. ای خدا، چرا برای همیشه ما را ترک کرده‌ای؟ چرا بر ما که گوسفندان مرتع تو هستیم خشمگین شده‌ای؟

アサフのマスキールの歌 神よ、なぜ、われらをとこしえに捨てられるのですか。なぜ、あなたの牧の羊に怒りを燃やされるのですか。

2 قوم خود را که در زمان قدیم از اسارت بازخریدی، به یاد آور. تو ما را نجات دادی تا قوم خاص تو باشیم. شهر اورشلیم را که در آن ساکن بودی، به یاد آور.

昔あなたが手に入れられたあなたの公会、すなわち、あなたの嗣業の部族となすためにあがなわれたものを思い出してください。あなたが住まわれたシオンの山を思い出してください。

3 بر خرابه‌های شهر ما عبور کن و ببین دشمن چه بر سر خانهٔ تو آورده است!

とこしえの滅びの跡に、あなたの足を向けてください。敵は聖所で、すべての物を破壊しました。

4 دشمنانت در خانهٔ تو فریاد پیروزی سر دادند و پرچمشان را به اهتزاز درآوردند.

あなたのあだは聖所の中でほえさけび、彼らのしるしを立てて、しるしとしました。

5 مانند هیزم‌شکنانی که با تبرهای خود درختان جنگل را قطع می‌کنند،

彼らは上の入口では、おのをもって木の格子垣を切り倒しました。

6 تمام نقشهای تراشیده را با گرز و تبر خرد کردند

また彼らは手おのと鎚とをもって聖所の彫り物をことごとく打ち落しました。

7 و خانهٔ مقدّس تو را به آتش کشیده با خاک یکسان نمودند.

彼らはあなたの聖所に火をかけ、み名のすみかをけがして、地に倒しました。

8 عبادتگاه‌های تو را در سراسر خاک اسرائیل به آتش کشیدند تا هیچ اثری از خداپرستی برجای نماند.

彼らは心のうちに言いました、「われらはことごとくこれを滅ぼそう」と。彼らは国のうちの神の会堂をことごとく焼きました。

9 هیچ نبی در میان ما نیست که بداند این وضع تا به کی ادامه می‌یابد تا ما را از آن خبر دهد.

われらは自分たちのしるしを見ません。預言者も今はいません。そしていつまで続くのか、われらのうちには、知る者がありません。

10 ای خدا، تا به کی به دشمن اجازه می‌دهی به نام تو اهانت کند؟

神よ、あだはいつまであざけるでしょうか。敵はとこしえにあなたの名をののしるでしょうか。

11 چرا دست خود را عقب کشیده‌ای و به داد ما نمی‌رسی؟ دست راست خود را از گریبان خود بیرون آور و دشمنانمان را نابود کن.

なぜあなたは手を引かれるのですか。なぜあなたは右の手をふところに入れておかれるのですか。

12 ای خدا، تو از قدیم پادشاه ما بوده‌ای و بارها ما را نجات داده‌ای.

神はいにしえからわたしの王であって、救を世の中に行われた。

13 تو دریا را به نیروی خود شکافتی، و سرهای هیولاهای دریا را شکستی.

あなたはみ力をもって海をわかち、水の上の龍の頭を砕かれた。

14 سرهای لِویاتان را فروکوفتی، و آن را خوراک جانوران صحرا ساختی.

あなたはレビヤタンの頭をくだき、これを野の獣に与えてえじきとされた。

15 چشمه‌ها جاری ساختی تا قوم تو آب بنوشند و رود همیشه پر آب را خشک کردی تا از آن عبور کنند.

あなたは泉と流れとを開き、絶えず流れるもろもろの川をからされた。

16 شب و روز را تو پدید آورده‌ای؛ خورشید و ماه را تو در آسمان قرار داده‌ای.

昼はあなたのもの、夜もまたあなたのもの。あなたは光と太陽とを設けられた。

17 تمام نظم جهان از توست. تابستان و زمستان را تو به‌وجود آورده‌ای.

あなたは地のもろもろの境を定め、夏と冬とを造られた。

18 ای خداوند، ببین چگونه دشمن به نام تو اهانت می‌کند.

主よ、敵はあなたをあざけり、愚かな民はあなたのみ名をののしります。この事を思い出してください。

19 قوم ستمدیدهٔ خود را برای همیشه ترک نکن؛ کبوتر ضعیف خود را به چنگ پرندهٔ شکاری مسپار!

どうかあなたのはとの魂を野の獣にわたさないでください。貧しい者のいのちをとこしえに忘れないでください。

20 گوشه‌های تاریک سرزمین ما از ظلم پر شده است، عهدی را که با ما بسته‌ای به یاد آر.

あなたの契約をかえりみてください。地の暗い所は暴力のすまいで満ちています。

21 نگذار قوم مظلوم تو بیش از این رسوا شوند. ایشان را نجات ده تا تو را ستایش کنند.

しえたげられる者を恥じさせないでください。貧しい者と乏しい者とにみ名をほめたたえさせてください。

22 ای خدا، برخیز و حق خود را از دشمن بگیر، زیرا این مردم نادان تمام روز به تو توهین می‌کنند.

神よ、起きてあなたの訴えをあげつらい、愚かな者のひねもすあなたをあざけるのをみこころにとめてください。

23 فریاد اهانت‌آمیز آنها را که پیوسته بلند است، نشنیده مگیر.

あなたのあだの叫びを忘れないでください。あなたの敵の絶えずあげる騒ぎを忘れないでください。