مزامیر 74

1 قصیدۀ آساف. ای خدا، چرا برای همیشه ما را ترک کرده‌ای؟ چرا بر ما که گوسفندان مرتع تو هستیم خشمگین شده‌ای؟

God, why have you abandoned/rejected us? Will you keep rejecting us forever [RHQ]? Why are you angry with us, since we are like sheep in your pasture [and you are like our shepherd]? [MET, RHQ]

2 قوم خود را که در زمان قدیم از اسارت بازخریدی، به یاد آور. تو ما را نجات دادی تا قوم خاص تو باشیم. شهر اورشلیم را که در آن ساکن بودی، به یاد آور.

Do not forget your people whom you chose long ago, the people whom you freed [from being slaves in Egypt] and caused to become your tribe. Do not forget Jerusalem, which was (your home/where you dwelt) [on this earth].

3 بر خرابه‌های شهر ما عبور کن و ببین دشمن چه بر سر خانهٔ تو آورده است!

Walk along [and see] where everything has been totally ruined; our enemies have destroyed everything in the sacred temple.

4 دشمنانت در خانهٔ تو فریاد پیروزی سر دادند و پرچمشان را به اهتزاز درآوردند.

Your enemies shouted triumphantly in this sacred place; they erected their banners [to show they had defeated us].

5 مانند هیزم‌شکنانی که با تبرهای خود درختان جنگل را قطع می‌کنند،

They cut down all the [engraved objects in the temple] like woodsmen cut down trees.

6 تمام نقشهای تراشیده را با گرز و تبر خرد کردند

Then they smashed all the carved wood with their axes and hammers.

7 و خانهٔ مقدّس تو را به آتش کشیده با خاک یکسان نمودند.

[Then] they burned your temple to the ground; they caused that place where you were worshiped to be unfit for people to worship in.

8 عبادتگاه‌های تو را در سراسر خاک اسرائیل به آتش کشیدند تا هیچ اثری از خداپرستی برجای نماند.

They said to themselves, “We will destroy the Israelis completely,” and they [also] burned down all the other places where we gathered to worship God.

9 هیچ نبی در میان ما نیست که بداند این وضع تا به کی ادامه می‌یابد تا ما را از آن خبر دهد.

All our sacred symbols (OR, miracles) are gone; there are no prophets now/any more, and no one knows how long [this situation will continue].

10 ای خدا، تا به کی به دشمن اجازه می‌دهی به نام تو اهانت کند؟

God, how long will our enemies make fun of you [RHQ]? Will they insult you [MTY] forever [RHQ]?

11 چرا دست خود را عقب کشیده‌ای و به داد ما نمی‌رسی؟ دست راست خود را از گریبان خود بیرون آور و دشمنانمان را نابود کن.

Why do you refuse to help [MTY, RHQ] us? Why do you keep your hand inside your cloak [instead of using it to destroy our enemies] [RHQ]?

12 ای خدا، تو از قدیم پادشاه ما بوده‌ای و بارها ما را نجات داده‌ای.

God, you have been our king [all the time] since we came out of Egypt [HYP], and you have enabled us to defeat [our enemies] in the land [of Israel].

13 تو دریا را به نیروی خود شکافتی، و سرهای هیولاهای دریا را شکستی.

By your power you caused the [Red] Sea to divide; [it was as though] you smashed the heads of the [rulers of Egypt who were like] huge sea dragons [MET].

14 سرهای لِویاتان را فروکوفتی، و آن را خوراک جانوران صحرا ساختی.

[It was as though] you crushed the head of the king of Egypt [MET] and gave his body to the animals in the desert to eat.

15 چشمه‌ها جاری ساختی تا قوم تو آب بنوشند و رود همیشه پر آب را خشک کردی تا از آن عبور کنند.

You caused springs and streams to flow, and you [also] dried up rivers that had never dried up previously.

16 شب و روز را تو پدید آورده‌ای؛ خورشید و ماه را تو در آسمان قرار داده‌ای.

You created the days and the nights, and you put the sun and the moon in their places.

17 تمام نظم جهان از توست. تابستان و زمستان را تو به‌وجود آورده‌ای.

You determined where the oceans end and the land begins, and you created the summer/hot season and the winter/cold season.

18 ای خداوند، ببین چگونه دشمن به نام تو اهانت می‌کند.

Yahweh, do not forget that your enemies laugh at you, and that it is foolish people who despise you [MTY].

19 قوم ستمدیدهٔ خود را برای همیشه ترک نکن؛ کبوتر ضعیف خود را به چنگ پرندهٔ شکاری مسپار!

Do not let your helpless people [MET] fall into the hands of their cruel enemies; do not forget your suffering/persecuted people.

20 گوشه‌های تاریک سرزمین ما از ظلم پر شده است، عهدی را که با ما بسته‌ای به یاد آر.

Do not forget the agreement that you made with us; remember that there are violent people in every dark place on the earth.

21 نگذار قوم مظلوم تو بیش از این رسوا شوند. ایشان را نجات ده تا تو را ستایش کنند.

Do not allow your oppressed people to be disgraced; help those poor and needy people in order that they will [again] praise you [MTY].

22 ای خدا، برخیز و حق خود را از دشمن بگیر، زیرا این مردم نادان تمام روز به تو توهین می‌کنند.

God, arise and defend yourself [by defending your people]! Do not forget that foolish people laugh at you (all day long/continually)!

23 فریاد اهانت‌آمیز آنها را که پیوسته بلند است، نشنیده مگیر.

Do not forget that your enemies shout angrily [at you]; the uproar that they make [while they oppose you] never stops.