مزامیر 74

1 قصیدۀ آساف. ای خدا، چرا برای همیشه ما را ترک کرده‌ای؟ چرا بر ما که گوسفندان مرتع تو هستیم خشمگین شده‌ای؟

O God, why have thou cast off forever? Why does thine anger smoke against the sheep of thy pasture?

2 قوم خود را که در زمان قدیم از اسارت بازخریدی، به یاد آور. تو ما را نجات دادی تا قوم خاص تو باشیم. شهر اورشلیم را که در آن ساکن بودی، به یاد آور.

Remember thy congregation, which thou have gotten of old, which thou have redeemed to be the tribe of thine inheritance, and mount Zion, at which thou have dwelt.

3 بر خرابه‌های شهر ما عبور کن و ببین دشمن چه بر سر خانهٔ تو آورده است!

Lift up thy feet to the perpetual ruins, all the evil that the enemy has done in the sanctuary.

4 دشمنانت در خانهٔ تو فریاد پیروزی سر دادند و پرچمشان را به اهتزاز درآوردند.

Thine adversaries have roared in the midst of thine assembly. They have set up their ensigns for signs.

5 مانند هیزم‌شکنانی که با تبرهای خود درختان جنگل را قطع می‌کنند،

They seemed as men who lifted up axes upon a thicket of trees.

6 تمام نقشهای تراشیده را با گرز و تبر خرد کردند

And now they break down all the carved work of it with hatchet and hammers.

7 و خانهٔ مقدّس تو را به آتش کشیده با خاک یکسان نمودند.

They have set thy sanctuary on fire. They have profaned the dwelling-place of thy name to the ground.

8 عبادتگاه‌های تو را در سراسر خاک اسرائیل به آتش کشیدند تا هیچ اثری از خداپرستی برجای نماند.

They said in their heart, Let us make havoc of them altogether. They have burned up all the meeting-places of God in the land.

9 هیچ نبی در میان ما نیست که بداند این وضع تا به کی ادامه می‌یابد تا ما را از آن خبر دهد.

We do not see our signs. There is no more any prophet, nor is there among us he who knows how long.

10 ای خدا، تا به کی به دشمن اجازه می‌دهی به نام تو اهانت کند؟

How long, O God, shall the adversary reproach? Shall the enemy blaspheme thy name forever?

11 چرا دست خود را عقب کشیده‌ای و به داد ما نمی‌رسی؟ دست راست خود را از گریبان خود بیرون آور و دشمنانمان را نابود کن.

Why do thou draw back thy hand, even thy right hand? Remove it from the midst of thy bosom.

12 ای خدا، تو از قدیم پادشاه ما بوده‌ای و بارها ما را نجات داده‌ای.

Yet God is my King of old, working salvation in the midst of the earth.

13 تو دریا را به نیروی خود شکافتی، و سرهای هیولاهای دریا را شکستی.

Thou divided the sea by thy strength. Thou break the heads of the sea-monsters in the waters.

14 سرهای لِویاتان را فروکوفتی، و آن را خوراک جانوران صحرا ساختی.

Thou break the heads of leviathan in pieces. Thou gave him to be food to the people inhabiting the wilderness.

15 چشمه‌ها جاری ساختی تا قوم تو آب بنوشند و رود همیشه پر آب را خشک کردی تا از آن عبور کنند.

Thou split fountain and flood. Thou dried up mighty rivers.

16 شب و روز را تو پدید آورده‌ای؛ خورشید و ماه را تو در آسمان قرار داده‌ای.

The day is thine; the night is also thine. Thou have prepared the light and the sun.

17 تمام نظم جهان از توست. تابستان و زمستان را تو به‌وجود آورده‌ای.

Thou have set all the borders of the earth. Thou have made summer and winter.

18 ای خداوند، ببین چگونه دشمن به نام تو اهانت می‌کند.

Remember this, that the enemy has reproached, O Jehovah, and that a foolish people has blasphemed thy name.

19 قوم ستمدیدهٔ خود را برای همیشه ترک نکن؛ کبوتر ضعیف خود را به چنگ پرندهٔ شکاری مسپار!

O deliver not the soul of thy turtle-dove to the wild beast. Forget not the life of thy poor forever.

20 گوشه‌های تاریک سرزمین ما از ظلم پر شده است، عهدی را که با ما بسته‌ای به یاد آر.

Have respect to the covenant, for the dark places of the earth are full of the habitations of violence.

21 نگذار قوم مظلوم تو بیش از این رسوا شوند. ایشان را نجات ده تا تو را ستایش کنند.

O let not he who is oppressed return ashamed. Let a poor and needy man praise thy name.

22 ای خدا، برخیز و حق خود را از دشمن بگیر، زیرا این مردم نادان تمام روز به تو توهین می‌کنند.

Arise, O God, plead thine own cause. Remember how the foolish man reproaches thee all the day.

23 فریاد اهانت‌آمیز آنها را که پیوسته بلند است، نشنیده مگیر.

Forget not the voice of thine adversaries. The tumult of those who rise up against thee ascends continually.