مزامیر 74

1 قصیدۀ آساف. ای خدا، چرا برای همیشه ما را ترک کرده‌ای؟ چرا بر ما که گوسفندان مرتع تو هستیم خشمگین شده‌ای؟

亞薩的訓誨詩。 上帝啊，你為何永遠丟棄我們呢？ 你為何向你草場的羊發怒，如煙冒出呢？

2 قوم خود را که در زمان قدیم از اسارت بازخریدی، به یاد آور. تو ما را نجات دادی تا قوم خاص تو باشیم. شهر اورشلیم را که در آن ساکن بودی، به یاد آور.

求你記念你古時所得來的會眾， 就是你所贖、作你產業支派的， 並記念你向來所居住的錫安山。

3 بر خرابه‌های شهر ما عبور کن و ببین دشمن چه بر سر خانهٔ تو آورده است!

求你舉步去看那日久荒涼之地， 仇敵在聖所中所行的一切惡事。

4 دشمنانت در خانهٔ تو فریاد پیروزی سر دادند و پرچمشان را به اهتزاز درآوردند.

你的敵人在你會中吼叫； 他們豎了自己的旗為記號。

5 مانند هیزم‌شکنانی که با تبرهای خود درختان جنگل را قطع می‌کنند،

他們好像人揚起斧子， 砍伐林中的樹。

6 تمام نقشهای تراشیده را با گرز و تبر خرد کردند

聖所中一切雕刻的， 他們現在用斧子錘子打壞了。

7 و خانهٔ مقدّس تو را به آتش کشیده با خاک یکسان نمودند.

他們用火焚燒你的聖所， 褻瀆你名的居所，拆毀到地。

8 عبادتگاه‌های تو را در سراسر خاک اسرائیل به آتش کشیدند تا هیچ اثری از خداپرستی برجای نماند.

他們心裏說：我們要盡行毀滅； 他們就在遍地把上帝的會所都燒毀了。

9 هیچ نبی در میان ما نیست که بداند این وضع تا به کی ادامه می‌یابد تا ما را از آن خبر دهد.

我們不見我們的標幟，不再有先知； 我們內中也沒有人知道這災禍要到幾時呢！

10 ای خدا، تا به کی به دشمن اجازه می‌دهی به نام تو اهانت کند؟

上帝啊，敵人辱罵要到幾時呢？ 仇敵褻瀆你的名要到永遠嗎？

11 چرا دست خود را عقب کشیده‌ای و به داد ما نمی‌رسی؟ دست راست خود را از گریبان خود بیرون آور و دشمنانمان را نابود کن.

你為甚麼縮回你的右手？ 求你從懷中伸出來，毀滅他們。

12 ای خدا، تو از قدیم پادشاه ما بوده‌ای و بارها ما را نجات داده‌ای.

上帝自古以來為我的王， 在地上施行拯救。

13 تو دریا را به نیروی خود شکافتی، و سرهای هیولاهای دریا را شکستی.

你曾用能力將海分開， 將水中大魚的頭打破。

14 سرهای لِویاتان را فروکوفتی، و آن را خوراک جانوران صحرا ساختی.

你曾砸碎鱷魚的頭， 把牠給曠野的禽獸為食物。

15 چشمه‌ها جاری ساختی تا قوم تو آب بنوشند و رود همیشه پر آب را خشک کردی تا از آن عبور کنند.

你曾分裂磐石，水便成了溪河； 你使長流的江河乾了。

16 شب و روز را تو پدید آورده‌ای؛ خورشید و ماه را تو در آسمان قرار داده‌ای.

白晝屬你，黑夜也屬你； 亮光和日頭是你所預備的。

17 تمام نظم جهان از توست. تابستان و زمستان را تو به‌وجود آورده‌ای.

地的一切疆界是你所立的； 夏天和冬天是你所定的。

18 ای خداوند، ببین چگونه دشمن به نام تو اهانت می‌کند.

耶和華啊，仇敵辱罵， 愚頑民褻瀆了你的名，求你記念這事。

19 قوم ستمدیدهٔ خود را برای همیشه ترک نکن؛ کبوتر ضعیف خود را به چنگ پرندهٔ شکاری مسپار!

不要將你斑鳩的性命交給野獸； 不要永遠忘記你困苦人的性命。

20 گوشه‌های تاریک سرزمین ما از ظلم پر شده است، عهدی را که با ما بسته‌ای به یاد آر.

求你顧念所立的約， 因為地上黑暗之處都滿了強暴的居所。

21 نگذار قوم مظلوم تو بیش از این رسوا شوند. ایشان را نجات ده تا تو را ستایش کنند.

不要叫受欺壓的人蒙羞回去； 要叫困苦窮乏的人讚美你的名。

22 ای خدا، برخیز و حق خود را از دشمن بگیر، زیرا این مردم نادان تمام روز به تو توهین می‌کنند.

上帝啊，求你起來為自己伸訴！ 要記念愚頑人怎樣終日辱罵你。

23 فریاد اهانت‌آمیز آنها را که پیوسته بلند است، نشنیده مگیر.

不要忘記你敵人的聲音； 那起來敵你之人的喧嘩時常上升。