مزامیر 73

1 مزمور آساف. براستی، خدا برای اسرائیل نیکوست یعنی برای آنانی که پاکدل هستند.

Ein Psalm Asafs. / Ja, gütig ist Gott gegen Israel, / Gegen die, die reines Herzens sind.

2 اما من نزدیک بود ایمانم را از دست بدهم و از راه راست گمراه شوم.

Doch meine Füße wären beinah gestrauchelt, / Meine Tritte fast ausgeglitten.

3 زیرا بر کامیابی بدکاران و شریران حسد بردم.

Denn ich ward neidisch auf die Prahler, / Als ich das Glück der Frevler sah.

4 دیدم که در زندگی درد نمی‌کشند و بدنی قوی و سالم دارند.

Sie kennen ja keine Schmerzen, / Und von Gesundheit strotzt ihr Leib.

5 مانند سایرین در زحمت نمی‌افتند و هیچ گرفتاری ندارند؛

Nicht sind sie in Unglück wie Sterbliche sonst, / Sie leiden nicht Plage wie andre Leute.

6 در نتیجه با تکبر راه می‌روند و به مردم ظلم می‌کنند.

Drum ist auch Hoffart ihr Halsschmuck, / Unrecht umhüllt sie als ihr Gewand.

7 قلبشان مملو از خباثت است و از فکرشان شرارت تراوش می‌کند.

Ihr Auge tritt mühsam hervor aus dem Fett, / Ihr Herz ist voll stolzer Gedanken.

8 مردم را مسخره می‌کنند و حرفهای کثیف بر زبان می‌رانند. با غرور سخن می‌گویند و نقشه‌های شوم می‌کشند.

Sie höhnen und sprechen boshaft von Gewalt, / Sie reden von oben herab.

9 به خدایی که در آسمان است کفر می‌گویند و به انسانی که بر زمین است فحاشی می‌کنند.

In den Himmel setzen sie ihren Mund, / Ihre Zunge ergeht sich auf Erden.

10 پس مردم گول زندگی پرناز و نعمت آنها را می‌خورند

Drum fallen ihnen die Leute zu, / Die schlürfen Wasser in Fülle ein.

11 و می‌گویند: «خدای چگونه بداند؟ آیا آن متعال می‌داند بر این زمین چه می‌گذرد؟»

Sie sprechen: "Wie sollte Gott etwas wissen? / Wohnt denn bei dem Höchsten Kenntnis?

12 به این مردم شرور نگاه کنید! ببینید چه زندگی راحتی دارند و چگونه به ثروت خود می‌افزایند.

Diese Leute leben zwar ohne Gott, / Doch haben sie, ewig ungestört, / Reichtum und Macht erlangt.

13 پس آیا من بیهوده خود را پاک نگه داشته‌ام و نگذاشته‌ام دستهایم به گناه آلوده شوند؟

Umsonst ist's, daß ich mein Herz hab reingehalten / Und meine Hände in Unschuld gewaschen.

14 نتیجه‌ای که هر روز از این کار عایدم می‌شود رنج و زحمت است.

Ich war doch geplagt den ganzen Tag / Und ward alle Morgen aufs neue gestraft."

15 ولی اگر این فکرهایم را بر زبان می‌آوردم، جزو مردم خداشناس محسوب نمی‌شدم.

Hätt ich gedacht: So will ich auch reden, / Ich hätte verleugnet deiner Kinder Geschlecht.

16 هر چه فکر کردم نتوانستم بفهمم که چرا بدکاران در زندگی کامیاب هستند؛

So sann ich denn nach, dies Rätsel zu lösen; / Doch allzu schwierig war es für mich;

17 تا اینکه به خانهٔ خدا رفتم و در آنجا به عاقبت کار آنها پی بردم.

Bis ich in Gottes Heiligtum ging / Und auf ihr (trauriges) Ende merkte.

18 ای خدا، تو بدکاران را بر پرتگاه‌های لغزنده گذاشته‌ای تا بیفتند و نابود شوند.

Ja, auf schlüpfrigen Boden stellst du sie, / Du stürzest sie ins Verderben.

19 آری، آنها ناگهان غافلگیر شده، از ترس قالب تهی خواهند کرد.

Wie sind sie im Nu zunichte geworden, / Geschwunden, vergangen durch Schreckensgerichte!

20 آنها مانند خوابی هستند که وقتی انسان بیدار می‌شود از ذهنش محو شده است؛ همچنین وقتی تو ای خداوند، برخیزی آنها محو و نابود خواهند شد!

Wie ein Traum verfliegt, sobald man erwacht: / So wirst du, Adonái, ihr Bild verschmähn, / Wenn du dich aufmachst (zu richten).

21 وقتی من به این حقیقت پی بردم، از خود شرمنده شدم!

Würde (nun wieder) mein Herz erbittert, / Und fühlt ich es stechen in meinen Nieren:

22 من احمق و نادان بودم و نزد تو ای خدا، مانند حیوان بی‌شعور رفتار کردم!

Dann wär ich ein Narr und wüßte nichts, / Ich wäre sogar wie ein Tier vor dir.

23 با این حال، تو هنوز هم مرا دوست داری و دست مرا در دست خود گرفته‌ای!

Aber ich bleibe nun stets bei dir, / Du hast ja erfaßt meine rechte Hand.

24 تو با رهنمودهایت مرا در زندگی هدایت خواهی کرد و در آخر مرا به حضور پرجلالت خواهی پذیرفت.

Nach deinem Ratschluß wirst du mich leiten / Und nimmst mich endlich mit Ehren auf.

25 ای خدا، من تو را در آسمان دارم؛ این برای من کافی است و هیچ چیز دیگر بر زمین نمی‌خواهم.

Wen hätt ich im Himmel (ohne dich)? / Und bist du mein, so begehr ich nichts weiter auf Erden.

26 اگرچه فکر و بدنم ناتوان شوند، اما تو ای خدا، قوت و تکیه‌گاه همیشگی من هستی!

Ist auch mein Leib geschwunden, und schlägt mein Herz nicht mehr: / Meines Herzens Hort und mein Besitz / Bleibt doch Elohim auf ewig!

27 خدا کسانی را که از او دور شوند و به او خیانت کنند، نابود خواهد کرد.

Denn die von dir weichen, die kommen um; / Du vertilgst, die dich treulos verlassen.

28 اما من از اینکه نزدیک تو هستم لذت می‌برم! ای خداوند، من به تو توکل نموده‌ام و تمام کارهایت را می‌ستایم!

Mir aber ist köstlich die Nähe Elohims. / Auf Adonái Jahwe ruht mein Vertraun: / So will ich verkündigen all dein Tun.