< مزامیر 71 >

ای خداوند، به تو پناه آورده‌ام، نگذار هرگز سرافکنده شوم. 1
In thee, O LORD! do I put my trust! Let me never be put to shame!
تو عادلی، پس مرا برهان و نجات ده. 2
In thy goodness deliver and rescue me; Incline thine ear to me, and save me!
به دعای من گوش ده و نجاتم ببخش. برای من پناهگاهی مطمئن باش تا همه وقت به تو پناه آورم. ای صخره و قلعه من، فرمان نجات مرا صادر کن! 3
Be thou the rock of my abode, where I may continually resort! Thou hast granted me deliverance; For thou art my rock and my fortress!
خدایا، مرا از دست اشخاص شرور و بدکار و ظالم برهان! 4
Save me, O my God! from the hand of the wicked, -From the hand of the unjust and cruel!
ای خداوند، تنها امید من تو هستی و از زمان کودکی اعتماد من تو بوده‌ای! 5
For thou art my hope, O Lord Jehovah! Thou hast been my trust from my youth!
زمانی که در شکم مادرم بودم، تو از من نگهداری می‌کردی و پیش از آنکه متولد شوم، تو خدای من بوده‌ای؛ پس تو را پیوسته ستایش خواهم کرد. 6
Upon thee have I leaned from my birth; From my earliest breath thou hast been my support; My song hath been continually of thee!
زندگی من برای بسیاری سرمشق شده است، زیرا تو پشت و پناه من بوده‌ای! 7
I am a wonder to many, But thou art my strong refuge.
خدایا، تمام روز تو را شکر می‌گویم و جلالت را اعلام می‌کنم. 8
Let my mouth be filled with thy praise; Yea, all the day long, with thy glory.
اکنون که پیر و ناتوان شده‌ام مرا دور مینداز و ترک نکن. 9
Cast me not off in mine old age; Forsake me not, When my strength faileth!
دشمنانم بر ضد من سخن می‌گویند و قصد جانم را دارند. 10
For my enemies speak against me, And they who lay wait for my life consult together:
می‌گویند: «خدا او را ترک کرده است، پس برویم و او را گرفتار سازیم، چون کسی نیست که او را نجات دهد!» 11
“God,” say they, “hath forsaken him; Pursue and seize him; for he hath none to deliver him!”
ای خدا، از من دور مشو! خدایا، به یاری من بشتاب! 12
O God! be not far from me! Come speedily to mine aid, O my God!
دشمنان جانم رسوا و نابود شوند. آنانی که می‌کوشند به من آسیب برسانند سرافکنده و بی‌آبرو شوند! 13
Let them perish with shame who are my enemies; Let them be covered with contempt and dishonor who seek my hurt!
من پیوسته به تو امیدوارم و بیش از پیش تو را ستایش خواهم کرد. 14
But I will hope continually; I shall yet praise thee more and more.
از عدالت تو سخن خواهم گفت و هر روز برای مردم تعریف خواهم کرد که تو بارها مرا نجات داده‌ای! 15
My mouth shall speak of thy goodness, —Of thy sure protection all the day long; For thy mercies are more than I can number.
ای خداوند با قدرت تو خواهم رفت و به همه اعلام خواهم کرد که تنها تو عادل هستی. 16
I will celebrate thy mighty deeds, O Lord Jehovah! I will make mention of thy goodness, of thine only!
خدایا، از دوران کودکی معلم من تو بوده‌ای و من همیشه دربارهٔ کارهای شگفت‌انگیز تو با دیگران سخن گفته‌ام. 17
O God! thou hast taught me from my youth, And thus far have I declared thy wondrous deeds;
پس خدایا اکنون که پیر شده‌ام و موهایم سفید گردیده است، مرا ترک نکن. کمکم کن تا بتوانم به نسلهای آینده از قدرت و معجزات تو خبر دهم. 18
And now, when I am old and gray-headed, O God! forsake me not, Until I make known thine arm to the next generation, -Thy mighty power to all that are to come!
ای خدا، عدالت تو تا به آسمانها می‌رسد. تو کارهای بزرگ انجام داده‌ای. خدایا کسی مانند تو نیست. 19
For thy goodness, O God! reacheth to the heavens; Wonderful things doest thou! O God! who is like unto thee?
ای که سختیها و زحمات بسیار به من نشان دادی، می‌دانم که به من نیروی تازه خواهی بخشید و مرا از این وضع فلاکت‌بار بیرون خواهی آورد. 20
Thou hast suffered us to see great and grievous troubles; Thou wilt again give us life, And wilt bring us back from the depths of the earth!
مرا بیش از پیش سرافراز خواهی نمود و بار دیگر مرا دلداری خواهی داد. 21
Thou wilt increase my greatness; Thou wilt again comfort me!
ای خدای من، با نوای بربط صداقت تو را خواهم ستود! ای خدای مقدّس اسرائیل، با صدای عود برای تو سرود خواهم خواند. 22
Then will I praise thee with the psaltery; Even thy faithfulness, O my God! To thee will I sing with the harp, O Holy One of Israel!
با تمام وجود برای تو سرود خواهم خواند و از شادی فریاد برخواهم آورد، زیرا تو مرا نجات داده‌ای. 23
My lips shall rejoice, when I sing to thee; And my soul, which thou hast redeemed from death;
تمام روز از عدالت تو سخن خواهم گفت، زیرا کسانی که در پی آزار من بودند، رسوا و سرافکنده شدند. 24
My tongue also shall continually speak of thy righteousness: For all who seek my hurt are brought to shame and confounded.

< مزامیر 71 >