< مزامیر 70 >

برای رهبر سرایندگان. مزمور داوود، که از خدا می‌خواهد او را به یاد آورد. خدایا، به یاری من بشتاب و مرا نجات ده! 1
For the end, by David for a remembrance, that the Lord may save me. Draw nigh, O God, to my help.
بگذار آنانی که قصد جانم را دارند خجل و سرافکنده شوند و بدخواهان من پریشان گردند؛ 2
Let them be ashamed and confounded that seek my soul: let them be turned backward and put to shame, that wish me evil.
بگذار کسانی که مرا مسخره می‌کنند رسوا و ناکام شوند. 3
Let them that say to me, Aha, aha, be turned back and put to shame immediately.
بگذار کسانی که تو را طلب می‌کنند در تو شاد و خرسند باشند و آنانی که نجات تو را دوست دارند پیوسته بگویند: «خداوند بزرگ است!» 4
Let all that seek thee exult and be glad in thee: and let those that love thy salvation say continually, Let God be magnified.
من فقیر و نیازمند هستم. خدایا، به یاری من بشتاب! ای خداوند، تو مددکار و نجا‌ت‌دهندۀ من هستی، پس تأخیر نکن! 5
But I am poor and needy; O God, help me: thou art my helper and deliverer, O Lord, delay not.

< مزامیر 70 >