مزامیر 69

1 برای رهبر سرایندگان: در مایۀ «سوسنها». مزمور داوود. خدایا، مرا از این طوفان مشکلات نجات ده!

“To the chief musician upon Shoshannim, by David.” Save me, O God; for the waters are come even to threaten my life.

2 در منجلاب فرو رفته‌ام و در زیر پایم جایی برای ایستادن نیست. به جاهای عمیق رسیده‌ام و سیلاب مرا پوشانده است.

I am sunk in the mire of the deep, where there is no standing; I am come into the depths of the waters, and the flood overfloweth me.

3 از بس می‌نالم خسته شده‌ام و گلویم خشک شده است. چشمانم آنقدر منتظر اقدام تو بوده‌اند که تار گشته‌اند.

I am weary of my calling; my throat is hoarse; my eyes fail, while I hope for my God.

4 آنانی که بی‌سبب از من نفرت دارند از موهای سرم بیشترند. دشمنانم در مورد من دروغ می‌گویند، آنها از من قویترند و قصد کشتن مرا دارند. آنچه از دیگران ندزدیده‌ام، از من می‌خواهند برگردانم.

More than the hairs of my head are those that hate me without a cause; numerous are those that would destroy me, that are my enemies wrongfully: what I have not robbed shall I now restore.

5 ای خدا، تو حماقت مرا می‌دانی و گناهانم از نظر تو پنهان نیست.

O God, thou art well aware of my folly, and my guilty deeds are from thee not hidden.

6 ای خداوند لشکرهای آسمان، مگذار آنانی که به تو امیدوار هستند و انتظار تو را می‌کشند، به سبب من شرمنده شوند. ای خدای اسرائیل، مگذار مایهٔ رسوایی دوستدارانت شوم.

Let not those that wait on thee, O Lord Eternal of hosts, be made ashamed through me: let not those that seek thee be confounded through me, O God of Israel.

7 من به خاطر توست که اینچنین مورد سرزنش واقع شده و رسوا گشته‌ام.

Because for thy sake have I borne reproach, hath confusion covered my face.

8 نزد برادران خود غریب هستم و در خانوادهٔ خود بیگانه محسوب می‌شوم.

A stranger am I become unto my brothers, and an alien unto my mother's children.

9 اشتیاقی که برای خانۀ تو دارم، مثل آتش در من زبانه می‌کشد، و توهینهای اهانت‌کنندگانِ تو بر من افتاده است.

Because the zeal for thy house hath devoured me; and the reproaches of those that reproached thee are fallen upon me.

10 هنگامی که با روزه و اشک در حضور تو خود را فروتن می‌سازم، آنها مرا سرزنش می‌کنند.

When I wept at the fasting of my soul, it became a reproach to me.

11 وقتی برای توبه و ندامت پلاس در بر می‌کنم، آنها مسخره‌ام می‌کنند.

And when I made sackcloth my garment, I became a proverb to them.

12 مردم کوچه و بازار پشت سرم حرف می‌زنند و میگساران برای من آواز می‌خوانند.

Those that sit in the gate talk against me; and [about me make] songs the drinkers of strong drink.

13 اما من، ای خداوند، نزد تو دعا می‌کنم. ای خدا، تو در وقت مناسب به من جواب ده، به سبب محبت عظیمت دعای مرا مستجاب فرما و مطابق وعدهٔ خود مرا نجات ده.

But as for me, I direct my prayer unto thee, O Lord, in a time of favor; O God, in the multitude of thy kindness: answer me in the truth of thy salvation.

14 مرا از میان سیل و طوفان برهان تا غرق نشوم. مرا از دست دشمنانم نجات ده.

Deliver me out of the mire, that I may not sink: let me be delivered from those that hate me, and out of the depths of the waters.

15 مگذار سیلاب مرا بپوشاند و در اعماق آبها غرق شوم.

Let not the flood of waters overflow me, and let not the deep swallow me up, and let not the pit close its mouth upon me.

16 ای خداوند، دعای مرا مستجاب فرما، زیرا محبت تو شگفت‌انگیز است. از من مراقبت فرما، زیرا رحمت تو بیکران است.

Answer me, O Lord; for thy kindness is good: according to the multitude of thy mercies turn thou unto me.

17 روی خود را از من برمگردان، زیرا در سختی و زحمت هستم. دعای مرا زود جواب ده.

And hide not thy face from thy servant; for I am in distress: make haste and answer me.

18 نزد من بیا و بهای آزادیم را بپرداز و مرا از دست دشمن رها کن.

Draw nigh unto my soul, and redeem it: because of my enemies do thou ransom me.

19 می‌دانی چگونه مورد سرزنش و اهانت قرار گرفته و رسوا شده‌ام؛ تو همهٔ دشمنانم را می‌بینی.

Thou well knowest my reproach, and my shame, and my confusion: before thee are all my assailants.

20 طعنه و سرزنش مردم دل مرا شکسته است و سخت بیمار شده‌ام. منتظر بودم کسی با من همدردی کند، ولی شخص دلسوزی یافت نشد. به جستجوی افرادی پرداختم که مرا دلداری دهند، اما کسی را نیافتم.

Reproach hath broken my heart; and I am sick; and I waited for pity, but there was none; and for comforters, but I found none.

21 به جای خوراک، به من زرداب دادند و به جای آب، سرکه نوشاندند.

And they put into my food gall; and in my thirst they give me vinegar to drink.

22 بگذار سفرۀ رنگینی که جلویشان پهن است، دامی شود و آرامش و صفایشان، تله باشد.

May [then] their table become a snare before them: and to those that are at peace, a trap.

23 چشمانشان کور شود تا نتوانند ببینند، و کمرهایشان همیشه بلرزد!

May their eyes become dark, that they cannot see; and make their loins continually to waver.

24 خشم خود را بر سرشان بریز و با آتش غضبت آنها را بسوزان!

Pour out over them thy indignation, and let the heat of thy anger overtake them.

25 ای کاش خانه‌هایشان خراب گردد و کسی در خیمه‌هایشان ساکن نشود.

May their palace become desolate: in their tents let no one dwell.

26 زیرا به کسی که تو تنبیه کرده‌ای آزار می‌رسانند و از رنجهای آنانی که تو مجروحشان ساخته‌ای سخن می‌گویند.

For whom thou hast smitten they persecute; and of the pain of those whom thou but wounded do they converse.

27 گناهانشان را یک به یک در نظر بگیر و مگذار نجات تو شامل حالشان شود.

Lay guilt upon their guilt; and let them not come into thy righteousness.

28 نامشان را از دفتر حیات خود پاک کن و مگذار جزو قوم تو محسوب شوند.

Let them be blotted out of the book of the living; and with the righteous let them not be written down.

29 اما من مصیبت‌زده و دردمند هستم. ای خدا، مرا نجات ده و سرافراز فرما.

But I am poor and suffering: let thy salvation, O God, set me up on high.

30 با سرود نام خدا را ستایش خواهم نمود و با دعای شکرگزاری عظمت او را خواهم ستود.

I will praise the name of God with song, and will magnify him with thanksgiving.

31 خداوند چنین پرستشی را بیش از قربانی حیوانات می‌پسندد.

And this will please the Lord better than an ox or bullock having horns and cloven hoofs.

32 اشخاص فروتن که طالب خدا هستند وقتی ببینند او به فکر ایشان است شاد و امیدوار خواهند شد.

The meek will see this, and be rejoiced: ye that seek God, and your heart shall revive.

33 خداوند دعای نیازمندان را مستجاب می‌نماید و عزیزان خود را در زندان و اسارت فراموش نمی‌کند.

For the Lord listeneth unto the needy, and his prisoners he despiseth not.

34 ای آسمان و زمین، خدا را ستایش کنید! ای دریاها و ای موجودات دریایی، خدا را بستایید!

Let heaven and earth praise him, the seas, and every thing that moveth therein.

35 خدا اورشلیم را نجات خواهد داد و شهرهای یهودا را دوباره بنا خواهد نمود تا قوم برگزیده‌اش در سرزمین موعود سکونت نمایند و آن را به تصرف خود درآورند.

For God will save Zion, and will build the cities of Judah: that they may abide there, and have it in possession:

36 فرزندان بندگانش وارث سرزمین موعود خواهند شد و آنانی که خدا را دوست می‌دارند، در آن ساکن خواهند شد.

And the seed of his servants shall inherit it; and they that love his name shall dwell therein.