مزامیر 69

1 برای رهبر سرایندگان: در مایۀ «سوسنها». مزمور داوود. خدایا، مرا از این طوفان مشکلات نجات ده!

For the Leader; upon Shoshannim. A Psalm of David. Save me, O God; for the waters are come in even unto the soul.

2 در منجلاب فرو رفته‌ام و در زیر پایم جایی برای ایستادن نیست. به جاهای عمیق رسیده‌ام و سیلاب مرا پوشانده است.

I am sunk in deep mire, where there is no standing; I am come into deep waters, and the flood overwhelmeth me.

3 از بس می‌نالم خسته شده‌ام و گلویم خشک شده است. چشمانم آنقدر منتظر اقدام تو بوده‌اند که تار گشته‌اند.

I am weary of my crying; my throat is dried; mine eyes fail while I wait for my God.

4 آنانی که بی‌سبب از من نفرت دارند از موهای سرم بیشترند. دشمنانم در مورد من دروغ می‌گویند، آنها از من قویترند و قصد کشتن مرا دارند. آنچه از دیگران ندزدیده‌ام، از من می‌خواهند برگردانم.

They that hate me without a cause are more than the hairs of my head; they that would cut me off, being mine enemies wrongfully, are many; should I restore that which I took not away?

5 ای خدا، تو حماقت مرا می‌دانی و گناهانم از نظر تو پنهان نیست.

O God, Thou knowest my folly; and my trespasses are not hid from Thee.

6 ای خداوند لشکرهای آسمان، مگذار آنانی که به تو امیدوار هستند و انتظار تو را می‌کشند، به سبب من شرمنده شوند. ای خدای اسرائیل، مگذار مایهٔ رسوایی دوستدارانت شوم.

Let not them that wait for Thee be ashamed through me, O Lord GOD of hosts; let not those that seek Thee be brought to confusion through me, O God of Israel.

7 من به خاطر توست که اینچنین مورد سرزنش واقع شده و رسوا گشته‌ام.

Because for Thy sake I have borne reproach; confusion hath covered my face.

8 نزد برادران خود غریب هستم و در خانوادهٔ خود بیگانه محسوب می‌شوم.

I am become a stranger unto my brethren, and an alien unto my mother's children.

9 اشتیاقی که برای خانۀ تو دارم، مثل آتش در من زبانه می‌کشد، و توهینهای اهانت‌کنندگانِ تو بر من افتاده است.

Because zeal for Thy house hath eaten me up, and the reproaches of them that reproach Thee are fallen upon me.

10 هنگامی که با روزه و اشک در حضور تو خود را فروتن می‌سازم، آنها مرا سرزنش می‌کنند.

And I wept with my soul fasting, and that became unto me a reproach.

11 وقتی برای توبه و ندامت پلاس در بر می‌کنم، آنها مسخره‌ام می‌کنند.

I made sackcloth also my garment, and I became a byword unto them.

12 مردم کوچه و بازار پشت سرم حرف می‌زنند و میگساران برای من آواز می‌خوانند.

They that sit in the gate talk of me; and I am the song of the drunkards.

13 اما من، ای خداوند، نزد تو دعا می‌کنم. ای خدا، تو در وقت مناسب به من جواب ده، به سبب محبت عظیمت دعای مرا مستجاب فرما و مطابق وعدهٔ خود مرا نجات ده.

But as for me, let my prayer be unto Thee, O LORD, in an acceptable time; O God, in the abundance of Thy mercy, answer me with the truth of Thy salvation.

14 مرا از میان سیل و طوفان برهان تا غرق نشوم. مرا از دست دشمنانم نجات ده.

Deliver me out of the mire, and let me not sink; let me be delivered from them that hate me, and out of the deep waters.

15 مگذار سیلاب مرا بپوشاند و در اعماق آبها غرق شوم.

Let not the waterflood overwhelm me, neither let the deep swallow me up; and let not the pit shut her mouth upon me.

16 ای خداوند، دعای مرا مستجاب فرما، زیرا محبت تو شگفت‌انگیز است. از من مراقبت فرما، زیرا رحمت تو بیکران است.

Answer me, O LORD, for Thy mercy is good; according to the multitude of Thy compassions turn Thou unto me.

17 روی خود را از من برمگردان، زیرا در سختی و زحمت هستم. دعای مرا زود جواب ده.

And hide not Thy face from Thy servant; for I am in distress; answer me speedily.

18 نزد من بیا و بهای آزادیم را بپرداز و مرا از دست دشمن رها کن.

Draw nigh unto my soul, and redeem it; ransom me because of mine enemies.

19 می‌دانی چگونه مورد سرزنش و اهانت قرار گرفته و رسوا شده‌ام؛ تو همهٔ دشمنانم را می‌بینی.

Thou knowest my reproach, and my shame, and my confusion; mine adversaries are all before Thee.

20 طعنه و سرزنش مردم دل مرا شکسته است و سخت بیمار شده‌ام. منتظر بودم کسی با من همدردی کند، ولی شخص دلسوزی یافت نشد. به جستجوی افرادی پرداختم که مرا دلداری دهند، اما کسی را نیافتم.

Reproach hath broken my heart; and I am sore sick; and I looked for some to show compassion, but there was none; and for comforters, but I found none.

21 به جای خوراک، به من زرداب دادند و به جای آب، سرکه نوشاندند.

Yea, they put poison into my food; and in my thirst they gave me vinegar to drink.

22 بگذار سفرۀ رنگینی که جلویشان پهن است، دامی شود و آرامش و صفایشان، تله باشد.

Let their table before them become a snare; and when they are in peace, let it become a trap.

23 چشمانشان کور شود تا نتوانند ببینند، و کمرهایشان همیشه بلرزد!

Let their eyes be darkened, that they see not; and make their loins continually to totter.

24 خشم خود را بر سرشان بریز و با آتش غضبت آنها را بسوزان!

Pour out Thine indignation upon them, and let the fierceness of Thine anger overtake them.

25 ای کاش خانه‌هایشان خراب گردد و کسی در خیمه‌هایشان ساکن نشود.

Let their encampment be desolate; let none dwell in their tents.

26 زیرا به کسی که تو تنبیه کرده‌ای آزار می‌رسانند و از رنجهای آنانی که تو مجروحشان ساخته‌ای سخن می‌گویند.

For they persecute him whom Thou hast smitten; and they tell of the pain of those whom Thou hast wounded.

27 گناهانشان را یک به یک در نظر بگیر و مگذار نجات تو شامل حالشان شود.

Add iniquity unto their iniquity; and let them not come into Thy righteousness.

28 نامشان را از دفتر حیات خود پاک کن و مگذار جزو قوم تو محسوب شوند.

Let them be blotted out of the book of the living, and not be written with the righteous.

29 اما من مصیبت‌زده و دردمند هستم. ای خدا، مرا نجات ده و سرافراز فرما.

But I am afflicted and in pain; let Thy salvation, O God, set me up on high.

30 با سرود نام خدا را ستایش خواهم نمود و با دعای شکرگزاری عظمت او را خواهم ستود.

I will praise the name of God with a song, and will magnify Him with thanksgiving.

31 خداوند چنین پرستشی را بیش از قربانی حیوانات می‌پسندد.

And it shall please the LORD better than a bullock that hath horns and hoofs.

32 اشخاص فروتن که طالب خدا هستند وقتی ببینند او به فکر ایشان است شاد و امیدوار خواهند شد.

The humble shall see it, and be glad; ye that seek after God, let your heart revive.

33 خداوند دعای نیازمندان را مستجاب می‌نماید و عزیزان خود را در زندان و اسارت فراموش نمی‌کند.

For the LORD hearkeneth unto the needy, and despiseth not His prisoners.

34 ای آسمان و زمین، خدا را ستایش کنید! ای دریاها و ای موجودات دریایی، خدا را بستایید!

Let heaven and earth praise Him, the seas, and every thing that moveth therein.

35 خدا اورشلیم را نجات خواهد داد و شهرهای یهودا را دوباره بنا خواهد نمود تا قوم برگزیده‌اش در سرزمین موعود سکونت نمایند و آن را به تصرف خود درآورند.

For God will save Zion, and build the cities of Judah; and they shall abide there, and have it in possession.

36 فرزندان بندگانش وارث سرزمین موعود خواهند شد و آنانی که خدا را دوست می‌دارند، در آن ساکن خواهند شد.

The seed also of His servants shall inherit it; and they that love His name shall dwell therein.