مزامیر 66

1 برای رهبر سرایندگان. سرود. مزمور. ای همهٔ مردم روی زمین، برای خدا فریاد شادی سر دهید!

“For the leader of the music. A psalm.” Shout joyfully unto God. all ye lands!

2 نام پرشکوه او را با سرود بستایید و عظمت او را بیان کنید!

Sing ye the honor of his name; Make his praise glorious!

3 به خدا بگویید: «چه حیرت‌انگیز است کارهای تو! قدرت تو دشمنانت را از پای در خواهد آورد.

Say unto God, How terrible are thy doings! Through the greatness of thy power thine enemies are suppliants to thee!

4 تمامی مردم روی زمین تو را پرستش خواهند کرد، تو را خواهند ستود و به نام تو سرود خواهند خواند.»

Let all the earth worship thee; Let it sing praise to thee, let it sing praise to thy name! (Pause)

5 بیایید کارهای خدا را مشاهده کنید؛ ببینید چه کارهای شگفت‌انگیزی برای انسانها انجام داده است.

Come, behold the works of God! How terrible his doings among the sons of men!

6 او دریا را به خشکی تبدیل کرد و اجداد ما با پای پیاده از میان آن عبور نمودند. ایشان به سبب این کار خدا شادیها کردند.

He turned the sea into dry land; They went through the deep on foot; Then we rejoiced in him.

7 خداوند تا ابد با قدرت حکمرانی می‌کند و رفتار همهٔ قومها را زیر نظر دارد. پس ای مردم سرکش، بر ضد او قیام نکنید.

By his power he ruleth for ever; His eyes are fixed upon the nations; Let not the rebellious exalt themselves! (Pause)

8 ای قومها، خدای ما را ستایش کنید! بگذارید آواز ستایش شما شنیده شود.

O bless our God, ye nations. And make the voice of his praise to be heard!

9 او زندگی ما را از خطر می‌رهاند و نمی‌گذارد پاهایمان بلغزد.

It is he who preserveth our lives, And suffereth not our feet to stumble.

10 ای خدا، تو ما را امتحان کرده‌ای؛ مانند نقره‌ای که در کوره می‌گذارند تا پاک شود، ما را پاک نموده‌ای.

Thou hast, indeed, proved us, O God! Thou hast tried us as silver is tried.

11 ما را در دام گرفتار ساختی و بارهای سنگین بر دوش ما نهادی.

Thou broughtest us into a snare, And didst lay a heavy burden upon our backs;

12 دشمنان ما را بر ما مسلط گرداندی و گذاشتی از آب و آتش عبور کنیم، اما سرانجام ما را به مکانی آوردی که در آن وفور نعمت است.

Thou didst cause men to ride upon our heads, And we have gone through fire and water: But thou hast brought us to a place of abundance.

13 قربانیهای سوختنی به خانهٔ تو خواهم آورد تا نذرهای خود را ادا نمایم.

I will go into thy house with burnt-offerings! I will pay thee my vows, —

14 بله، هنگامی که در زحمت بودم نذر کردم و اینک آن را ادا خواهم کرد.

The vows which my lips uttered. Which my mouth promised in my trouble.

15 گوسفند قربانی خواهم کرد و گوساله و بز تقدیم خواهم نمود و آنها را بر مذبح خواهم سوزاند تا بوی خوب آنها به سوی تو زبانه کشد.

Burnt sacrifices of fatlings will I offer to thee with the fat of rams; Bullocks, with he-goats, will I sacrifice to thee. (Pause)

16 ای همهٔ خداترسان، بیایید و بشنوید تا به شما بگویم که خداوند برای من چه کرده است.

Come and hear, all ye who fear God, And I will relate what he hath done for me!

17 فریاد برآوردم و از او کمک خواستم و او را ستایش نمودم.

I called upon him with my mouth, And praise is now upon my tongue.

18 اگر گناه را در دل خود نگه می‌داشتم، خداوند دعایم را نمی‌شنید.

If I had meditated wickedness in my heart, The Lord would not have heard me:

19 اما او به دعای من توجه نموده و آن را مستجاب کرده است!

But surely God hath heard me; He hath had regard to the voice of my supplication.

20 سپاس بر خدایی که دعای مرا بی‌جواب نگذاشته و محبت خود را از من دریغ نکرده است.

Blessed be God, who did not reject my prayer, Nor withhold his mercy from me!