مزامیر 66

1 برای رهبر سرایندگان. سرود. مزمور. ای همهٔ مردم روی زمین، برای خدا فریاد شادی سر دهید!

“To the chief musician, a song or psalm.” Shout joyfully unto God, all ye lands:

2 نام پرشکوه او را با سرود بستایید و عظمت او را بیان کنید!

Sing forth the glory of his name; make glorious his praise.

3 به خدا بگویید: «چه حیرت‌انگیز است کارهای تو! قدرت تو دشمنانت را از پای در خواهد آورد.

Say unto God, How fear-inspiring is every one of thy works! through the greatness of thy strength will thy enemies yield feigned obedience unto thee.

4 تمامی مردم روی زمین تو را پرستش خواهند کرد، تو را خواهند ستود و به نام تو سرود خواهند خواند.»

All the lands shall bow themselves down unto thee, and shall sing praises unto thee; they shall sing praises to thy name. (Selah)

5 بیایید کارهای خدا را مشاهده کنید؛ ببینید چه کارهای شگفت‌انگیزی برای انسانها انجام داده است.

Come and see the deeds of God: fear-inspiring is his doing toward the children of men.

6 او دریا را به خشکی تبدیل کرد و اجداد ما با پای پیاده از میان آن عبور نمودند. ایشان به سبب این کار خدا شادیها کردند.

He changed the sea into dry land: through the river they went on foot: there did we rejoice in him.

7 خداوند تا ابد با قدرت حکمرانی می‌کند و رفتار همهٔ قومها را زیر نظر دارد. پس ای مردم سرکش، بر ضد او قیام نکنید.

He ruleth by his might for ever; his eyes look upon the nations: the rebellious—these shall not be exalted. (Selah)

8 ای قومها، خدای ما را ستایش کنید! بگذارید آواز ستایش شما شنیده شود.

Bless, O ye people, our God, and cause the voice of his praise to be heard:

9 او زندگی ما را از خطر می‌رهاند و نمی‌گذارد پاهایمان بلغزد.

Who hath appointed our soul to life, and hath not suffered our foot to slip.

10 ای خدا، تو ما را امتحان کرده‌ای؛ مانند نقره‌ای که در کوره می‌گذارند تا پاک شود، ما را پاک نموده‌ای.

For thou hast proved us, O God: thou hast refined us, as silver is refined.

11 ما را در دام گرفتار ساختی و بارهای سنگین بر دوش ما نهادی.

Thou hast brought us into the net; thou hast placed fetters upon our loins.

12 دشمنان ما را بر ما مسلط گرداندی و گذاشتی از آب و آتش عبور کنیم، اما سرانجام ما را به مکانی آوردی که در آن وفور نعمت است.

Thou hast caused men to ride on our head: we entered into fire and into water; but thou broughtest us out to [the enjoyment] of overflowing plenty. a

13 قربانیهای سوختنی به خانهٔ تو خواهم آورد تا نذرهای خود را ادا نمایم.

I will enter thy house with burnt-offerings: I will pay unto thee my vows,

14 بله، هنگامی که در زحمت بودم نذر کردم و اینک آن را ادا خواهم کرد.

Which my lips have uttered, and my mouth hath spoken, when I was in distress.

15 گوسفند قربانی خواهم کرد و گوساله و بز تقدیم خواهم نمود و آنها را بر مذبح خواهم سوزاند تا بوی خوب آنها به سوی تو زبانه کشد.

Burnt-offerings of fatlings will I offer up unto thee, with the incense of rams; I will prepare steers with he-goats. (Selah)

16 ای همهٔ خداترسان، بیایید و بشنوید تا به شما بگویم که خداوند برای من چه کرده است.

Come, hear, and I will relate, all ye that fear God, what he hath done for my soul.

17 فریاد برآوردم و از او کمک خواستم و او را ستایش نمودم.

Unto him I cried with my mouth, and a song of extolling was on my tongue.

18 اگر گناه را در دل خود نگه می‌داشتم، خداوند دعایم را نمی‌شنید.

If I had looked on wickedness with my heart, the Lord would not have heard;

19 اما او به دعای من توجه نموده و آن را مستجاب کرده است!

But verily God hath heard; he hath listened to the voice of my prayer.

20 سپاس بر خدایی که دعای مرا بی‌جواب نگذاشته و محبت خود را از من دریغ نکرده است.

Blessed be God, who hath not removed my prayer [from him], nor his kindness from me.